حامد اکبری پور: آنقدر انگیزه دارم که فکر می کنم بهتر از قبل شوم / به خاطر محرومیت می خواستم از فوتبال خداحافظی کنم

حامد بزن، حامد… اکثریت آن هایی که در فضای مجازی فعال اند، حتما با این جمله و گزارش معروف رادیو داماش در بازی پر از هیجان داماش و نفت امیدیه آشنایی دارند. برای بخشی از مردم ایران که با گزارش های بی روح صدا و سیمای ایران فوتبال می بینند و چندان به گزارش های هواداری و محلی آشنایی ندارند، گزارش آن بازی به سوژه طنز تبدیل شد، اما نه برای هواداران داماش و نه برای حامد اکبری پور آن روز اصلا موضوعی خنده دار وجود نداشت! در همان بازی بود که هافبک راست داماشی ها که روی آن حساب خاصی باز کرده بودند، دچار مصدومیتی طولانی مدت شد…

با میزبانی رستوران سنتی قارون رشت، پذیرای حامد اکبری پور هافبک کنار داماشی ها بودیم و او در گفتگوی اختصاصی با وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان از ناگفته ها گفت! او برای نخستین بار در رسانه ها، از ماجرای محرومیتش به خاطر بحث دوپینگ غیرعمد، که وی را تا تصمیم به خداحافظی از فوتبال پیش برد پرده برداشت!

 

Varesh-Sport.Com: از بازی دو فصل پیش با نفت امیدیه شروع کنیم. توپ هایی که گل نمی شد و موقعیت هایی که یکی پس از دیگری به هدر می رفت و بعدها کلیپ معروفی که از آن بازی و گزارش معروفش در همه جا منتشر شد. چه واکنش هایی بعد از این مسابقه و آن کلیپ دریافت کردی؟

موضوع اول اینکه در همان بازی پایم شکست و سه روز بعد عمل کردم. بعد از حدود دو ماه کلیپ معروف آن بازی منتشر شد و برای همه خنده دار بود به جز من. با این حال همه آن کلیپ را برایم می فرستادند. من هم با خودم می گفتم من به این شدت مصدوم شده ام ولی مردم می خندند. ولی به هر حال خیلی آن کلیپ معروف شد. این قضیه ای است که در ایران زیاد جا نیفتاده است. چون خیلی از تیم های خارجی، گزارشگران شخصی خودشان را دارند.

 

Varesh-Sport.Com: اشاره کردی که در آن بازی مصدوم شدی. در مورد این مصدومیت طولانی برایمان بگو.

دقیقا در آخرین صحنه مربوط به “حامد بزن“ ، کشکک زانویم از وسط شکست. بعد آن قسمت را عمل کردم. باید از آقایان حاجی پور و طباطبایی تشکر کنم که خیلی پیگیر وضعیتم بودند. دقیقا سه روز بعد از شکستگی، عمل کردم. چون آقای طباطبایی آشنا داشت و آقای حاجی پور هم منابع مالی اش را تامین کرد. یک عمل هم حدود یک سال و نیم بعد از آن در رشت انجام دادم. بعد که قضیه محرومیتم پیش آمد. کل این پروسه تا چهار ماه پیش به طول انجامید. اوضاع خوبی نداشتم. چون بهترین سال های عمرم بود و می توانستم کلی پیشرفت کنم.

 

 

Varesh-Sport.Com: تا به امروز برای دوری از جنجال و در جهت رفع محرومیتی که دچارش شدی به آن پرداخته نشد. حالا که همه چیز تمام شد، کمی بیشتر برای خوانندگان وارش اسپرت توضیح بده.

دارویی از داروخانه به اسم لیپوسیکس که یک چربی سوز است، تهیه کرده بودم. هر جا هم که این دارو را نشان دادم، گفتند مشکلی ندارد. اما مدتی بعد با من تماس گرفتند و خبر محرومیتم را دادند! پیگیر شدم و دارو را به مسئولین امر نشان دادم، اما از بخت بد من وقتی دارو را آزمایش کردند، مشخص شد که به دلیل ناخالصی موجود، حتی استفاده مداوم از آن می توانست منجر به ایست قلبی یا آسم شود. ابتدا حکم به چهار سال محرومیتم دادند. اما من مدارک مختلف بردم که ثابت کنم بی تقصیر هستم و پس از یک سال، سرانجام محرومیتم را بخشیدند.

