وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان : داماش آخرین مسابقه اش را در تهران برابر استقلال تهران با پیروزى پشت سر گذاشت تا هم کمى از مزه جشن قهرمانى آنها بکاهد و هم تنها تیمى باشد که در رفت و برگش قهرمان را شکست داده باشند و البته مانع آن شوند که آبى هاى تهران به دو رکورد نیم فصل بدون باخت و رسیدن به سقف 70 امتیاز برسند. رشتى ها در دو هفته پیاپى توانستند قهرمان دو جام ایران را مغلوب نمایند و به قول خودشان پرچمشان را بالا نگه دارند.
به ادامه مطلب مراجعه فرمائید
شاید بازى خوب و حساب شده و اعتماد به نفس ستودنى داماشى ها در برابر استقلال در روزى که نود هزار نفر آمده بودند تا جشنى باشکوه براى تیمشان برگزار کنند، گم شد و البته این نهایت ظلم است به بازى در خور توجه داماشى ها، تنها تیمى که توانست قهرمان را دبل کند. آنها در روزى که سپاهان مدعى را هم مغلوب کرده بودند وعده یک بازى پرانگیزه و پایاپاى را برابر آبى ها داده بودند و البته خیلى خوب به وعده شان جامه عمل پوشاندند.
شمالى ها با برگزارى چند مسابقه قابل تحسین توانستند لیگ را آبرومندانه و با خاطره اى خوب به پایان برسانند تا خستگى یک سال پر استرس و دغدغه را از تن خود و هوادارانشان بیرون بیاورند. رشتى ها یک دلیل بزرگ دیگر هم براى شادمانى دارند، دلیلى به بزرگى پیشى گرفتن از رقیب سنتى. داماش براى دومین سال متوالى بالاتر از ملوان ایستاد. آنها سال گذشته در رتبه هفتم ایستادند و ملوانان پانزدهم شدند و امسال هم در حالى که در تمام فصل پایین تر از انزلى چى ها بودند درست در واپسین هفته از آنها پیشى گرفتند و دو پله بالاتر در مکان یازدهم جا خوش کردند.
داماشى ها دو سالى مى شود که در وسط بحران کمرشکن بى پولى و متصل نبودن به یک منبع مناسب مالى در حال دست و پا زدن هستند و قصه ى پر غصه ى آنها تقریبا هر روز نقل محافل ورزشى است. مشکلاتى که حتا در ذهن هم قابل تصور نیست که تیمى آنها را داشته باشد و بتواند جان سالم به سر ببرد. شما در نظر بگیرد در فوتبالى که نفس کشیدنش هم هزینه بر است، داماش در همه ى زمان لیگ گذشته اوضاع مالکیتش در ابهام بود و عابدینى با من بمیرى تو بمیرى براى تیمش پول نصف و نیمه اى قرض مى کرد و لیگ امسال هم به همان منوال شروع شد و بعد از اینکه قویدل در اواسط لیگ به این تیم آمد در نیمه هاى راه معلوم شد که تو زرد است و دوباره تیم به امان خدا رها گردید.
آیا به راستى براى هیچکس قابل تصور هست که بازیکنان و کارمندان این تیم هنوز مطالبات لیگ گذشته را کامل نگرفته اند و حداکثر دریافتیشان از قرارداد امسال کمتر از چهل درصد است؟ بله همین تیمى که قهرمان هر دو جام ایران را با اقتدار در فاصله یک هفته به زانو در آوردند بازیکنانش از شب عید امسال تاکنون همچنان جیبشان خالى است! باشگاه به نیمى از افراد طرف حسابشان بدهکار است و هنوز هیچ چیزش براى سال بعد معلوم نیست، نه کسى مى داند اسپانسر یا مالکى خواهد داشت یا نه؟ و از همین رو نه بودجه اش براى فصل تازه مشخص است و نه استراتژى اش براى یارگیرى در بازار نقل و انتقالات. اما یک چیز در داماش هم معلوم است و هم جا افتاده، و آن ریشه دواندن پسران شهرباران در گستره گیلان است.
داماش امروز روز براى گیلک ها تبدیل شده به نماد و صرف فعل خواستن. آنچه که به نوعى حلقه ى گم شده آنها براى با هم بودن و یکى شدن بود. داماش به یارى هواداران دو آتشه اش به آرامى تبدیل شده است به قطبى قابل احترام در فوتبال کشور. قطبى که صاحب سبک خاص فوتبال شمالى است. سبکى که در آن فوتبال قدرتى و تکنیکى به شکلى زیبا تلفیق شده است که نه آنقدر فانتزى بازى کنند که شکننده باشند و نه از قدرتش بوى خشونت به مشام رسد.
حالا فرزندان دیار باران سطح توقع و انتظاراتشان از مدیرانشان بالاتر رفته است. دیگر دنبال روزمرگى در فوتبال نیستند و مى خواهند تیمشان جورى بسته شود که شعار داماش آسیایى را جامه عمل بپوشانند. شعارى که دیگر در شهرباران تنها یک شعار نیست و کم کم تبدیل به یک هدف قابل دسترس مى شود.
تماشا
ثبت ديدگاه