فوتبال گیلان در دهه هشتاد با سرمایه گذاری سازمان ها و شرکت هایی نظیر صنایع شیر، منطقه آزاد و امپراطوری اقتصادی امیرمنصور آریا می رفت که بارقه هایی از امید را در دل فوتبالی های گیلان ایجاد کند، اما با آغاز دهه نود و به دلایل گوناگون بنگاه های اقتصادی تمایلی به سرمایه گذاری در فوتبال استان گیلان را نداشته اند و نکته قابل توجه در مالکیت داماش، ملوان و سپیدرود در سالیان اخیر انگیزه حمایتی و دلسوزانه برای بقای این تیم ها بوده است، تا آنکه نظیر دهه هشتاد یا استان های دیگر شاهد ترغیب اسپانسرهای متمول باشیم!
قاعدتا با این شرایط کسب سهمیه لیگ برتری برای فوتبال گیلان آرزویی تقریبا محال خواهد شد و یا اینکه اگر روزی صعودی هم شاهد باشیم پایدار نخواهد. این موضوع نیازمند یک همیت استانی اعم از حس مسئولیت پذیری متولیان فوتبال و ورزش استان می باشد و رئیس هیات فوتبال و مدیرکل ورزش و جوانان گیلان به بهانه خصوصی بودن تیم ها نباید خود را مقابل وجدان خود و اذهان هوشیار مردم مبرا جلوه دهند؛ همچنین از سویی دیگر دکتر ارسلان زارع با مدرک دکترای اقتصادی، پسندیده است تا دیر نشده در جهت تسهیل راهکارهای درآمدزا و اقتصادی برای تیم های گیلانی از جمله داماش گیلان عنایت ویژه داشته باشد تا نظیر «زنده یاد روح الله قهرمانی»، همتای خود در دهه هشتاد، اقدامی ماندگار برای فوتبال گیلان به یادگار بگذارد.
اقداماتی که می تواند یاری دهنده تیم های گیلانی شود تا موجب استمرار در روند صعودی داماشی ها برای رسیدن به صدر جدول و پایان روند نزولی سپیدرود و ملوان برای فرار از قعر جدول در ادامه رقابت های این فصل شود!
ثبت ديدگاه