فصل 95-96 با تمام فراز و نشیب هایش برای داماش گیلان تمام شد و عملکرد سینوسی لاجوردی پوشان در نتیجه گیری، مانع از صعودش به لیگ یک شد.
در طول فصل سعی کردیم با تمام انتقاداتی که وارد بود سکوت کنیم و به عنوان رسانه ی هواداری داماش، از تمام ارکان باشگاه حمایت لازم را انجام دادیم، اما در این سلسه مطالب سعی داریم تا بی پرده و به طور کلی اتفاقات فصلی که گذشت را واکاوی کنیم و اصلا قصد تخریب شخصی را نداریم بلکه در طول فصل ایراداتی را که مشاهده کرده بودیم را به رشته تحریر در می آوریم:
*اپیزود سوم/ مدیریت: تاثیر رفاقت در تصمیم گیری ها!
حضور مالک بومی و تشکیل هیات مدیره ای متشکل از پیشکسوتان صاحب نام در عرصه ورزش، مدیریت و سیاست بر مسند تصمیم گیری باشگاه داماش، نوید بخش تصمیمات دلسوزانه ای برای هواداران داماشی بود که از قضا در سالیان گذشته از تصمیمات اشتباه و منفعت طلبانه شخصی عوامل داخلی و نزدیک به باشگاه داماش گیلان به ستوه آمده بودند!
احیای داماش و تامین بخش اعظمی از بودجه در فصلی که گذشت، اسماعیل حاجی پور را به مدیری محبوب با داشتن پایگاه اجتماعی قوی در میان مردم رشت تبدیل کرد که رای اعتماد قاطع رشتی ها به عضو کهنه کار و خستگی ناپذیر شورای شهر بیانگر همین موضوع بود.
هیات مدیره داماش در ابتدای فصل عزم جدی برای سپردن صندلی مدیرعاملی داماش به هادی طباطبایی داشت، که در نهایت مذاکرات نتیجه نداد و در فاصله ی کمی از مسابقات مهندس محمد مهدی الطافی شاید بر خلاف میل باطنی حکم مدیرعاملی هیات مدیره را پذیرفت تا مدیر محجوب شهرباران وارد کارزار سخت و می توان گفت ناسالم فوتبال کشور بشود. از سویی دیگر عدم وجود شریان مشخص مالی و عدم رعایت ساختار مدیریتی از مهمترین دلایلی بود که انتظارات ابتدای فصل از مدیرعامل داماشی ها برآورده نشود و شاید هم مصلحت اندیشی و رفاقت دیرینه با اسماعیل حاجی پور، از دلایلی بود که مهندس الطافی ترکش های ناشی از انتقادات امروز را به جان خرید!
%20mohammadreza%20hajipour-zKTLMzu-zURLxQh.jpg)
روند تصمیمات تیم مدیریتی داماش در فصل سپری شده نشان داد که اسماعیل حاجی پور بیشتر در تصمیمات کلان ورود می کند و به نوعی نقش پدرخوانده را ایفا کرد و پس از او پر رنگ ترین نقش مدیریتی درون تیمی را “حاجی پور پسر” داشت؛ تا حدی که باید گفت در خیلی از تصمیمات درست و اشتباه داماش نقش انکار پذیری داشت!
سرپرست امروز داماش که همان هوادار تیفوسی دیروز داماش بود، بیشترین نقش را در ترغیب “حاجی پور پدر” برای احیای داماش داشت و در حالی که پیش از آغاز فصل مسئول مذاکره با مهندس بهارمست و مهندس تنهایی از پیشکسوتان داماش و مدیران رشتی بود، اما آن ها قبول مسئولیت نکردند تا با توجه به شرایط حساس ابتدای فصل، محمدرضا حاجی پور بپذیرد تا نیمکت داماش بعد از سالها سرپرستی دلسوز ولیکن کم تجربه را به خود ببیند.
“حاجی پور پسر” به دلیل مدیریت در ارگان های گوناگون از تاثیرات مثبت و منفیِ رعایت یا عدم رعایت ساختار مدیریتی یک مجموعه ی پرطرفدار که مورد توجه جامعه است به خوبی آگاه است و انتظار می رفت این اصل مهم تشکیلاتی را در مجموعه مدیریتی داماش رعایت می کرد! دیگر نیازی به بیان عشق و تعصب محمدرضا حاجی پور به تیم داماش نیست. همگان مطلع هستند و می دانند که او در طول فصل فشار زیادی را از نظر جسمی و مالی متحمل شده است، اما سرپرست جوان داماش این را هم می داند که مدیریت و تصمیمات حساس درون تیمی را نباید فدای رفاقت کند!
از دیگر مدیران مجموعه مدیریتی داماش می توان به میثم محبوب مدیرروابط عمومی باشگاه داماش گیلان اشاره کرد که باید اذعان کرد، سپری شدن فصلی کم فروغ از نام بزرگ داماش در رسانه ها، ارتباط مستقیم به مدیریت مهندس محبوبِ محجوب در طول فصل دارد! میثم محبوب خبرنگار جوان اما باتجربه ورزش گیلان با حکم مالک باشگاه داماش عهده دار مسندی شد که حدود پانزده سال در اختیار علی احمدی سراوانی بود.
عدم استفاده از پتانسیل هایی نظیر نام بزرگ داماش و چهره ملی هادی طباطبایی در رسانه های کشوری برای ایجاد جنگ روانی و بازتاب اشتباهات تاثیرگذار داوری در کوران مسابقات، بی توجهی به سایت رسمی باشگاه داماش و تمرکز صرف بر روی کانال تلگرام باشگاه، عدم ترسیم ساختار فعالیت و اجازه دخالت های مستقیم به دیگر اعضای باشگاه در حوزه تصمیم گیری مدیرروابط عمومی موجب می شود که عملکردی انتقادپذیر را در کارنامه مدیروابط عمومی آرام تیمِ پرطرفدار و پرشور رشتی ها ثبت کرده باشد. با آنکه از گوشه و کنار شنیده می شد که حتی بعضی از تصمیمات اتخاذ شده در حوزه ی روابط عمومی مورد قبول خودش نبود، اما دلیل موجهی نیست زیرا در این موضوع چه مدیریت باشگاه به روابط عمومی اختیارعمل نداده بود و چه مدیر روابط عمومی اقتدار لازم را در حوزه فعالیت خود نداشت، مسئولیت هر دو احتمال بر عهده روابط عمومی باشگاه بود، همان گونه که چند سطر بالاتر در مورد مدیرعامل باشگاه صدق می کرد.
*پی نوشت
امیدرواریم تصمیمات اشتباه دیروز به تجربه ای برای موفقیت های آینده تبدیل شود. همان گونه که سپیدرود رشت در فصل 93-94 با سرمایه گذاری زیاد از صعود به لیگ یک باز ماند، اما در فصل های بعد با انتخاب های درست، قله های صعود را یکی پس از دیگری فتح کرد، انتخابی که می توانست با کمی تدبیر در فصل گذشته برای داماش صورت بگیرد!
“اگر جلوی اشتباهات خود را نگیرید، آنها جلوی شما را خواهند گرفت”
ثبت ديدگاه