یادداشت: برای طلایه داران دهه 80 رشتی‌ها

* محمدرضا مهدوی؛ هافبکی برای تمام فصول
ملقب به توتی شهرباران و کاپیتان اول یک دهه اخیر فوتبال رشت که ضربات کاشته استادانه اش به تیم های اغلب تبریزی و گل های حساسش به سرخابی های پایتخت از وی نامی جاودان در تاریخ فوتبال رشت ثبت کرده است. سبک بازی محمدرضا مهدوی از وی یک هافبک نادر در کشور ساخته بود و جنگندگی اش در زمین باید سرلوحه بازیکنان جوان امروز داماش قرار بگیرد.

*علی نظرمحمدی؛ پسر ناسیونالیست شهرباران
ملقب به علی چیلاورت و پسر پایین محله رشت… زمانی که  درون دروازه قرار می گرفت برای هم تیمی هایش بمب روحیه و برای هواداران هم قوت قلب بود. از مهمترین خصوصیاتش می توان به کری خوانی های معروفش برای تیم های تهرانی در زمانی که هنوز جو فوتبالی رشت مبرا از قرمز و آبی پایتخت نشده بود اشاره کرد که از وی یک شخصیت متعصب و ناسیونالیست نسبت به شهرش در میان مردم ساخته بود.

*افشین چاوشی؛ بهترین گلزن فوتبال رشت
لقب های فراوانش در رشت را باید تریلی بکشد! افشین آقای گل به دلیل گلزنی هایش، افشین سی ثانیه به دلیل گلزنی در ثانیه سی ام بازی به ذوب آهن، افشین رفت و برگشت به دلیل گلزنی در بازی رفت و برگشت فصل 91-90 به پرسپولیس و همچنین القاب دیگری به دلیل گلزنی به ملوان ، هت تریک مقابل استقلال تهران و… از وی فوتبالیستی خاص در رشت ساخته است.
چاوشی هم از نسل مهاجمی است که در برهه ای ظهور کرد که هیچ وقت نتوانست حقش را از فوتبال ملی بگیرد. به ثمر رساندن 15 گل(بدون پنالتی) در فصلی که داماش سقوط کرده و خودش هم نیمی از بازی ها را به دلیل مصدومیت از دست داده بود، اوج فوتبالش بود. هواداران رشتی هیچ وقت یادشان نمی رود که در فریادهای شوق بعد از گل های تیم محبوب شان، افشین چاوشی بیشترین سهم را داشته است.

*مصطفی حاجتی؛ وفادار به پیراهن مثل مصطفی
ملقب به حاجتی باغیرت… بیشترین سابقه حضور در داماش و پگاه را در کارنامه دارد. هیچ گاه تیمش را تنها نگذاشت و فقط یک فصل ناچار شد از داماش جدا شود و به تیم دیگر شهرش،سپیدرود بپیوندد…
اوج وفادارش اش در زمان مربیگری فیروز کریمی بود که با وجود برخی جوسازی ها از سوی برخی افراد ایستادگی کرد و فیروز کریمی را مجبور کرد تا از وی در ترکیب اصلی استفاده کند… حاجتی شاید کم گل زد، شاید کم حاشیه هم بود اما دلیلی نمی شود وفاداری اش از ذهن هواداران داماش پاک شود.

پی نوشت: جدایی طلائه داران نسل 80 رشتی ها چه خوب و چه بد در فوتبال اتفاقی طببیعی و قابل پیش بینی است اما چه پسندیده می شود که اگر باشگاه داماش در جهت احترام به این عزیزان بازی خداحافظی با یک تیم مطرح داخلی یا خارجی ترتیب دهد تا با این ترتیب در میان تشویق و استقبال فوتبال دوستان گیلانی چهار گوشه زمین را ببوسند و شاید هم در سال های آینده در قامت مربی به خانه بازگردند.