وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان: اینجا رشت است؛ مرکز گیلان، و البته مرکز کم لطفی ها…
اینجا پیشانی ایران، خطه مقاومت سربازان گیل و دیلم است؛ اینجا دیار سردار بزرگ جنگل، سنبل ایستادگی و تسلیم ناپذیری است که در قبال این ایستادگی مردمانش جز اولین ها بودند و در تاریخ مورد تبعیض قرار گرفتند.
تبعیض ! چه واژه ی آشنایی…
واژه ای که فوتبال رشت مدت زمان زیادی است که با آن دست و پنجه نرم می کند. اگر از تبعیض های مالی، داوری، انضباطی و…هم که چشم پوشی شود، نمی توان برخی روزنامه نگاران قلم فروش یا انحصاری تر بگوییم وطن فروش را نادیده گرفت… روزنامه نگارانی که در رشت از کاه کوه می سازند و در خارج از رشت از جهنم ، بهشت توصیف می کنند!
نمونه ای کوچک از آن را در برخی جراید پس از پایان مسابقه داماش استقلال شاهد بودیم.
پس از از جو بسیار خوبی که به همت هواداران واقعی داماش در بازی با استقلال حاکم شده بود، برخی تنگ نظری ها در روزنامه ها نسبت به هواداران داماش بدجور دل ها را درگیر کرد.
از جو بد استادیوم نوشتند، در حالی که هواداران فهیم گیلانی امیر قلعه نویی و جواد نکونام را در حین بازی و حتی تمرین روز قبل مورد تشویق قرار دادند و اعتراض خود به بازیکن قدرنشانس سابق خود را هم بدون توهین فریاد زدند.
اگرچه در فصل قبل تحریک بازیکن و تماشاگر حریف با عکس العمل احساسی هوادار داماش مواجه می شد و در ازای آن برخی قلم به دستان آب و تابش را زیاد می کردند و در روزنامه های تحت نفوذشان می نوشتند جای تامل دارد ، اما وقتی که حتی یک توهین نبوده و سرمربی و بازیکن حریف تشویق می شوند ، دیگر با چه وجدانی این هوادار عاشق را سیبل قرار می دهید تا عقده گشایی کنید؟ یعنی قلم فروشی بی بهانه را هم باید شاهد باشیم؟ دیگر فوتبال این شهر جانی دارد که با قلم های کثیف خود به جانش می افتید؟ شما اسم خبرنگار را هم زیر سوال برده اید!
آیا این انصاف است که اگر باشگاهی نتواند با کبابی سبیل تان را چرب کند، هوادارانش مورد بی مهری قرار بگیرند؟ یا آنکه گناه هواداران شهرباران چیست که تیم محبوبشان دستگاه چاپ اسکناس ندارد یا بودجه ای میلیاردی از بیت المال به دستشان نمی رسد تا جیب های بی انتهای شما را پر کنند؟
بی گمان مهمترین عامل این تنگ نظری ها در روزنامه های سراسری اشخاص معلوم الحالی هستند که به واسطه نام گذشته تیم شهرباران و خوش خدمتی برای سرخابی های پایتخت توانستند در آن روزنامه برای خود جایی باز کنند و ویژه نامه ها و صفحات آن روزنامه ها شده است حیاط خلوتی برای جولان دادن و عقده گشایی این افراد…
همان افرادی که زاده ی آن سیاست سرخابی پروری هستند و اِبایی از این نداشتند که تیم های تحت هدایتشان در بازی های خانگی مقابل سوگولی های تهران به مهمان تبدیل شود و تماشاگران حامی آنها هم به واسطه ی ضدیت با تیم حریف سر از استادیوم در می آوردند!
ظهور پگاه هرچقدر هم که بد بود، دستاورد بزرگی برای شهرباران داشت و بعد از آن داماش ادامه دهنده آن هویت مستقل شد تا که اکنون بر قلب مردمان این دیار امپراطوری می کند.
آماج تهمت ها و توهین های این افراد معلوم الحال هم ناشی از این حس ناسیونالیستی در دل جوانان این شهر و استان است، حسی که دیگر مجالی برای خود شیرینی مقابل اسطوره های سرخابی پوششان را نگذاشته است و تا وقتی که این نسل جوان رشتی در صحنه حاضر هستند اجازه ی تغییر نام داماش(که ریشه در این آب و خاک دارد) ، شعبه دوم شدن سرخابی های تهران را به این افراد و هم فکرانشان نمی دهند!
* پیوست: دانلود ویدئوی کنفرانس پس از بازی داماش و استقلال که امیر قلعه نویی از جو حاکم در استادیوم رشت تمجید کرد:
ثبت ديدگاه