شروع نیم فصل دوم رقابت های لیگ دسته اول با تساوی دیگری برای داماش همراه بود تا بدین ترتیب 85 روز یا به عبارت دیگر 7 بازی از آخرین باری که داماشی های شهرباران طعم پیروزی را چشیده اند، بگذرد.
این مسئله ما را بر آن داشت تا به لحاظ فنی و آماری داماش را مورد بررسی قرار داهیم تا ببینیم به غیر ازمسائل و مشکلات مالی، چه اتفاق های دیگری منتج به عدم نتیجه گیری طولانی داماش گیلان شده است.
پس بررسی کامل 7 بازی گذشته داماش به نتایجی رسیدیم که در ادامه این مطلب به صورت تحلیل اما با زبانی ساده تقدیم حضورتان خواهیم نمود. توصیه می کنیم این مطلب را از دست ندهید و به دقت بخوانید.
با توجه به کم نام و نشان بودن برخی از بازیکنان داماش گیلان، بسیاری بر این باورند که داماش تیمی بسیار جوان است، اما برخلاف باور عموم باید بگوییم اینطورها هم نیست! میانگین سنی داماش گیلان در هفت بازی گذشته بین 25 تا 26 سال در نوسان بوده است که به لحاظ آماری یک تیم ایده آل به شمار می رود.
داماش گیلان در بازی آخر خود، میانگین سنی 25.72 سال را وارد میدان کرد و با میانگین سنی 25.1 بازی را به پایان رسانید. جالب است که بدانید تیم های استقلال، پرسپولیس و سپاهان در فصل جاری لیگ برتر سه تیم مسن ایران به شمار می روند که میانگین سنی 27 تا نهایتا 28 سال را در هر بازی به میدان می فرستند.
بازیکنان داماش گیلان به لحاظ تجربه هم آنچنان کم تجربه نیستند و به عنوان مثال این تیم در بازی آخر خود تنها مهیار نوری را در ترکیب ثابت داشته که اصلا در لیگ برتر بازی نکرده است و سایر بازیکنان کم و بیش تجربه بازی در تیم های مختلف در سطح بالاتر یعنی لیگ برتر را در کارنامه داشته اند.
داماش از ابتدای فصل با سیستم 1-3-2-4 وارد مسابقات شد و در کل 12 هفته لیگ بدون کوچکترین تغییر تاکتیکی در مقابل حریفان خود صف آرایی کرد.
سیستم 1-3-2-4 در فاز حمله دو اصل مهم دارد که تبدیل این سیستم با توجه به خواسته مربی باید تبدیل به 3-4-3 یا 4-3-3 شود که تیم داماش هرگز از این اصل پیروی نمی نماید. این نوع تبدیل را در تصویر مشاهده می کنید.
در اصل دوم قالب سیستم 1-3-2-4 به شدت به 4 بازیکن کناری متکی می باشد که 2 مدافع چپ و راست باید توانایی اورلب و رفت و برگشت را داشته باشند و دو هافبک کناری باید توانایی اضافه شدن به عنوان فوروارد کاذب را داشته باشند.
آرایش شهرداری تبریز در برابر داماش
خدابنده لو با توجه به بازی در هافبک چپ و هافبک راست باید چهار فاکتور دورزدن، حرکت در عمق، توانایی رد کردن بازیکن مقابل در تک به تک و اضافه شدن به عنوان مهاجم کاذب را داشته باشند که این خصوصیت برای این پست ها برای این دو نفر کمتر وجود دارد.
تغذیه میانه میدان تیم توسط 3 بازیکن انجام می گیرد که 2 هافبک دفاعی و یک بازیکن پشت مهاجم خواهند بود. اما در این سیستم هرگز از دو بازیکن با یک خصوصیات نمی توان استفاده کرد که در داماش رستمی و سهرابی هر با یک خصوصیت در این پست قرار میگیرند. در این خصوص می توانیم از تیموریان و نکونام در تیم ملی یا در سالیان گذشته مگنو باتیستا و آبشک در داماش مثال بزنیم. یکی از بازیکنان به شدت درگیر در فاز دفاعی و یکی بازیساز و پلی میکر در فاز حمله که در داماش فعلی این چیدمان رعایت نمی گردد و به قول معروف دو پادشاه در یک اقلیم (یک پست) برای تیم شکل گرفته است.
با نگاهی به جدول گلزنان تیم داماش متوجه خواهیم شد که از 12 گل زده این تیم تا پایان هفته دوازدهم فقط 2 گل توسط بازیکنان مهاجم زده شده است و این مسئله مشخصا بیانگر ضعف تیم در طراحی حمله می باشد.
