با صعود داماش گیلان به مرحله نهایی لیگ دسته دوم، بالاخره نوار ناکامی‌های پنج ساله پاره شد تا مجموعه بومی داماش گیلان قدم اول «ما برمی‌گردیم» به لیگ یک و سپس لیگ برتر را برداشته باشند.
اما ادامه این روند، منوط به حفظ شرایط مالی مرحله اول است و این دیگر توسط یک شخص امکانپذیر نیست و شنیده‌ها حکایت از تحلیل توان مالی مالک داماش دارد.
در تابستانی که باران نا امیدی بر روح و روان داماشی‌ها می‌بارید، در روزهایی که هیچ مسوولی جرات نزدیک شدن به داماش را نداشت و سعی داشتند تا خود را در صعود دیگر تیم رشتی شریک کنند، اسماعیل حاجی پور بذر امید را در دل هواداران داماش کاشت و بخش اعظم شادمانی صعود از مرحله اول، حاصل کار مدیر کهنه کار ورزشی و سیاسی رشت بود.
با ورود حاجی پور به این کارزار که اشخاص و شرکت‌های متمول هم از آن فراری شده‌اند، خیلی از نزدیکان او در مصاحبه‌ها و جلسات خصوصی قول مساعدت و حمایت همه جانبه دادند که یا در حد حرف بود یا عملی نشد.
با همه دلگرمی‌هایی که پیش از شروع فصل از سوی مسوولان برای ترغیب مدیریت داماش ایجاد می‌شد اما باید گفت که در واقع همه چیز جور دیگری رقم خورد و مدیریت داماش در طول فصل به تنهایی تمام سختی‌ها را به دوش کشید.
داماش در طول فصل صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته تا مبادا خدشه‌ای در روند خوب تیمی داماش وارد شود اما در آستانه نوروز 96، داماشی‌ها چشم انتظار پرداخت بخشی از قرارداد خود هستند تا با دست پر به خانه بروند.
از سوی دیگر هیات مدیره ورزشی و بومی داماش به مانند مدیر عامل سابق داماش، اهل شلوغ کاری نیست و انتظارات فراقانونی از بودجه‌های دولتی هم ندارد و حتی شنیده‌ها حکایت از ترسیم مسیر درآمد پایدار برای باشگاه توسط مالک داماش دارد. در واقع پایان همیشگی دغدغه مالی داماش گیلان، نیازمند مساعدت و همت مدیران استانی و نمایندگان رشت در مجلس است.
مازیار اصغرزاده – روزنامه ایران ورزشی
95/12/25
برای مشاهده مشروح همین مقاله در وارش اسپرت کلیک نمائید
ثبت ديدگاه