 

Varesh-Sport.Com: قبل مصرف دارو با پزشک تیم مشورت نکردی؟

اتفاقا با او در میان گذاشتم و او هم وقتی نام دارو را دید، گفت مشکلی ندارد. طبیعتا او هم مثل من خبر نداشت که دارو قرار است تقلبی باشد.

 

Varesh-Sport.Com: گویا یکی دیگر از بازیکنان آن زمان تیم هم از همین دارو استفاده می کرد.

بله و اتفاقا او برای من تهیه کرد تا شاید با مصرف این دارو در دور دوم مسابقات، سرحال تر باشیم. به هر حال اتفاقی است که رخ داده است.

 

Varesh-Sport.Com: چه مدت هست که با تیم تمرین می کنی؟ به آمادگی کامل رسیده ای؟

به نظر خودم به آمادگی صد درصد رسیده ام. فقط نیاز دارم خودم را به شرایط تیم برسانم و باید در بازی های رسمی شرکت کنم. از نظر خودم آماده ام و هر چه لازم بود انجام داده ام. حالا این دیگر به نظر آقای فراهانی بستگی دارد که چه زمانی به من بازی بدهد.

 

Varesh-Sport.Com: به نظر هنوز کمی در مورد تو احتیاط می شود.

بله حق دارند. من خیلی وقت است که نبوده ام. در حالی که او با بازیکنان از اول فصل کار کرده بود. امیدوارم در نیم فصل دوم شرایط به گونه ای باشد که به همه بازیکنان آماده بازی برسد.

 

Varesh-Sport.Com: حتی به خاطر این مصدومیت و البته محرومیت طولانی مدت تصمیم به خداحافظی از فوتبال هم گرفتی.

اگر محرومیتم چهار ساله باقی می ماند عملا فوتبالم تمام می شد. چون دیگر فرصتی برای برگشتن نداشتم. برای من همه چیز تمام شده به نظر می آمد. البته آقای حاجی پور هم خیلی پیگیر وضعیتم بود. شاید بتوانم بگویم معجزه شد که توانستم برگردم. خدا نکند کار آدم به جایی گیر کند. می دانستند من بی تقصیرم، اما وضعیتم را روشن نمی کردند. یک بازیکن دیگر را با شرایط مشابه، سه ماهه بخشیدند.

مصدومیت شاید شش ماهه برطرف می شد، اما محرومیتم چهار ساله بود. عملا فوتبالم تمام شده بود. حتی سر کار رفته بودم و در اسنپ کار می کردم. اما وقتی فهمیدم می توانم برگردم کارهای زیادی باید انجام می دادم. باید از زیر صفر شروع می کردم. همچنان پایم درد می کرد اما چون قرار بود برگردم، اقداماتم را شروع کردم. اول به خودم قول دادم یک ماهه برگردم. از یک ماه گذشت، باز هم ادامه دادم. نوبت تمرینی ام را بیشتر کردم. با این حال بازی نکردن آزارم می داد. اما حالا می فهمم سیامک فراهانی بهتر از من می دانست. چون حالا زمانی است که کل بازیکنان کنار یکدیگر جمع شده اند. دیگر به فکر غیبت حدودا دو ساله ام نیستم. بلکه به این فکر هستم که حالا که همه هستند، هر که بهتر است بازی کند.

 

Varesh-Sport.Com: با توجه به عملکردی که در گذشته داشتی، انتظارات هواداران از تو بالا است. آیا فکر می کنی بتوانی در سطح همان حامد اکبری پور سابق‌ ظاهر شوی؟

آنقدر انگیزه دارم که فکر می کنم حتی بهتر شوم. شاید آقای فراهانی برای همین فعلا به من بازی نداده است. وقتی در بازی با ماشین سازی همراه تیم بودم، به من گفت: “موقعی به تو بازی می دهم که در اندازه اسمت ظاهر شوی.“ خیلی بی تاب بازی کردن بودم. اما حالا که فکر می کنم، می بینم همان بهتر که بازی نکردم. چرا که کمی درد داشتم. اما در بازی دوستانه با پاس رشت، برای اولین بار بعد از مدت ها بدون درد بازی کردم.

