بیست عکس منتخب وارش اسپرت در سال ۱۳۹۷

بیست عکس منتخب وارش اسپرت در سال ۱۳۹۷ مروری است بر آنچه که در این سایت با محوریت هواداری داماش گیلان گذشت.

گزارشی خلاصه و مفید از قاب هایی ماندگار، برای آنکه بیشتر در خاطرمان بماند!‌ 

 

عکس شماره یک: غروب روزهای تلخ

چهار ماه پس از غروب تلخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ در بوشهر که به ناکامی داماش در صعود به لیگ یک منجر شد، داماش برای نخستین بار در مقابل هوادارانش قرار گرفت؛ این غروب دل انگیز بود. چرا که داماش موفق شد قشقایی شیراز را شکست دهد و به مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی راه یابد. البته که در این غروب، شاید هیچ کس حتی تصور پیش روی داماش تا فینال مسابقات را نمی کرد. شاید این غروب، غروب روزهای تلخ داماش و آغاز دوران خوش باشد.

 

  

 

 عکس شماره دو: لحظه شیرین فتح قلعه عقاب ها.
سیو و سپس غریو شادی بهنام لایقی فر در تالش، تنها یکی از سکانس های ماندگار ماجراجویی بی پایان داماشی ها در جام حذفی این فصل است.

 

 

 

عکس شماره سه: پرواز جانانه بر فراز قلعه.
داماش اینجا برای دومین فصل پیاپی به مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی راه یافت.

 

 

 

عکس شماره چهار: فوتبال، محدوده نمی شناسد! 

استادیوم پوریای ولی تالش ثابت می کند که در گیلان حتی در دل جنگل هم می توان بر روی چمن مصنوعی فوتبال بازی کرد!

 

 

 

عکس شماره پنج: فوتبال برای همه
بانوان به استادیوم آمدند، فوتبال دیدند و رفتند و هیچ اتفاقی رخ نداد. و همچنان همه امیدوارند که بالاخره آنها بتوانند قانونی در استادیوم حاضر شوند.

  

 

 

عکس شماره شش: زانو زدن ستارگان ایران در برابر ستارگان گیلان

در مسابقات کاراته جام ستارگان ایران، تیم ستارگان ایران با نتیجه ۲-۳ مغلوب تیم منتخب گیلان شد.

 

 

 

عکس شماره هفت: وفاداری 

در راه وفاداری، درد و غصه همواره به سراغ آدم می آید اما سرها به مانند این پرچم ها همواره بالاست…

 

 

 

عکس شماره هشت: گیلان، متحدتر از همیشه

داماش و چوکا ثابت کردند دو تیم گیلانی می توانند بدون حاشیه و درگیری با یکدیگر مسابقه دهند. حرکت مثبتی که به اندازه دیدارهای پرحاشیه به آن پرداخته نمی شود.

 

 

 

عکس شماره نه: سجده شکر

داماش ضمن تداوم روند بردهای خانگی اش، توانست پس از بیش از یک دهه ایرانجوان بوشهر را شکست دهد. برتری که داماش را در پایان هفته چهاردهم، صدرنشین کرد.

 

 

 

عکس شماره ده: خوش شانسی؟!
تیزرو دروازه ماشین سازی را باز می کند و داماش در آستانه صعود به نیمه نهایی جام حذفی قرار می گیرد.

داماش خوش شانس؟! گذر زمان، خوب جواب را مشخص کرد.

 

 

 

عکس شماره یازده: بغض هایی که ترکید

بغضی که سال ها در گلو گیر کرده بود، ترکید. به داماشی ها حق بدهید گریه کنند. کدام داماشی در تبریز گریه نکرد؟! آنها تمام دردهای فرو خورده سال های اخیرشان نیاز به تلنگری از زنده بودن داشت تا خالی شود. داماشی ها در حال پوسیدن در خاطرات گذشته بودند. اما بالاخره کار بزرگی کردند، بالاخره نام فراموش شده تیمشان را به گوش همگان رساندند. با این حال حتی نمی دانستند که قرار است داستانشان در جام حذفی، ادامه دارتر هم شود.

