وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان: داماش در مقابل استقلال و در دیداری که می توانست بازنده نباشد، باخت تا برخی مباحث حول و حوش این تیم شکل بگیرد.
از زمان آغاز فعالیت داماش در عرصه فوتبال گیلان، بهره مندی از وجود یک سرمربی بومی از خواسته های فوتبالدوستان شهر باران بود. پس از چند سال انتظار این پروژه از ابتدای فصل دوازدهم لیگ برتر کلید خورد و اگرچه در بخش اولیه خود بعد از هشت هفته به بن بست رسید اما در مرحله دوم با سرمربیگری افشین ناظمی با نتایج درخشان داماش در هفته های پایانی توام شد که بارزترین آن شکست دادن استقلال قهرمان و ناکام کردن سپاهان از رسیدن به قهرمانی با آن ستاره هایش بود تا فصلی جدید پیش روی هواداران داماش باز شود و همگان امیدوار به آینده فوتبال و تیم شهر شان با یک سرمربی بومی شوند.
متن کامل در ادامه مطلب
اما انگار قرار نبوده آبی خوش از گلوی فوتبالدوستان شهر باران پایین برود و خیلی زود مشکلات همچون آتشی زیرخاکستر شعله ور شد. داماش در فصل نقل و انتقالات به گواه همگان ضعیف ترین و بی سر و صدا ترین تیم لقب گرفت. علیرضا جهانبخش و حسین ابراهیمی در حالی از داماش جدا شدند که کسانی که اندک آشنایی با فوتبال دارند تصدیق می کنند با توجه به نوع و سیستم بازی داماش جدایی این دو، فراتر از جدایی دو بازیکن بوده و باید اعتراف کرد که داماش دو رکن اساسی و دو بال اصلی تهاجمی خود را از دست داد. در درون دروازه این تیم هم حسن رودباریان به راحتی از این تیم جدا شد و این در حالی بود که در حالت پایاپای و موازنه ای هم بازیکنان جدید هم پستی در حد و اندازه های آنان جذب نشد.
در بعد مشکلات مالی هم بهتر است حرفی نزنیم و اینکه تیمی از همان "ب" بسم ا… در آن صحبت از اعتصاب و بحث حضور نیافتن در تمرینات بلند می شود، خود نشان بزرگی از وخامت اوضاع دارد تا یک پای قضیه هم مشکلات مالی این تیم در میان باشد.
در این میان، بلاتکلیفی ها و مشکلات مختلف به ویژه مشکلات مالی باعث شد تا هر هفته خبر جدیدی پیرامون حل مشکلات این تیم شنیده شود و البته تنها در حد حرف بماند و داماش به جای قرار گرفتن در آرامش و پشت سر گذاشتن اردوهایی تداراکاتی، در هیاهوی نا آرامی ها و فشارها مهیای شروع فصل شود.
داماش فصل را شروع کرد و البته این بار واژه (( شانس )) هم از این تیم روی گردان شدو آبی های رشتی در دو بازی مقابل سایپا و نفت تهران در حالی که شایسته کسب پیروزی بودند از رسیدن به برد باز ماندند و پس از آن، باخت خانگی در مقابل استقلال هم باعث شد تا عده ای اندک آنچنان غرق در کسب نتیجه شود که خیلی زود موارد در بالا یادآوری شده را فراموش کنند و خیلی سریع انگشت اتهام را به سوی کادر فنی دراز کنند و در این راستا البته برخی رسانه ها نیز کم نگذاشتند!
یادمان نرود پارسال که درخشان هدایت داماش را برعهده داشت این تیم از 19 بازی 22 امتیاز کسب کرده که معادل 1/1 امتیاز برای هر بازی بوده و این در حالی بود که همان تیم با افشین ناظمی در 6 بازی 12 امتیاز به دست آورد که معادل 2 امتیاز برای هر بازی بود و تازه آن هم در شرایطی که داماشی ها در 4 بازی از این شش بازی آخر خود در برابر استقلال ، سپاهان ، تراکتورسازی و نفت تهران به میدان رفتند که در پایان لیگ برتر بر روی سکوهای اول تا پنجم ایستادند و در هفته های پایانی سخت اندیشه کسب قهرمانی یا کسب سهمیه آسیایی را داشتند.
نباید فراموش کرد که فصل گذشته همین کادر فنی بهترین عملکرد را در میان سرمربیان مختلف کسب کردند تا طرفداران استفاده از مربی بومی با استناد بر آن بتوانند در مقابل آنهایی که موافق غیر بومیان بوده و اعتقاد چندانی به توان و پتانسیل مربیان این شهرو دیار نداشته، حرف و ادعایی محکم برای بیان پیدا کنند و به استناد همین کارنامه روشن نشان داده شود که عملکرد این کادر فنی برتر از کارنامه دیگر مربیان آمده به اینجا بوده و باید در نظر داشت در این شرایط بحرانی اگر این بار هم فرصت سوزی شود ، مطمئنا تا سالها نمی توان حرفی از آن به میان آورد و باید منتظر ورود تارتارها ، درخشان ها ، مارکارها و … به رشت بود.
نباید فراموش کرد که این کادر فنی در پیش از شروع فصل چه مصائب و سختی هایی داشتند.
نباید فراموش کرد که در آن روزهایی که تارتارها بر روی نیمکت سرمربیگری داماش نشستند، هواداران چه خواسته هایی داشتند و آن روزها را به یاد آورد که داماش با حضور وی و امثال وی چند بازی و چند هفته در نتیجه گیری ناکام بوده و زمان صرف شد تا آنها خود را با این تیم و فرهنگ آن بیابند. آیا اکنون وقت آن نشده که چنین صبری در حق کادر فنی بومی انجام شود؟
و البته هرگز نباید تصور این شود که در این مجال قصد حمایت صرف از سرمربی و کادر فنی داماش را داریم، بلکه مراد و مقصود این است که نقد و قضاوتی منصفانه در این باب داشته باشیم.
اگر گریزی به دو بازی قبلی خانگی رشتی ها پیش از دیدار برابر استقلال هم بزنیم متوجه می شویم داماش اگر در دیگر دیدار های قبلی خانگی اش هم کمی دقت و البته خوش شانسی در ضربات آخر چاشنی کارش می شد اکنون حداقل دو برابر این تعداد امتیاز اندوخته بود.
داماش این هفته مقابل استقلالی شکست خورد که به هیچ عنوان به لحاظ مهره قابل قیاس با آن نبوده و نیست. حتی می توان گفت هزینه صرف شده بابت دروازه بان و خط دفاعی استقلال از کل هزینه تیم داماش بیشتر است.
امیر قلعه نویی را همه می شناسند که اهل تعارف و تمجید بیجا از کسی نیست. اما وی در صحبتهایش در کنفرانس بازی استقلال و داماش اذعان کرد که شرایط بازی به گونه ای بود که داماش هم می توانسته به پیروزی برسد و با یاد آوری موقعیتهای خوب گلزنی داماش به تمجید از بازی شاگردان ناظمی پرداخت.
اینکه داماش اصلا خوب نتیجه نگرفته واقعیتی انکارناپذیر است و اینکه این تیم ریزه ضعف هایی دارد را هم نمی توان کتمان کرد، اما منصفانه که نگاه شود باید عنوان کرد داماش خوب بازی می کند و از لحاظ تاکتیکی ضعیف نبوده و خلق چند موقعیت عالی گلزنی در برابر خط دفاعی استقلال که همان خط دفاعی تیم ملی است گواه این ادعاست.
نگارنده : میثم محبوب
ثبت ديدگاه