 

 

Varesh-Sport.Com: آیا با رفع این مصدومیت، نیاز است که فعلا با احتیاط بازی کنی؟

تا قبل از بازی با پاس خودم هم نمی دانستم. پاسی ها هم خیلی سفت و سخت بازی می کردند. در ابتدا فکر می کردم شاید هنگام بازی کردن بترسم. اما بعد مطمئن شدم که کاملا آماده ام و دیگر هیچ نگرانی بابت مصدومیت قبلی ام ندارم.

 

Varesh-Sport.Com: حالا واقعا چرا در بازی با نفت امیدیه، حامد نمی زد؟

آقا اگر دقت کرده باشید، من واقعا حتی یک موقعیت هم نداشتم. در همان موقعیتی که گزارشگر می گفت حامد بزن، توپ را به حسن رمضانی پاس دادم که او دروازه خالی را به بیرون زد. یک موقعیت دیگر هم توپم به حسن رسید که او توپ را به تیر دروازه زد.

 

Varesh-Sport.Com: قبول داری آن بازی واقعا عجیب بود؟ تیم آن موقع به لحاظ هجومی علی الخصوص در خانه خیلی خوب بود. گرچه در دفاع زیاد تعریفی نداشت.

اتفاقا آن فصل مثل آن بازی برای ما زیاد پیش آمد. مثل بازی با شهرداری کاشان. خیلی عجیب بود.

 

Varesh-Sport.Com: دلیل این قضیه چه بود؟ استرس بازیکنان بود؟ خیلی ها اعتقاد داشتند که اگر داماش آنقدر موقعیت از دست نمی داد، همان فصل اول لیگ دو صعود می کرد.

نه استرس نبود. ما اصلا نمی توانستیم با کاشانی ها بازی کنیم. چهار بار بازی کردیم، دو بار باختیم و دو بار مساوی کردیم. یک مهاجم هم داشتند که کل فصل زیاد گل نمی زد و به ما می رسید، مرتب گلزنی می کرد.

 

Varesh-Sport.Com: حتی وقتی در آن بازی مصدوم شدی، قصد داشتی به هر شکل به زمین برگردی

بله و لنگان لنگان به زمین برگشتم. اما بعد از دقایقی دیدم که نمی توانم ادامه دهم و به زمین افتادم.

 

 

Varesh-Sport.Com: در برهه ای که از میادین دور بودی، باشگاه و هواداران چقدر پیگیر وضعیتت بودند؟

باشگاه که همواره پیگیر وضعیتم بود. هواداران هم واقعا دمشان گرم. یک سری که همیشه با من در ارتباط بودند و وضعیتم را جویا می شدند. عده ای دیگر هم در شبکه های مجازی و زیر پست های وارش اسپرت از من یاد می کردند. واقعا دلگرم کننده بود.

 

Varesh-Sport.Com: به نظرت چرا بین رشتی ها محبوب شدی و اینقدر پیگیرت هستند؟ با اینکه یک سال بیشتر اینجا بازی نکردی و آقای گل هم نبودی.
شاید به خاطر نوع رفتنم باشد. چون در اوج آمادگی به یکباره شدیدا مصدوم شدم و بعد آن قضیه محرومیت پیش آمد.

 

Varesh-Sport.Com: چنین هوادارانی را در جای دیگری تجربه کرده بودی؟

واقعا نه. با اینکه شیرین فراز در سال های ابتدایی گاهی هفت هشت هزار نفر تماشاگر داشت، اما همان ها اگر مرا در بیرون استادیوم می دیدند، نمی شناختند. اتکا هم تماشاگران خوبی داشت. اما هیچ جا مثل داماش نبود. اینگونه هوادار عاشق نداشت که برای دیدن بازی های تیمش به جاهای دور دست برود و حتی فحش بخورد و درگیر شود. حتی مثلا وقتی پرسپولیس و استقلال در یک شهر دیگر بازی دارد، مردم همان شهر به هواداری از آنها می پردازد و به ندرت کسی از تهران می رود. اینجا مردم از رشت به شهرهای مختلف می روند. همین ها را می بینم که دوست دارم هر چه زودتر برگردم و بازی کنم تا شاید به نوعی کارهایشان را جبران کنم. وقتی آن سال صعود نکردیم، خیلی از دست خودم ناراحت بودم که چطور نتوانستم تیم را بالا ببرم.