 

 

 

عکس شماره دوازده: حامد اکبری پور در دیدار برابر ایرانجوان بوشهر در حالی پس از دو فصل مجددا به میادین بازگشت که به تازگی پدرش را از دست داده بود. اسماعیل حاجی پور، مالک باشگاه داماش پس از بازی اینگونه وی را دلداری می دهد.

 

 

 

عکس شماره سیزده: خانواده 

در تمام بزنگاه های زندگی بزرگترین قوت قلب، خانواده ای است که با عشقشان، سختی راه را برایمان کمتر می کنند. چه خانواده خودمان و چه خانواده ای به بزرگی خانواده داماش که هیچ گاه عشق خود را از اعضای خانواده دریغ نکردند.

 

 

 

عکس شماره چهارده: این تیم داماش است! 

وقت کشی همیشه عاقبت خوشی ندارد. به خصوص در تبعیدگاه سردار جنگل رشت که این فصل به قتل گاه حریفان داماش تبدیل شده است. داماش در مقابل شهرداری همدان یک نشانه امیدوار کننده از تیمی نشان داد که می تواند صعود کند. تیمی که بازی برایش گره می خورد، اما در نهایت برنده می شود.

 

 

 

عکس شماره پانزده: قابی برای آینده

کاپیتان فعلی و احتمالا کاپیتان آینده. شاید آغاز یک دوره جدید و واگذاری سردمداری ارتش لاجوردی. احتمالا نخستین تصویر از داماش آینده.

 

 

 

عکس شماره شانزده: قرمز و آبی نأریم! 

در ایران هنوز برای عده زیادی، طرفدار تیم های تهرانی نبودن عجیب است و اینکه در ازای آن طرفدار تیمی از دسته دوم باشیم، احتمالا دیوانگی محض است. البته این قانون دیوانگی از اصول مهم تیفوسی داماش بودن است.

 

 

 

عکس شماره هفده: از دست دادن عضوی از خانواده غم انگیز است. ارسلان، سرباز داماشی از میان ما رفت و خانواده داماش را در سوگ فرو برد. این ادای احترام بازیکنان و هواداران، سکانس پایانی دیدارهای خانگی داماش در سال ۹۷ بود. آنها همه می خواهند بجنگند تا با صعود داماش در پایان فصل، روح ارسلان را شاد کنند.

 

 

 

عکس شماره هجده: کسی جلودار آن ها نیست

به یاد بیاورید که وقتی داماش به دسته دو سقوط کرد، گفتند: “قسم به نام داماش، قسم به این هوادار، حقت را پس می گیریم.“
چه کسی می تواند جلویشان را بگیرد؟! هیچ کس. آنها در نهایت کار خودشان را عملی می کنند.

 

 

 

عکس شماره نوزده: به رنگ طلایی

داماش امسال طلایی های بسیاری داشت. شاید بهترین نقطه سنجش عیار آن در همین قاب است. پدیده فصل مربیگری لیگ دو، سیامک فراهانی این تعویض طلایی را انجام داد تا پس از آن فریادهایی از اعماق دل شنیده شود.  مرتضی حیدری آمد تا نوید بخش حضور در اتفاقی تاریخی و حضور در فینال حذفی باشد. 

 

 

 

عکس شماره بیست: زیباترین اسارت

هیچ کس بهتر از داماشی ها معنی این نوشته را درک نمی کند. آنها هر گونه سختی و تحقیر را تحمل کردند و حال در آستانه بازگشت هستند و البته یک پای فینال جام حذفی. باور کردنی نیست. حتی همین حالا نام داماش به خاطر این شگفتی برای همیشه در تاریخ فوتبال ایران ماندگار شده است. اما چه کسی گفته که این پایان کار است؟

 

 

  

شرح عکس ها: علی رهبر

انتخاب عکس: پوریا بالازاده

منبع: www.Varesh-Sport.com

وارش اسپرت (تارنمای هواداران داماش گیلان – پایگاه خبری و تحلیلی ورزش گیلان)