شاید بد نباشد نگاهی هم به ترکیب داماش در 7 بازی اخیر که همراه با عدم نتیجه گیری بوده است بیاندازیم. داماشی ها 5 بازیکن به اسامی امیر تیزرو، محمد رستمی، هادی سهرابی، حمید خدابنده لو و مهیار نوری را در هر 7 بازی گذشته در ترکیب ثابت خود داشته اند؛ کیانوش میرزایی نیز در 6 بازی آخر به طور ثابت به میدان رفته و دو بازیکن دیگر به نام های سعید قدمی و بهنام عسگرخانی نیز به غیر از یک بازی که به دلیل مصدومیت حضور نداشتند در 6 بازی دیگر یاران ثابت داماش را تشکیل می دادند. از سویی دیگر رحیم زاده و لایقی فر نیز در پست دروازه به صورت چرخشی در این 7 بازی مورد استفاده قرار گرفتند که البته مصدویت شدید رحیم زاده باعث شد که این روند در بازی آخر رعایت نشود. این مسئله نشانگر این است که داماش کمترین تغییر در ترکیب را داشته و باید بگوئیم که عدم تغییر در سیستم تیم و مهره ها در هر بازی، ما را به یاد ضرب المثل روز از نو و روزی از نو انداخت!
با توجه به اینکه مسئله عدم اعتماد به بازیکن های فعلی تیم بارها توسط امیدهرندی سرمربی داماش اعلام شده است، می توان به این مهم صحه گذاشت که تنها دلیل تغییرات در تیم داماش مصدومیت ها و محرومیت ها است. بازیکن هایی که شاید از لحاظ آمادگی به مانند چند سال گذشته خود نباشند اما بار تجربی آنها در زمین می تواند کمک حال سرمربی و بازیکنان جوان تر باشد که به عنوان مثال می توانیم از کیانی، ترکاشوند و چاوشی نام ببریم.
در تمامی بازی های داماش زمانی که این تیم در فاز دفاع بود، هرگز پرس full court یا half court به معنی پرس تمام زمین و نیمه انجام نداد و بیشتر به دفاع منطقه ای با عدم ثبات در پوشش پرداخت و خط اولی برای جلوگیری از ارسال ها و برای جلوگیری از تعویض منطقه ای توسط خط دفاعی حریف وجود نداشت.
همانطور که در عکس زیر مشاهده می شود تیم در هنگام حمله باید در سمت حمله یک مثلث هندسی برای کار ترکیبی تشکیل دهد که در تیم های بزرگتر با سطح فنی بالاتر برای برتری نفراتی تشکیل لوزی می دهند اما این اتفاق در تیم داماش عملا رخ نمی دهد.
به عنوان مثال نحوه صحیح قرار گیری میرزایی ، رستمی و قدمی را در تصویر اول در هنگام حمله می بینید اما در شرایط بازی این بازیکنان اغلبا به شکل زوج در کناره ها کار می کنند (تصویر دوم) . مثلا در بازی اخیر برابر شهرداری تبریز میرزایی- قدمی و تیزرو – خدابنده لو بوداند که با توجه به سیستم تیم رو به رو که 1-4-1-4 بازی می کرد، عملا برتری نفراتی تیم رو به رو باعث جلوگیری از حرکات تیم داماش می شد.
(آرایش صحیح)
(آرایش اشتباه )
*پاس
با بررسی مشکلات داماش می توان یکی از نکات کلیدی نتیجه نگرفتن تیم را تعداد پاس و مالکیت دانست که این مشکل در تیم به شدت دیده می شود.
تعداد پایین ضربات در هنگام مالکیت و از دست دادن توپ در فضاهای کوچک از نشانه های بارز در این ضعف به شمار می رود. با توجه به شرایط تیم از رسانه ای کردن آمار تیم معذوریم ولی باید اذغان کنیم که این آمار پاس، یکی از ضعیف ترین آمارهای پاس در تاریخ تیم های سالیان گذشته داماش است و حل این مشکل باید توسط کادرفنی صورت بگیرد که متاسفانه هنوز بعد از 12 هفته این مشکل برطرف نشده است.
انتقال سریع و بدون هدف از دفاع به حمله و نداشتن بازیکن هدف برای انتقال در ضد حمله از دیگر مسائل و مشکلات مشهود تیم داماش است.
*فاز دفاعی
دو عامل بسیار بزرگ در کار دفاع وجود دارد. عامل اول دفاع فردی و عامل دوم دفاع تیمی و شکل قرارگیری بازیکنان در زمان مالکیت توپ توسط تیم رو به رو است. به جرات می توان گفت که تیم داماش در هر دو حالت ضعف های مشهودی دارد!
عدم یارگیری "من تو من" در فاز دفاع فردی، دید نامناسب بازیکنان در هنگام ارسال ها و رعایت نکردن پوشش های فردی را می توان از بزرگترین مشکلات تیم داماش در دفاع فردی دانست و صد البته داشتن حتی یکی از دو فاکتور دفاع تیمی یا فردی می تواند وضع کنونی دفاع تیم را بهتر نماید.
