با صعود داماش گیلان به مرحله نهایی لیگ دسته دوم باشگاه های کشور، بالاخره نوار ناکامی هایی پنج ساله پاره شد، تا مجموعه دلسوز و بومی داماش گیلان قدم اول “ما بر می گردیم” به لیگ یک و سپس لیگ برتر را برداشته باشند.
اما ادامه این روند خوب تیمی، منوط به حفظ شرایط مالی مرحله اول است و این امر دیگر توسط یک شخص امکان پذیر نیست و شنیده ها حکایت از تحلیل توان مالی مالک متعصب داماش دارد.
در تابستانی که باران نا امیدی بر روح و روان داماشی ها می بارید، در روزهایی که هیچ مسئولی جرات نزدیک شدن به داماش مظلوم گیلانیان را نداشت و سعی داشتند تا خود را در صعود دیگر تیم رشتی شریک کنند، این فرزند خلف شهرباران بود که داماش نیمه جان رشتی ها را به دندان گرفت و شعار یاری طلبی تیفوسی های داماش را شنید و داماش را زنده نگه داشت.
حاجی پور بذر امید را در دل هواداران سینه سوخته داماشی کاشت و بخش اعظم شادمانی صعود از مرحله اول، حاصلِ از خودگذشتگی و نجابت ابتدا و طول فصل مدیر کهنه کار ورزشی و سیاسی شهرباران های نقره ای بود.
با ورود حاجی پور به این کارزار سخت، که اشخاص و شرکت های متمول هم فراری شده اند، خیلی از نزدیکان حاج اسماعیل در مصاحبه ها و جلسات خصوصی قول مساعدت و حمایت همه جانبه دادند که یا در حد حرف بود و یا عملی نشد…
از یاد نبردیم وقتی که مهندس جعفرزاده از عزم حاجی پور برای احیای داماش با خبر شد اولین مسئولی بود که برای اعلام هرگونه حمایت نزد ایشان رفت و نامه نگاری هایی هم با معاونت رشتی ریاست جمهوری انجام داد؛ و یا پای کار بودن استاندار محترم گیلان به دلیل رفاقت دیرینه با شهردار سابق بندر کیاشهر (اسماعیل حاجی پور) نقل محافل ورزشی بود… از دیگر نماینده کهنه کار شهرستان رشت نیز بیش از این انتظار می رود، زیرا در سالیانی که اکثر مسئولین استانی از روی مخالفت با امیر عابدینی با داماش ارتباط خوبی نداشتند، مهندس جبار کوچکی نژاد تنها نماینده ای بود که اقداماتش برای دردانه رشتی ها منجر به نتیجه شده بود و…
با همه این پالس های دلگرم کننده ای که پیش از شروع فصل از سوی مسئولین برای ترغیب اسماعیل حاجی پور منتقل می شد، اما باید گفت که در واقع همه چیز جور دیگری رقم خورد و حاجی پور در طول فصل به تنهایی و فقط به عشق جوانان شهرش تمام سختی ها را به دوش کشید…
حاجی پور به نوعی در مقابل این بی تفاوتی ها نجابت به خرج داد و با آبرو و اعتبار چندین ساله اش، کمبودها را جبران کرد تا شاید در آینده دوستان و همراهان دیروزش جویای احوال مدیر دیروز و سرمایه ی امروز نظام شوند…
مالک داماش در طول فصل تمام اعتبار چندین ساله خود را خرج تیم کرده است و صورت خود را با سیلی سرح نگه داشته تا مبادا خدشه ای در روند خوب تیمی داماش وارد شود، اما در آستانه نوروز 96، داماشی ها چشم انتظار پرداخت بخشی از قرارداد خود هستند تا با دست پر به خانه بروند و به همین دلیل حاجی پور و پسرش این روزها به آب و آتش می زنند تا شب عید شرمنده اعضای تیم و خانواده شان نباشند.
از سویی دیگر هیات مدیره ورزشی و بومی داماش به مانند مدیر عامل سابق داماش، اهل شلوغ کاری نیست و انتظارات فراقانونی از بودجه های دولتی هم ندارد و حتی شنیده ها حکایت از ترسیم مسیر درآمد پایدار برای باشگاه توسط مالک داماش دارد… در واقع پایان همیشگی دغدغه مالی داماش گیلان، نیازمند مساعدت و همت مدیران استانی و نمایندگان رشت در مجلس شورای اسلامی است.
این داماش در انتهای فصل پیام آور شور و شعف برای مردمان دیار میرزای جنگلی است، پس داماش، هواداران و مالکش را امروز و در این برهه حساس تنها نگذارید، زیرا امکان دارد فردا دیر باشد..!
مازیار اصغرزاده
www.Varesh-Sport.com
وارش اسپرت-تارنمای هواداران داماش گیلان
ما هم امیدواریم که مسؤلین استانی و شهری کمی به خود آیند و دست این فرزند خلف شهر باران را بگیرند
فکر نمیکنیم که این حمایت کار زیاد سختی باشد و مطمئناً از استاندار و نمایندگان مجلس برمی آید