 

Varesh-Sport.Com: به نظر شرایط روحی و روانی روی تو تاثیر زیادی دارد. می گویند هادی طباطبایی هم مربی بود که خیلی از لحاظ روحی و روانی روی بازیکنان کار می کرد. چنین چیزی صحت دارد؟

هادی طباطبایی آدم خیلی عجیب و باحالی بود. در ابتدا فکر می کردم با توجه به اسم و رسمش، رفتار مغرورانه ای داشته باشد، اما معلوم شد که خیلی خاکی تر از این حرف هاست. همیشه با بازیکنان حرف می زد و خیلی با معرفت بود. واقعا به نظرم حقش بود اینجا نتایج خیلی بهتری بگیرد. صد درصد ما بازیکنان هم مقصریم. اما همانطور که گفتم سال عجیبی بود. توپ هایمان گل نمی شد. پنالتی هایمان گرفته نمی شد و کلا بدشانس بودیم.

 

 

Varesh-Sport.Com: قبول داری یکی از دلایل عدم صعود تیم در آن سال این بود که به رقم جذب بازیکنان خوب، ناهماهنگی در پست های مختلف و بازیکنان وجود داشت و ترکیب تیم پازل خوبی را تشکیل نمی داد؟

بازیکنانی که جذب شده بودند، به لحاظ آماری بازیکنان خوبی بودند. با این حال تیم در نیم فصل اول فاجعه بود. نمی توان گفت مقصر کیست. حتی آقای رامیز هم کلی زحمت کشید. اما بعضی بازیکنان در حد خودشان نبودند، عملکرد سال قبلشان را نداشتند و قصد نداشتند فعل خواستن را صرف کنند. شاید حتی خودم هم در حد و اندازه هایم ظاهر نشده بودم. نیم فصلی فاجعه بار داشتم و فقط سه پاس گل دادم. وقتی در سطح لیگ دو نتوانی عملکرد خوبی داشته باشی، باید از خودت شرمنده باشی و من هم قصد داشتم در نیم فصل همان سال تیم را ترک کنم. در آستانه رفتن به بادران بودم که یک شماره ناشناس با من تماس گرفت. وقتی تلفن را برداشتم گفت: “حالا تو برای من آدم شدی سر تمرین نمی آیی؟!“ فهمیدم آقا هادی است و استرس تمام وجودم را فرا گرفت. گفتم آقا هادی من بدرد تیم نمی خورم. هواداران ناراحتند. گفت: “تو جرات داری سر تمرین نیا!“ من هم در نهایت سر تمرین رفتم و تا یک هفته مرا بیچاره کرد و فقط باید دور زمین می دویدم.

 

Varesh-Sport.Com: درست است. قبل از آنکه بدرخشی چند اشتباه و بدشانسی داشتی که باعث شده بود که رویت زوم شود.

بله یک بار در بازی با بادران نوین یک لحظه چرخیدم و توپ به دستم خورد و داور همان صحنه را پنالتی گرفت. یک بار هم در جویبار در دقایق پایانی وقتی توپ داشت وارد دروازه می شد، با دست توپ را بیرون کشیدم و میثم محبوب در گزارش زنده کانال باشگاه نوشت حامد اکبری پور باز هم پنالتی داد. همین ها باعث شد که همه هواداران از دستم ناراضی باشند. دیدم شرایط خیلی دارد بد پیش می رود و قصد نداشتم به تیم برگردم. البته یکی از دلایل این واکنش ها هم این بود که بازی دیده نمی شد و مردم بر اساس گزارش، عملکرد بازیکنان را قضاوت می کردند.

 

برسیم به امسال. به نظرت تیم امسال می تواند به لیگ یک صعود کند؟

به نظرم تیم امسال به قدری با هم یکدل هستند که حتی وقتی بعضی بازی ها به دلیل مصدومیت ها کلا با سیزده بازیکن حاضر می شوند، باز هم بازی را می برند و خیلی شیک و مجلسی برمی گردند. تیم واقعا قوی است. تقریبا چنین تیمی را در سال اول داشتیم. با این تفاوت که مشکل دروازه بان نداریم، دفاع های خوب و ذخیره های خوب در هر پست داریم. اگر اتفاق عجیبی نیفتد و مصدومان بیشتر نشوند، این تیم باید صعود کند. اما با این حال آرش محتشمی به هیچ وجه مقصر مصدومیت ها نیست. من که خیلی ممنون او هستم. همیشه در برابر غر زدن های من صبور بود.

