مدتهاست که فوتبال استان گیلان دچار معضل بی پولی شده و تیم های رشت وانزلی به عنوان دو قطب مطرح این استان فوتبال خیز در آتش بی پولی می سوزند ومی سازند.
تیم های فوتبال این دو شهر هیچکدام وضع مالی بسامانی ندارند اما با چنگ ودندان وغیرت خودرا حفظ کرده اند تا چراغ فوتبال گیلان راروشن نگه دارند. دراین بین وضع داماش خراب تر آن است که فکرش را می کنیم و روزی نیست که به تماشاچیان خونگرم ودوآتشه این تیم شوک وارد نشود!
داماش که درگذرتاریخ ازدل استقلال رشت وپگاه بیرون آمده از هواداران پرشوری سود می برد که 90دقیقه یک صدا وبلا انقطاع تیم بی پول خودشان راتشویق می کنند.
این تیم مدیرندارد، پول ندارد وخیلی چیزهای دیگرکه بایدداشته باشد و حقش است که داشته باشد راندارد ولی همچنان سرپاست چون یک مشت جوان پرشور از جنس عشق پشت آن ایستاده اند که مرگ تیم رامرگ آرزوهای خودشان قلمداد می کنند.
من به عنوان صاحب این قلم وبه عنوان فردی که 25 سال است پشت میکروفون پخش زنده فوتبال ازهمین تماشاچی ها عزت گرفته ام طی سه چهارماه اخیربه دفعات این جمله را تکرار کرده ام که به خدا این بچه ها گناه دارند وتاکیدکرده ام که این "داماش" فقط یک تیم نیست بلکه کاخ آرزوهای جوانان یک شهراست.
کاش پول خرید تیم را داشتم!
جمله ای که همیشه می گفتم…خداشاهداست اگر خودم پولدار بودم واگر وسعم درحدی بود که می توانستم یک تیم فوتبال را پوشش دهم تمام پولم را به پای همین تیم هامی ریختم تا بعدهاجامعه برای بازپروری چندصدبرابرهزینه نکند!
دراین گیرودار ودر"جنگ داراو ندارلیگ یک" که داماش باکاستی هایش می سوزد ومی سازد ویکی را می برد و به یکی دیگر می بازد، راه به راه به هواداران این تیم شوک وارد می شود ومدام دست روی نبض احساسات این بچه های معصوم وعاشق می گذارند!
انگاری می دانند که این هواداران به تغییرنام تیمی که عشقشان است حساسیت دارند وهرچندوقت یکبار می آیند وبا بولدوزر، اعصاب این بچه هارا خط خطی می کنند!
این باشگاه بعداز تغییرنامهایی که داشته امروز بانام "داماش"خو گرفته و هواداران رنگ آبی درمرکز استان با این نام به ثبات نسبی رسیده اند و اعلام می کنند که به هردلیل دوست ندارند دچار"استحاله اسمی "شوند.
چرا "بی بی" خانه نشینه!؟
از یک سو این تیم پول ندارد ولی ازسوی دیگرعده ای بین نامهای داماش و شهرباران وغیره و ذالک حیران می چرخند…به قول شادروان شیون فومنی:
"بی بی بی چادری خانه نشینه"…!
سه چهارسال قبل یادم هست که مدیر وقت تیم داماش می خواست یک شبه نام این تیم را به درفک تغییر دهد که موفق نشد و حالا دوباره صحبت از تغییرنام تیم به"شهرباران"است و اصلا توضیح مشخص ومحکمه پسندی داده نمی شود که این تصمیم برای چیست؟
نمی فهمم چرا کلیات را رهاکرده اند وبه جزییات چسبیده اند؟ تیم پول ندارد وحتی از فرط نداری به سفر جنوب نرفته و سه امتیاز مفت به نفت مسجدسلیمان داده ولی درعوض نسخه تغییرنام برایش می پیچند!
مدیرسابق داماش که ادعامی کند تیم را به هیات فوتبال گیلان هدیه کرده از فردوسی پور گله مند است که چرا دربرنامه 90 به داماش وتغییرنامش پیله کرده واعلام می کند که چهارسال قبل داماش ورشکست شده و وجودخارجی ندارد وغیره وذالک !
دراین بین مثل این که تنهاچیزی که کمترمدنظرقرارمی گیرد احساسات پاک هوادارانی است که اسم تیمشان را از اسم خودشان بیشتر دوست دارند.
تکرارداستان پرسپولیس برای داماش!
داستان "پیروزی"و"پرسپولیس"بهترین سندتاریخی برای این حقیقت است که هواداران تعیین می کنند که نام تیم چه بایدباشد.
یادمان نرفته که سالها گوینده ورزشگاه می گفت "پیروزی" وتماشاچیان می گفتند"پرسپولیس" وبالاخره اسم باشگاه همانی شد که تماشاچیان می گفتند؛یعنی پرسپولیس!
درمورد داماش هم بی شک همین اتفاق خواهد افتاد.
واقعا چگونه می شود که هواداران داماش رو سکو عمری حنجره شان را برای داماش پاره کنند ویک شبه بخواهند آن ها را به نامی دیگر عادت دهند!؟
جاقالان من ننم اشن چی گیدی؟
ترجمه فارسی:دوستان من نمی دونم اینا چی میگن!
به قلم:کامران جعفری
گزارشگر وتهیه کننده فوتبال رادیو ورزش
منبع: www.varesh-sport.com
وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان
ثبت ديدگاه