تعداد تماشاگران فوتبال در کشور هر روز کم و کمتر می شود، هر فصل نسبت به فصل پیش و هر سال نسبت به سال گذشته! کارشناسان و تماشاگران فوتبال، دلایل مختلفی را برای این مسئله برمی شمارند؛ یکی از گرانی بلیط می گوید، دیگری از برگزاری بازیها در وسط هفته یاد می کنند، برخی ها معتقدند کیفیت بازیها پایین است؛ دیگری نبودن امکانات رفاهی در استادیوم ها را عامل اصلی می داند و اخیرا هم فروش بلیط بصورت الکترونیک…
مسئولان ورزشی در کشورمان نگران کاهش حضور تماشاچیان در استادیوم ها هستند و می گویند: نکند بلایی که بر سر سینما آمد بر سر استادیوم هایمان بیاید؟
همین چند سال پیش بود که اعلام شد میانگین تماشاگر در هر مسابقه به ۹۷۰۰ نفر رسیده و در واقع به زیر ۱۰ هزار نفر سقوط کرده است. زنگ خطر به صدا درآمد و از آن سال، یعنی سال ۹۲ هر سال این آمار کمتر وکمتر شد به طوری که دلسوزان این ورزش پرطرفدار به دنبال پیشگیری این معضل افتادند و اما در استان گیلان …
باز یک بازی دیگر در استادیوم شهید دکتر عضدی رشت، باز تراژدی تکراری مشکلات داماش، باز تکرار صحنه های نه چندان زیبا در ورزشگاه پیر رشت، باز حرف از تغییرات در نام داماش گیلان، باز انتقاد از مسئولان استان و داماش، باز پیدا کردن خریدار برای داماش، باز شکستن دل هواداران، باز و باز و باز…
مشکلات مالی ترجیع بند این سالهای فوتبال رشت بوده است، کابوسی که همواره خواب را بر دوستداران فوتبال در رشت حرام کرده و باز حرف هایی از تغییر در نام داماش گیلان شده است…
این بار اما حادثه ای عجیب طرفداران خسته داماش را دل آزرده کرد، حادثه ای که شاید اگر برای یکی از دو تیم محبوب پایتخت اتفاق می افتاد، چه بسا هم اکنون تیتر اول روزنامه ها بود و پس از گذشت چند روز همچنان خوراک خبری رسانه های دیداری، شنیداری و نوشتاری کشور می بود و البته مسببان این حادثه سرزنش می شدند.
اما شرح حادثه… پس از پایان دیدار تیمهای داماش گیلان و نساجی مازندران در روز دوشنبه 13 مهر 94 و در استادیوم شهید عضدی رشت، تعدادی از هواداران داماش در اعتراض به وضعیت این تیم و برخی از مسئولین این باشگاه در پشت رختکن تجمع کردند که در این بین یکی از مسئولین داماش در اقدامی عجیب با تماشاگری درگیر شد و سیلی محکمی بصورت این هوادار زد که این موضوع باعث عصبانیت سایر هواداران داماش شد و اعتراض آنان را در پی داشت که در نهایت این درگیری با مداخله نیروی انتظامی خاتمه یافت.
شاید این مسئول در آن لحظه تحت فشار روحی و عصبی بوده، اما شاید اگر وی لحظه‌ای خود را به جای این جوان داماشی می گذاشت، به این هوادار حق می داد که عصبانی باشد. او همین چند سال پیش آمده بود به ورزشگاه و شعار "داماش آسیایی" را سر می داد و هم اکنون تیمش نه تنها لیگ برتر را از دست داده، بلکه در آستانه انحلال قرار دارد!
او دیگر آنقدر پر توقع نیست و از مسئولین تیمش انتظارات آنچنانی ندارد؛ او دیگر دست از آرمانهای خود کشیده! و شرایط را پذیرفته! با لیگ دسته یک هم کنار آمده! با فروختن ستارگان تیمش هم مشکلی ندارد! حالا او فقط از مسئولین تیم و استانش دو چیز می خواهد یکی حفظ داماش در رشت و دیگر حفظ نام داماش گیلان…. آری براستی همه هواداران داماش اینگونه اند، بی اغراق باید آنان را کم توقع ترین و وفادارترین هواداران فوتبال ایران لقب داد، چون با وجود ناکامیها و بی ثباتی های مالی تیمشان همچنان پای این تیم ایستاده اند…
وقتی از آنان دلیل اینهمه وفاداری را سوال می کنید به اتفاق می گویند داماش برایشان فقط یک تیم نیست بلکه داماش یک هویت است، هویت مردمان یک استان … پس طبیعی است که دست از هویت خود برندارند.
نگارنده: حسین آب برین
منبع: www.varesh-sport.com
وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان
هوادار داماش، سایت داماش ، وارش اسپرت، وارش ورزشی، دیار وارش، داماش گیلان، damash ،
ثبت ديدگاه