 

Varesh-Sport.Com: به نظر می رسد باشگاه هم تو را دوست دارد. چرا که چند بازی تو را به عنوان توریست به بازی های خارج از خانه برد تا در شرایط اردو قرار بگیری. چقدر این کار روی شرایطت تاثیر گذاشت؟

خب اگر می ماندم فقط باید وزنه می زدم. اما آقای حاجی پور هزینه می کرد و مرا به دیدارهای خارج از خانه می برد و من با تیم تمرین می کردم‌ و این گونه در کارم جلو می افتادم و به برگشتن نزدیک تر می شدم. حالا به نظرم از لحاظ آمادگی مثل سایر بازیکنان هستم.

 

Varesh-Sport.Com: بهترین خاطره ات از دوران حضورت در داماش چیست؟

بازی مقابل شهید کریمی جویبار در رشت که بازی مرگ و زندگی برای صعود بود. سه گل زدیم و یک گل خوردیم و دوباره هر چه می زدیم به در بسته می خورد. بعد بازی همه ناراحت بودیم و من وسط زمین نشسته بودم که به یکباره دیدیم هواداران روی سکو خوشحالی می کنند. فهمیدیم که بازی همزمان مساوی شده و ما به مرحله بعد صعود کردیم. بعد که امین متوسل زاده برف بازی با هواداران را شروع کرد و ادامه ماجرا.

 

Varesh-Sport.Com: قبل از آمدن به داماش چه شناختی از فوتبال رشت داشتی؟ چه چیزی از فوتبال رشت در ذهنت باقی مانده بود؟

به لحاظ شناخت وبازی با داماش که اگر بگویم شاید مردم خوششان نیاید، ولی در فصل ۸۸/۸۹ با تیم شیرین فراز، داماش را رفت و برگشت شکست دادیم و سال بعدش نیز سپیدرود را شکست دادیم و سپیدرود به دسته دو سقوط کرد.

اما چیزی که در ذهنم باقی مانده بود، فینال جام حذفی بود که پگاه در مقابل استقلال قرار گرفت. بعدها هم با آقای عابدینی صحبتی داشتیم که من به داماش دورود بروم. اما این انتقال میسر نشد.

 

 

Varesh-Sport.Com: به نظرت داماش امسال هم می تواند به فینال جام حذفی برسد؟

صد درصد. به نظرم این سایپا است که باید بترسد. چون قرار است در مقابل هواداران ما بازی کند و به نظرم همین حالا هم ترسیده اند. به هر حال در جام حذفی هر اتفاقی ممکن است. اما ما تا این مرحله بالا نیامدیم که به تیم دیگری باج بدهیم که صعود کند. ما همه جوره آماده ایم و باید هر طور که شده این بازی را ببریم. شاید در ابتدا این جام زیاد برایمان جدی نبود و خودم ترجیح می دادم زودتر حذف شویم. اما تا نیمه نهایی آمدیم و حالا قضیه جدی شده است و مطمئنا شل نخواهیم گرفت.

 

Varesh-Sport.Com: به گلزنی در این بازی فکر می کنی؟

به گلزنی در تمام بازی ها فکر می کنم. حتی در بازی های دوستانه. به اندازه این یک سال و نیمی که نبودم باید گل بزنم.

 

Varesh-Sport.Com: آیا همانطور که از لحاظ جسمی آماده شدی، به لحاظ روحی هم به شرایط آرمانی رسیده ای یا هنوز نیاز به کمک هواداران داری؟

به کمک هواداران که همیشه نیاز دارم. مربی ها هم خیلی به من لطف کردند. وقتی به تیم برگشتم یک بازیکن مصدوم با اضافه وزن و روحیه خراب بودم و به معنای واقعی فاجعه بودم. از آرش محتشمی خیلی متشکرم. خیلی برایم زحمت کشید. سایر مربیان، کادر پزشکی، آقای چاوشی که همیشه بعد تمرین با من کار می کرد و واقعا دمش گرم. آقای فراهانی که واقعا می توانست مرا همراه تیم به سفرهای خارج از خانه نبرد. خیلی برایم زحمت کشیدند و واقعا نمی دانم چه بگویم. اما همه این اتفاقات در کنار هم حال من را بهتر کند.