در عکس فوق صحنه ارسال توپ و گل دریافتی داماش را مشاهده می کنید. این ارسال حدود 52 متر بوده ولی متاسفانه هیچکدام از کارهای مربوط به دفاع فردی که در بالا به آن اشاره شد، انجام نشد و این گل به ثمر رسید. عدم پرس دو بازیکن جلوی ما که در بالا به آن اشاره شده است از عوامل دیگر این گل می باشد.
دفاع تیمی: برای دفاع تیمی می توان به بازی ایران و آرژانتین اشاره کرد که به معنای واقعی دفاع تیمی کاملا در آن دیده می شود. فوتبال دنیا به شدت به سمت هندسی شدن پیش می رود و این هنر نیمکت هاست که بتوانند هدایت این مهره ها را در دست داشته باشند، درست مثل یک بازی پلی استیشن. آرایش تیم و برنامه داشتن در هنگام مالکیت توپ تیم مقابل و تعریف پوشش تیمی می تواند از مهمترین ارکان شکل گیری دفاع تیمی باشد و فقط این مسئله مهم نیست که مثلا دفاع تیم با چه سیستمی در زمین قرار بگیرد.
شاکله تدافعی تیم داماش توسط 4 بازیکن دفاعی و دو هافبک دفاعی تشکیل شده است که برای جلوگیری از ضعف عمقی خود از این سیستم استفاده می کنند و این عمل باعث می گردد که به دلیل نداشتن پرس مناسب فضاهای کناری مخصوصا در یک سوم میانی در اختیار تیم حریف قرار بگیرد. باید به این نکته اشاره کرد که کمتر تیم لیگ یکی، بازی در عمق را در دستور کار خود قرار می دهد.
*تعویض ها
در فوتبال روز دنیا، تعویض های بازیکنان در طی بازی را می توان یکی از مهمترین فاکتورهای شناخت از یک سرمربی دانست.
در طی 7 بازی اخیر 19 تعویض صورت گرفته است که تمامی این تعویض ها در نیمه دوم انجام پذیرفته است. از این تعداد 12 تعویض در 15 دقیقه پایانی بوده است که مسلما کمترین تاثیرگذاری را بر روی تیم خواهد داشت. تکراری ترین تعویض داماش در این 7 بازی، سعید مرتضوی بوده که در 6 بازی به عنوان بازیکن تعویضی وارد میدان شد و به طور میانگین در هر بازی 9 دقیقه در زمین مسابقه حضور داشته است!
آنچه برای داماش در طی 12 هفته گذشته اتفاق افتاد تعویض های پستی بود و تعویض های تاکتیکی قابل ذکری در این تیم رخ نداده است. به عنوان مثال به بررسی 3 تعویض بازی برابر شهرداری تبریز می پردازیم.
طالبی به جای قربان زاده: از زمان حضور طالبی قاعدتا باید سمت سویی از حمله در سمت راست دیده می شد که چنین اتفاقی نیفتاد و داماش همان روند قبل در حملات را پی گرفت.
مرتضوی به جای خدابنده لو: آوردن یک بازیکن ذاتا مهاجم و درگیر در پشت فوروارد که می توانست بازیکن هدف خوبی برای تیم باشد که البته وی فرصت چندانی برای بازی پیدا نکرد و تعویض شد!
فرزام پور به جای مرتضوی: شکی نیست که آوردن فرزام پور با هدف قرارگیری ما بین 4 دفاع و دو هافبک دفاعی تیم برای زدن ضربات ارسالی از خط دفاعی تیم شهرداری کار درستی بود اما می توان بیرون کشیدن بازیکن تازه نفس با فیزیکی درگیر شونده به اسم مرتضوی را یکی از عوامل اصلی گل دقیقه 94 نام برد. نداشتن بازیکنی برای جلوگیری از ارسال از دفاع حریف، سوزاندن تعویض و عدم یارگیری فردی (دفاع فردی) توسط فرزام پور، عسگرخانی و نوری را می توان از عوامل این گل نامید.
*حرف پایانی
شاید همیشه انتقاد کردن آسان ترین کار ممکن است، اما انتقادهایی که در این مقطع زمانی و در این مطلب صورت گرفت تنها برای کمک به تیم بوده است و امیدواریم با اشاره به بعضی موارد کمکی به تیم و کادرفنی کرده باشیم؛ در نظر داشته باشیم درست است که تیم داماش به نسبت سالیان گذشته تغییر پوسته داده اما بازیکنان بسیار خوبی دارد و توانایی واقعی این تیم بالاتر از سطح فوتبالی است که در حال حاضر از خود به نمایش می گذارد. نباید فراموش کنیم این تیم نامش داماش است و شاید بتوان این بیت معروف را به این شکل تغییر داد و در وصفش گفت:
ما هیچ نیستیم و همه لطف خداست
اما این تیم هم آرزوی خیلی هاست
نگارنده: آرمین بیابانی – گروه میلیمتر
منبع: www.varesh-sport.com
وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان
ثبت ديدگاه