وارش اسپرت -تارنمای هواداران داماش گیلان :
فوتبال بهانه ای است برای ابراز عشق و تعصب مان…
داماش هم بهانه ای شده است برای یکپارچگی سرزمین مان…
اکنون داماش به سنبلی از رشت و به واسطه ی پذیرشش توسط تمام گیلانی ها، عشقی مشترک برای گیلانی ها شده است.
در سی کیلومتری شهرباران،تیمی هم به نام ملوان انزلی طی دو دهه ی اخیر زیر سایه و چتر حمایت های نیروی دریایی افتخاراتی را داشته است و همین کافی بود تا تنور فوتبال در گیلان داغ باشد…هر کس که بگوید برای من دربی این دو شهر جذاب نیست بی شک اغراق کرده است.
مسلما استدلال رتبه تیم ها هم با توجه به اینکه در اول فصل قرار داریم و فاصله امتیازات بسیار اندک ، استدلال بسیار سطحی و بی معنایی است و با نگاهی به نتایج ابتدائی فصل قبل ، بیشتر به این نتیجه خواهیم رسید .
چهارشنبه هفته ی جاری شاهد برگزاری مسابقه ای هستیم که علاوه بر مردم استان ، نتیجه ی آن برای غیر گیلانیان نیز جالب است. جایی که داماش گیلان و ملوان انزلی پس از مدت ها بی ثباتی مالی و به دور از حواشی، داربی معروف به الگیلانو را برگزار می کنند. مسابقه ای که از حیث اهمیت برای مردم این استان در مقایسه با داربی های پایتخت از حساسیت بالاتری برخوردار است که جذابیت و حساسیت های این بازی خود نشان از فوتبال خیز بودن سرزمین کاسپی هاست.
متن کامل در ادامه مطلب
در الگیلانوی فصل قبل ، داماشی ها با یک برد شیرین در بندر انتقام داربی های قبلی را گرفتد. در دور برگشت نیز علی رغم یک بازی حساب شده و هجومی، با بداقبالی نتوانستد لقب دوبلِ را نصیب خود نمایند ، اما از طرفی قدرت خود را در این دو مسابقه به رخ بندرنشینان کشیدند.
در فصل جاری، داماش ِ محبوب که دیگر جزو باید های شهرباران شده نشان داده که داخل خانه به هیچ تیمی رحم نمی کند و البته در مقابل، تیم ملوان به لطف پنالتی هایی که داوران تقدیم این تیم نموده اند ، در رتبه های بالای جدول جای گرفته است.
داماش شهر باران در این فصل شاکله ی بومی خود را حفظ نموده است که به تحقیق می توان آنان را با تعصب ترین بازیکنان لیگ کشور نامید و از آن سو رهبری تیم را قیصر فوتبال گیلان ، امید هرندی بر عهده دارد، جایی که درحمایت پرشور هواداران در هر بازی گویی با نواخته شدن شیپور و طبل جنگ، دلاوران به حمله فرا خوانده می شوند.
در کنار تمام جذابیت های موجود وغیر قابل انکار این بازی، تلخی اتفاقاتی چند که منجر به زیر سوال رفتن ریشه های فرهنگی و تمدن دیرپای مردمان این دیار سرسبز می گردد قابل تامل است. اتفاقاتی که برآمده از رقابتی است که هیجانات فزاینده ی آن سایه بر جنبه ی رقابتی بودن آن انداخته است.
شاید در ظاهرعامل اصلی وقوع این ناهنجاری هواداران دو تیم باشند… اما درعمل، مسئولین ذی ربط هم باید پاسخگو باشند که در طی فاصله ی بین دو بازی رفت و برگشت الگیلانو و حتی در طول سال، براستی چه میزان کار فرهنگی برای تلطیف جو پر شور تماشاگران و کاستن از تنش با روش های استاندارد در پیش گرفته اند؟!
در شرایط کنونی که تمامی نگاه ها براین بازی، داماش و تماشاگران آن متمرکز شده، برهواداران این تیم است با پرهیز از رفتارهایی که موجب آسیب به جایگاه و روند حرکت تیم می گردد، بهانه های تنبیهاتی نظیر کسر امتیاز را به کمیته ی انظباطی ندهند، چرا که بی شک این بازی به دلیل حساسیت بسیار بالای خود زیر ذره بین مسولین کمیته ی مذکور خواهد بود.
هواداران داماش باید با تشویق یکنواخت و تمام وقت خود، مشابه همان جو پرشور مسابقه با فولاد، پیکان و به خصوص پرسپولیس را دراین بازی نیز فراهم نمایند، زیرا تجربه هم نشان داده هر گاه تماشاگران و به طبع بازیکنان وارد حاشیه شده اند، تیم ضربه خورده است.
چه خوب است هواداران به تبعیت از همان فرمولی که منجر به برد حیرت انگیز پیکان و تحمیل شکستی حماسی بر پرسپولیس شد، یعنی تشویق بی امان و بی وقفه، این بار نیز عضدی را به جهنمی برای قوها تبدیل کنند.
هوادار واقعی برا تخمه خوردن و فحاشی به استادیوم نمی آید…هوادار واقعی خود را در لطمه های وارده به تیمش مسئول می داند و همان طور که در مقابل توهین به تیمش عکس العمل انجام می دهد،باید در مقابل لطمات وارد شونده از سوی خودی ها هم مسئولیت نشان دهد و باز دارنده باشد و این می تواند نویدی از جهنم عضدی برای حریف باشد…
این بار نیز مثل باران خواهیم بارید و استادیوم را از تشویق سیراب خواهیم کرد …
نگارنده:MAZIYAR
با تشکر از محمدجواد منفرد
ثبت ديدگاه