داستان داماش و لیگ سه تنها به یک فصل ختم شد و سرانجام بعد از سال‌ها داماش فصلی را با موفقیت به اتمام رساند. اما حال بهتر است که کم کم از فضای جشن صعود و تبریکات و تشکرات وارده خارج شویم و ببینیم این مسیر چگونه میسر شد و یا به عبارتی، چه کسی ما را وارد این مسیر کرد.
داریوش نصیری؛ کسی که نامش ابتدا در روزهای پایانی سال ۱۳۹۹ در حول محور نام داماش شنیده شد و سرانجام در اردیبهشت سال بعد با انتشار یک کلیپ، رسما خودش را به هواداران معرفی کرد. او ماموریت خود را احیای داماش پس از ابطال سهمیه این تیم عنوان و در ادامه اسماعیل شاد را به عنوان مدیرعامل انتخاب کرد. سیامک فراهانی نیز تمرینات آماده سازی تیم را پیش برد و همه چیز به نظر ایده آل می آمد؛ اما اتفاقات غیر منتظره دیگری در راه بود…
در حالی که داماش در آخرین فصل فوتبالی اش در لیگ یک حضور داشت، حداقل انتظاری که پس از احیای مجدد این تیم می‌رفت، حضور در لیگ دسته دوم بود. اما به رغم ابراز ناخوشایندی هواداران، سهمیه داماش نه در لیگ دو و نه حتی در مرحله نهایی لیگ سه، بلکه در زیرگروه لیگ دسته سوم آن هم در نزدیکی شروع مسابقات خریداری شد. پس از آن قطع همکاری با سیامک فراهانی که ماه‌ها تیمی بدون سهمیه و مسابقات را تمرین داده بود، موجی از ناامیدی و خشم را در هواداران داماش در پی داشت و حتی جایگزینی وی با محمد مختاری، نتوانست از تلخی ماجرا بکاهد.
در ادامه موضوعی که تا به امروز سوهان روح هواداران شده است و به نظر هنوز هیچ اقدام مثبتی در قبال آن صورت نگرفته است، موضوع نام تیم است. داماشی که همواره در طول حیاتش با مسئله تغییر نام دست به گریبان بود و به همین سبب هواداران به شدت در مورد نام داماش و تغییر نکردن آن حساس هستند، حال با نام ثبتی داماشیان به حیات خود ادامه می دهد. در حالی که نصیری و مدیریت تیم قول مساعد برای پیگیری و بازگرداندن نام داماش را داده بودند، تا به امروز هیچ اتفاق مثبتی در این زمینه رخ نداده است.
روند به همین جا ختم نشد و اسماعیل شاد نیز پس از مدتی به دلایل مختلف از داماش جدا شد و در حالی که همه منتظر انتخاب جایگزین وی توسط نصیری بودند، این انتظار تا پایان فصل ادامه یافت و تیم بدون مدیر عامل و با تصمیمات نصیری و مشاوران شناخته و ناشناخته اش (!) این فصل طولانی را سپری و به اتمام رساند. در کنار این موضوعات می توان به دیگر مسائل مدیریتی و اجرایی تیم از جمله به تعلل در رونمایی از پیراهن تیم، سهل انگاری‌ها در اعزام هواداران و تهیه اتوبوس هم در بازی های خانگی و هم خارج از خانه و البته کوتاهی کردن در پنجره های مختلف نقل و انتقالات اشاره کرد.
شاید جنجالی ترین تصمیم نصیری، قبول استعفای زاهد ویشگاهی و جایگزینی وی با بهزاد داداش زاده آن هم در فاصله سه بازی پایانی فصل بود. تصمیمی که اگر قرار بود به روال نتیجه بازی با پانیک ادامه می یافت، این فصل یک فصل فاجعه بار و مدیریت نصیری یک سوء مدیریت بی سابقه قلمداد می شد. اما این تصمیم جنجالی به هر نحوی جواب داد و داماش با داداش‌زاده به پلی آف صعود کرد و با موفقیت در مراحل پلی آف، به لیگ دسته دوم راه یافت.
اما عملکرد داریوش نصیری تماما سیاه و باطل نبوده است. وی در لیگ سه، در پرداخت قراردادها کوتاهی نکرد، تیم را به اردوهای مختلف برد، پاداش بردها را پرداخت کرد و یک تصمیم جنجالی اش نیز در هر صورت کارساز بود و البته مهم تر از همه، او نام داماش را دوباره سر زبان ها انداخت. در کنار این ها، شخصیت بدون شلوغ کاری بیرونی وی، باعث آرام تر شدن جو تیم شد. مسلما او نکات مثبت بسیاری برای ادامه دادن حضورش در داماش دارد. با این حال باید در تصمیم گیری‌هایش در فصل پیش رو تجدید نظرهایی داشته باشد. چرا که لیگ دو یک رقابت کاملا متفاوت است و باید امیدوار بود فصل گذشته برای او و دیگر یارانش تجربه شود و از اشتباهات فصل گذشته پرهیز کنند تا داماش در لیگ دو نیز سیر صعودی خود را طی کند.
حال که همه ذوق زدگی‌ها و حماسی سازی ها فروکش کرده است، باید به یاد داشت که فصلی جدید و رقابتی جدید در پیش است و اتفاقا با شاهکار برنامه ریزی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ، زمان زیادی تا شروع آن باقی نمانده است. تعلل ۱۰-۱۲ روزه برای مشخص کردن کادرفنی و آغاز روند نقل وانتقالات، آن هم در شرایطی که سایر‌تیم‌ها نزدیک به یک ماه است که تمرینات خود را آغاز کردند جایز نبود اما به هر روی اینکه بالاخره استارت ماجرا با تمدید قرارداد داداش‌زاده رقم خورد را به فال نیک می‌گیریم.
نگارنده: علی رهبر
منبع: وارش اسپرت – رسانه هواداران داماش گیلان
ثبت ديدگاه