داماش گیلان با برتری یک بر صفر برابر مس نوین کرمان، چهار هفته مانده به پایان مسابقات صعودش را به مرحله بعد مسجل کرد. صعودی که مسلما از منظرهای متفاوتی قابل بررسی است.
داماش بدون دردسر به مرحله بعد لیگ دو صعود کرد. اگر این صعود را بخواهیم با صعود فصل گذشته داماش به مرحله دوم مقایسه کنیم، تفاوت مشهود است. آنچه که از فصل گذشته در یاد هواداران داماش مانده، سوای از باخت های خارج از خانه پرشمار، مسابقات پر از حاشیه با شهرداری فومن و بدشانسی های بی پایان برابر نفت امیدیه در عضدی، صعود دقیقه آخری داماش به مرحله نهایی لیگ دو با برتری در برابر شهید کریمی جویبار بود. صعودی که با کلی اما و اگر همراه شد و اگر نتایج بازی های همزمان به نفع داماش رقم نمی خورد، چه بسا کار داماش در همان مرحله اول به پایان می رسید.
با این حال داماش فصل گذشته، در نهایت به سختی و اضظرابی فراموش نشدنی در لحظات آخر رتبه چهارم را از آن خود کرد و گام به مرحله نهایی گذاشت. هر چقدر هم که آن صعود تا حدودی دراماتیک بود و روز خوبی را برای هواداران داماش رقم زد، اما اگر قرار بود واقع بینانه به آن بنگریم، چنین صعود سخت، نفس گیر و پر از استرس که به عنوان تیم آخر صعود کننده رقم خورد، نمی توانست نشانه ای از یک عملکرد موفق از داماش در مرحله دوم باشد. داماشی که در مرحله نخست برای صعود کردن تا لحظه آخر دست و پا می زد، مسلما در مرحله دوم کار آسان تری در انتظارش نبود و شاید تنها چیزی که باعث امیدواری هواداران می شد، بزرگ بودن نام داماش در مقابل رقبا بود. اما آنچه در تاریخ ثبت شد این بود که آن امیدها نا امید شد…داماش در ده بازی مرحله دوم، به جز دو برد رفت و برگشت برابر شهرداری فومن، در هیچ کدام از هشت بازی دیگر طعم پیروزی را نچشید و پایان تلخی را تجربه کرد.
شاید تجربه تلخ فصل گذشته، باعث تصمیم گیری های بهتر از سوی مدیریت داماش شد. اگر سال گذشته رامیز محمداف که تجربه کافی برای مربیگری در ایران، آن هم در لیگ دو را نداشت عهده دار مسئولیت فنی شد و یا در ادامه سکان هدایت لاجوردی ها را هادی طباطبایی که علی رغم موفقیت در دوران بازیگری خود، هنوز در مربیگری به تجربه کافی نرسیده بود و هدایت هیچ باشگاهی را پیش از آن نداشت بر عهده گرفت، اما امسال پیشانی هدایت داماشی ها به وحید رضایی رسید که سابقه خوبی از خودش در صعود کرد تیم ها از لیگ دو به جای گذاشته بود و به نوعی امتحانش را پس داده بود.
تیمی که امسال بسته شد، هم به لحاظ قیمت کم هزینه تر و هم به لحاظ هماهنگی در سطح بهتری قرار دارد.به نوعی می توان گفت نتیجه تصمیم های درست تا به اینجای فصل مدیریت، در نتایج این فصل داماش کاملا مشهود است. در سال های اخیر بازی های خارج از خانه تبدیل به یک معضل برای داماش شده بود و آبی پوشان شهر باران به دفعات در این مسابقات مغلوب می شد و به ندرت به توفیقی دست می یافت؛ اما امسال وپس از گذشت 16 بازی، داماش نه تنها در دیدارهای خارج از خانه شکستی را متحمل نشده است، بلکه در مجموع هرگز شکست نخورده است. به واقع تنها باخت این فصل داماش در مجموع رقابت های لیگ و حذفی در رقابت های جام حذفی برابر نفت آبادان لیگ برتری بود که تیم آبادانی به زحمت و در ثانیه های پایانی موفق به پیروزی شد و ۱۲۰ دقیقه در برابر روحیه تیمی داماش کم آورده بود.
امروز داماش تنها تیم بدون شکست در کل سه لیگ معتبر کشور است و این دستاورد کمی نیست. گرچه هیچ تیمی تا همیشه شکست ناپذیر نمی ماند اما آنچه که این فصل از داماش دیده شده، صلابت تیمی است که امیدوار است با همین صلابت در پایان فصل صعود کننده باشد.
داماش دیگر آن تیم از پیش بازنده خارج از خانه در فصول گذشته نیست؛ روحیه پیروزی در تمام بازی های داماش مشهود است و اطمینان کافی از سوی هواداران نسبت به کادر فنی و بازیکنان وجود دارد. داماش امسال کم نقص و حتی می توان گفت که تا به اینجای فصل نسبت به فصول گذشته بی نقص است.
باید تاکید کرد که داماش امسال بر خلاف سال گذشته تمام ویژگی های یک تیم در حال بازگشت را دارد. بازگشتی که می تواند زمینه بازگشت نهایی به لیگ برتر را داشته باشد و همه به این بستگی دارد که داماش، همچنان کم نقص ادامه دهد.
نگارنده: علی رهبر
منبع: www.Varesh-Sport.com
وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان (دیار وارش)
ثبت ديدگاه