 

Varesh-Sport.Com: تو خودت به نوعی اصلیت رشتی هم داری. زندگی در رشت را چگونه می بینی؟ چه تفاوتی با شهرهای دیگر دارد؟

خیلی باران می بارد! شهر شلوغی است و مردم باحالی دارد. سبک زندگی شان سنتی است و سعی کرده اند زیاد عوض نشوند. به خصوص در زمینه غذاهایشان.

 

Varesh-Sport.Com: یک نکته ای که در مورد تو وجود دارد این است که هم گل می زنی و هم خوب پاس گل می دهی.

همیشه مربیانم به من می گفتند پاس گل هم برای ما به اندازه گل ارزش دارد و من هم همیشه منفعت تیم برایم مهم تر بوده است. هر جا هم بازی کردم سعی کردم بازیکن مفیدی باشم. اگر ببازی و گل بزنی، هیچ چیز عایدت نمی شود. اما اگر ببری و پاس گل بدهی قضیه فرق می کند. پاداش، افتخار و صعود کردن. اگر صد گل بزنی و تیمت برنده نشود یا صعود نکند چه فایده ای دارد؟ برای همین به نظرم مفید بودن مهم است. مسلما اگر موقعیت مناسب باشد خودم گل می زنم، اما اگر بازیکن دیگری موقعیت بهتری داشته باشد به او پاس می دهم. از این لحاظ پاس گل دادن لذت بخش تر هم هست. حتی می توان سر بازیکن منت هم گذاشت (می خندد).

 

Varesh-Sport.Com: در این مدت حتما به این قضیه پی برده ای که فضای هواداری و تیفوسی های داماش با تیم های دیگر متفاوت است. این تفاوت را در چه می بینی و چقدر وارش اسپرت را در فضای هواداری تاثیرگذار می بینی؟

هواداران تیمشان را خیلی دوست دارند. خودم باشم هیچ وقت دوازده سیزده ساعت یا بیشتر در اتوبوس نمی نشینم تا بروم بازی تیمی را ببینم. این هواداری نیست بلکه عشق است. به نظرم حتی تیمشان را از خودشان بیشتر دوست دارند. به خاطر همین همیشه خودم را سرباز داماش می دانم. داماش را خیلی دوست دارم و می خواهم در این تیم بمانم.

وارش اسپرت هم نخستین رسانه داماشی بود که با آن آشنا شدم و با آن مصاحبه کردم و از همان زمان بیشتر اخبار را از همین سایت پیگیر هستم. بعدها سایت باشگاه و پیج تیفوسی ها را پیدا کردم. حتی اگر یادتان باشد سایت باشگاه هم چند هفته بعد از شروع مسابقات در آن فصل شروع به کار کرد. بر خلاف رسانه های اکثر تیم ها، وارش اسپرت رسانه قوی است که حتی زیر نظر باشگاه هم نیست و مستقلا فعالیت می کند.

 

Varesh-Sport.Com: حرف پایانی…

از همه هواداران ممنونم. ممنونم از همه کسانی که در این یک سال و نیم که واقعا برایم غیرقابل تحمل شده بودم، تحملم کردند. از هادی طباطبایی ممنونم و همچنین آقای حاجی پور که هیچ وقت ما را تنها نگذاشت. از کادر فنی که خیلی به من کمک کردند. آرش محتشمی عزیز و همچنین بازیکنان، چه آنهایی که از قبل می شناختم و چه بازیکنان جدید که طوری با من برخورد می کردند که انگار از قبل آنها را می شناختم. گویی که انگار وقتی در کنار آنها بودم مصدوم شدم. سایت شما و هواداران که همواره پیگیر من بودید و حتی با بعضی از این هواداران رفیق شدم. انشاالله که بتوانم جبران کنم.

  

مصاحبه: مهرداد ثابت –مازیار اصغرزاده – علی رهبر

عکس ها: مبین جعفرپور

منبع: www.Varesh-Sport.com

وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان