گفتگو با والامنش به مناسبت سالروز درگذشت جهان پهلوان محمود نامجوی

وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان : 8 صبح 30 دی ماه 1368 زمانی است که مرد اول ورزش ایران و حتی جهان از بین ما رفت.پهلوانی که در زمان زندگیش افتخاراتی را بدست آورد که شاید قرن ها طول بکشد تا تکرار شود و یا شاید هم این جمله درست باشد که بگوییم : دیگر مادری فرزندی مانند نامجوی به دنیا نمی آورد!

پهلوان افسانه ای جهان توانست 32 بار رکورد جهانی را ترقی بخشد. نکته جالب و غرورانگیز اینجاست که جهان پهلوان نامجو ، این گیله مرد از دیار شهر باران ،به عنوان اولین ورزشکار در تمام رشته های ورزشی در آسیا توانست،اولین مدال طلای جهانی را به ارمغان آورد.

تاسف برانگیز است که مدال ها و افتخارات بی شمار نامجو هم نتوانست باعث این شود که یک شهرستانی به خوبی شناخته شود و شاید هم اگر همت بعضی از افراد نبود دیگر کسی این پهلوان گیلک زبان را نمی شناخت!

چیزی که پهلوان نامجو را از دیگر ورزشکاران جهان جدا می کند این است که شادروان محمود نامجوی به عنوان تنها ورزشکار در جهان در دو رشته ورزشی دارای دو مدال طلای جهانی است.

زنده یاد محمد نامجوی در سال 1330، به ریاست فدراسیون ژیمناستیک منصوب شد و در دوران ریاستش، تیم ملی ایران به مقام پنجم رقابت های بین المللی فلورانس ایتالیا دست یافت.

وارش اسپرت-تارنمای هواداران داماش گیلان وظیفه خود دانست که برای بزرگداشت این پهلوان افسانه ای جهان،مصاحبه ای را ترتیب دهد تا اطلاعاتی را از این پهلوان در اختیار بازدید کنندگان و کاربران وارش اسپرت قرار دهد.

با پرس و جوی های فراوان خدمت آقای والامنش رفتیم،کسی که سابقه حضور در تیم ملی وزنه برداری را دارد و به پهلوان نامجو هم خیلی نزدیک بود. پیشنهاد وارش اسپرت این است که حتما برای آشنایی با جهان پهلوان نامجو مصاحبه اختصاصی ما با نائب رئیس هیئت وزنه برداری استان گیلان را که بیش از یک ساعت به طول انجامید را مطالعه کنید…

متن مصاحبه در ادامه مطلب

varesh-sport.com : وارش اسپرت برای پیشکسوتان استان گیلان احترام خاصی قائل است و به همین دلیل برای یادبود سالگرد پهلوان نامجو سراغ شما آمدیم.از این پهلوان افسانه ای جهان برایمان بگویید؟

جهان پهلوان نامجو در سال 1297 در محله استادسرای رشت دیده به جهان گشود. ابتدا در زورخانه مشغول به وزنه زدن شد، پهلوان نامجو در حرکات نمایشی تبحر خاصی داشتند که به همین دلیل گروهی به نام پنجه مرگ را درست کردند.

در سال 1313 در بلدیه رشت یک نمایشی را انجام داد و توانست اولین مدال را در شانزده سالگی از شهردار رشت دریافت کند. بعد از آن به تهران سفر کرد و در یک کارگاه نجاری مشغول به کار شد و شب هم در همان کارگاه می خوابید و همچنین در باشگاهی هم عضو شد.خوشبختانه در آن باشگاه هم ژیمناستیک و هم شمشیر بازی کار می شده است که خود نامجو هم خیلی به این ورزش ها علاقه داشته اند و حتی مدال هایی هم ایشان در این ورزش ها دارند. بعد از مدتی شادروان نامجو متوجه شده اند که در آن باشگاه وزنه هم می زنند و افرادی مانند عبدالله نادری که پایه گذار وزنه برداری در ایران هستند و همچنین آقای سلماسی اولین مدال آور المپیک بوده است در آنجا حضور داشتند…

آقای محمد جعفر سلماسی در سال 1948 در المپیک لندن در دسته 60 کیلو مدال برنز را گرفت و پهلوان نامجو در سال 1349 در مسابقات جهانی اولین مدال طلا رو برای ایران به ارمغان اورد.

فقط یک توضیح مهمی که باید برای این قسمت بدهم این است که :آقای نامجو اولین ورزشکار آسیایی در تمام رشته ها بود که توانست به مدال طلای جهانی دست پیدا کند.

نامجو یک سری خصوصیات مختص به خود داشتند که ایشان را در نوع خود به یک اعجوبه تبدیل کرده بود. شاید اگر تحصیلات هم داشت جز نخبگان می شد چون ایشان در رشته هایی مثل شنا و شیرجه،ژیمناستیک،شمشیربازی،اسکی روی آب مدال های کشوری داشته اند .

پهلوان نامجو در المپیک لندن پنجم شد اما این به این دلیل بوده است که وقتی وزنه بردار،وزن خودش را می کشد یک ساعت فرصت دارد که یک چیزی میل کند تا به وزن ایده آل برسد . دوستان نامجو به پهلوان گفتند بیا برویم بیرون و یک چیزی بخوریم،نامجو هم گفت من می خواهم یک مقدار غذاهای سبک بخورم.از آنجایی که نامجو و دوستانش لندن را بلد نبودند بازگشتشان به دراز کشید و تا برگشتند و وارد سالن شدند دیدند که گوینده مسابقات صدا زد:" نامجو از ایران"!

اینجا باید نامجو لباسش را می پوشید و خودش را برای بلند کردن وزنه آماده می کرد و گرم می شد،به همین دلیل در حرکت پرس و یک ضرب 20 کیلو از حدنصاب خود کمتر زد. در حرکت دوضرب تازه نامجو جان گرفته بود و آمد به جای 220 کیلو، 222/5 زد و دوکیلو و نیم رکورد المپیک را ترقی داد . از اینجا می شد فهمید که پهلوان نامجو توانایی این را داشته است که به مدال برسد ولی آن اتفاق از دسترسی نامجو به مدال جلوگیری کرد.
بعد از این مسابقات بود که دبیرکل فدراسیون وزنه برداری جهان وقتی بدن نامجو را دید به وی میگوید که شما چرا در مسابقات پرورش اندام شرکت نمیکنی؟ پهلوان نامجو اصلا از این مسابقات اطلاعات نداشت و فقط فرصت داشت تا در عرض چند روز خود را آماده شرکت در مسابقات کند اما با تمام این شرایط هم پهلوان نامجو توانست در وزن خود قهرمان پرورش اندام جهان شود!

نامجو وقتی به تهران برگشت شرایطش به شکلی بود که حتی برای صرف غذای خود هم به مشکلاتی خورد و بعد از مدتی خود را داوطلب اعزام به سربازی کرد . بعد از یک سری فعل و انفعالات و همچنین بروز توانایی های خود به سفارش یکی از افسران اوکراینی به دانشگاه افسری رفت و در آنجا مشغول به تمرین شد که توانست در اولین مسابقات رکود کشور را 32 کیلوگرم افزایش دهد ! حدود 6 سال متوالی توانست در مسابقات کشوری مقام اول را کسب کند.

آقای نامجو در سال 1949 در مسابقات هلند شرکت کرد و با وجود حضور قهرمانان آمریکایی و مصری توانست مدال طلا را از آن خود کند. در سال 1950 در مسابقات جهانی پاریس توانست مدال طلای خود را بار دیگر تکرار کند. در سال 1951 جهانی میلان هم توانست مدال طلا را برای ایران به ارمغان بیاورد.

این نکته را هم باید خاطرنشان شوم که در این بین رکوردهای جهانی زیادی در حرکت پرس و یه ضرب و دوضرب و مجموع جا به جا می کردند ،یعنی ایشان در هر مسابقه چهار رکورد جهانی را ترقی می بخشید. پهلوان نامجو بین 32 تا 33 رکورد جهان رو ترقی بخشیده که به همین دلیل از وی به عنوان قهرمان رکورد جهان یاد می کنند.

در مسابقات بازی های آسیایی دهلی نو باز هم توانست قهرمانی این مسابقات رو بدست بیارد. یک چیزدیگری که من باید در مورد ایشان توضیح دهم این است که در مسابقات المپیک 1948 که ایشان توانست رکورد المپیک را در دو ضرب ترقی دهد از طرف یک کمپانی به وی پیشنهاد شد که در ازای گرفتن مبلغ زیادی عکس او روی محصولات کمپانی درج شود ولی ایشان این پیشنهاد را نپذیرفت چنین مسائلی در آن زمان از رسم پهلوانی به دور بود و همچنین پیشنهاد دیگری هم در مسابقات آت به ایشان داده شد که باز هم جهان پهلوان نامجو نپذیرفت…

در سال 1952 و در مسابقات المپیک که در آن مسابقات پهلوان نامجو یک تصادفی هم کرده بود از ناحیه کمر درد شدیدی را تحمل می کرد. درد کمر باعث شده بود که ایشان نتواند رکورد شخصی خود را تکرار کند ولی باز هم با آن شرایط اسفبار در مسابقات شرکت کرد و مدال نقره را بدست آورد.ایشان می گفتند که چون پادشاه فنلاد از حضور من اطلاع داشتند از من برای صرف شام دعوت کردند و بعد از صرف شام یک مدال آهنی(در کشور فنلاد به قهرمانان بزرگ میدهند)به من نیز داد.

در مسابقات جهانی 1953 به دلیل برنامه 28 مرداد وضع کشور حالت عادی نداشت و هرج مرج نیز حکمفرما بود که با این شرایط اصلا تیم ایران در آن مسابقات شرکت نکرد که من معتقدم اگه شرکت می کرد باز هم نامجو میتوانست یک مدال طلای جهانی دیگر کسب کند . در مسابقات جهانی 1954 وین باز هم نامجو دوم شد که جالب اینجاست که در اینجا سن نامجو به 35 سال رسیده است . در مسابقات 1955 مونیخ پهلوان نامجو با توجه به سنی که داشت مدال برنز را کسب کرد و در مسابقات المپیک 1956 ملبورن هم نامجو بدون مدال به کشور برنگشت و توانست مدال برنز را بدست بیاورد.
در مسابقات بازی های آسیایی تهران در سال 1957 آقای نامجو مدال نقره گرفت که آن هم شرایط خاص خود را داشت که نامجو نتواند به مدال طلا دست پیدا کند.

آخرین مسابقاتی که پهلوان نامجو در آن شرکت داشته است در سال 1958 در مسابقات آسیایی توکیو بود که در آنجا هم توانست مدال نقره را کسب کند و از وزنه برداری خداحافظی کرد و وارد جرگه ی مربیگری شد.ولی در کنار آن هم در آتش نشانی مشغول به کار شد.

پهلوان نامجو چندین سال رئیس فدراسیون ژیمناستیک ایران بود. آقای نامجو مدتی هم در تیم ملی وزنه برداری به عنوان سرپرست حضور داشتند . همچنین در سال 1344 یک اردویی را در انزلی گذاشتند که پهلوان نامجو به عنوان تعلیم دهنده تیم گیلان بودند که من هم در اون تیم وزنه میزدم. قرار بود برای مسابقات کشوری آماده شویم و این را به جرات می گویم در آن سال تکنیک هایی را به آموخت که در سال 1364 از آقای اسکاویچ پرتغالی که به ایران آماده بود ما دیدیم و دیدیم که همان تکنیک های 20 سال پیش پهلوان نامجو را دارد به ما یاد میدهد!!

آقای نامجو اولین کسی بود که به جهان ورزش باستانی را آشنا کرد و حتی در افتتاحیه مسابقات حرکات باستانی را به نمایش می گذاشت. سال 1366 یک روز موقع ظهر بود که من به یکباره به یاد پهلوان نامجو افتادم چون میدانستم ایشان سرطان لوزه المعده دارد و به زودی از میان ما می رود… آمدم گوشی تلفن را برداشتم و هماهنگی هایی را انجام دادم تا مسابقات جام نامجو را با حضور پهلوان نامجو انجام دهیم. با آنکه دستمان خیلی خالی بود ولی مسابقات را بسیار خوب و در سطح بالا انجام دادیم. با یکی از عزیزان ما به نام احمد علیدوست که رئیس هیات استان بود مشورت کردیم و ایشان تقبل کردند که از پهلوان نامجو و دیگر پیشکسوتانی که از تهران می آیند در هتل گیلان پذیرایی کنند که خیلی از مشکلات ما به این ترتیب برطرف شد.روز مسابقات فرا رسید… با ورود نامجو به سالن،مردم به شدت پهلوان را تشویق کردند تا حدی که مردم همراه با تشویق نامجو اشک می ریختند چون بعد از سالیان سال نامجو رو می دیدند. در سال بعد هم این مسابقات در سالن تختی رشت انجام شد و بنده رفتم تهران و تمام مدال هایشان را آوردم از جمله اولین مدال طلای جهانی را که برای ایران و آسیا کسب کرده بود.در آن زمان هم کشور در جنگ بود و پهلوان نامجو نزد آیت الله احسان بخش رفتند و گفتند چون من توانایی حضور در جبهه را ندارم اولین مدال طلای تاریخ ورزش ایران و آسیا را تقدیم به رزمندگان می کنم.

جهان پهلوان محمود نامجوی در کشور سوئد یک آشنایی داشتند به نام آقای میلانچی که به لحاظ مالی از شرایط بسیار خوبی برخوردار بودند . در آن زمان در ایران میله های وزنه برداری از پولوس دیفرانسیل خودرو بود و همچنین چرخ دنده که مشکلات زیادی را برای وزنه برداران ایجاد می کرد. پهلوان نامجو در سفری که به سوئد داشتند با آقای میلانچی صحبتی را کردند که آقای میلانچی دو دستگاه هارتر خریداری کردند و به سفارش آقای میلانچی یک دستگاه را به تهران و یک دستگاه هم به زادگاه آقای میلانچی یعنی رشت فرستادند !

varesh-sport.com : آیا درست است که پهلوان نامجو تا آخرین روزهای زندگی اش وام خانه خود را پرداخت میکرد؟

پهلوان نامجو دارای 5 فرزند بود که به سختی هزینه های زندگی خود را برطرف می کرد.در زمان دولت وقت،نخست وزیر وقت ، آن قسطی را که پهلوان نامجو به بانک پرداخت می کردند را دادند و نامجو را برای درمان به آلمان فرستادند. وقتی نامجو به بیمارستان آلمان پا گذاشت،اینقدر جمعیت برای دیدن نامجو به بیمارستان رفته بودند که سیستم بیمارستان بهم ریخته بود و حتی برای پهلوان نامجو یک خط تلفن جداگانه گذاشته بودند!

در سال 1367 مسابقات نامجو را برگزار کردیم که حتی با هماهنگی با رئیس فدراسیون جهانی این مسابقات را در تقویم وزنه برداری قرار دادیم. ایشان در زمان حضور رژیم سابق هیچ وقت سکوت نکردند .. نامجو به عنوان یک قهرمان یک هزینه تن خواهی دریافت می کرد چون در خانه ایشان به همراه پهلوان تختی رفت آمد زیادی می شد و به دلیل اینکه پهلوان نامجو و تختی هیچ وقت سکوت نکردند و تن به خاری ندادند هزینه تن خواه ایشان دیگر قطع شد و ایشان با آنکه دچار مشکلات مالی فراوانی بود ولی باز هم سرشان را هیچ وقت پایین نیاوردند. 

با آنکه در آن زمان آزدی های زیادی به لحاظ پوشش و رفتار در کشور بوده است ولی ایشان هیچ وقت به جایی نرفته است که در جایگاه یک پهلوان باشد.نامجو واقعا یک جوانمرد بود…

زمانی که نامجو در بیمارستان 7 تیر تهران نفس های آخرش را می کشید و هیچ توانایی بدنی ای نداشت قرآن را با دست خودش بالا برد که به نظر من آن یه چیز درونی  در ایشان بوده است .

varesh-sport.com : دلیل خاکسپاری این پهلوان گیلک زبان در یک شهر غریب چه بود؟!

بی مهری ها…

در وصیت نامه نامجو آمده بود که دوست داشت در پارک (…) ایشان را خاک کنند ولی به دلایلی اجازه ندادند و در بهشت زهرا خاک کردند. من از آن دسته آدم هایی هستم که معتقدم باید شادراوان نامجو را در رشت خاک می کردند.شاید هم دلیلش این بود که چون یکی از اسطوره های قرن هست و خانواده ایشان هم در تهران زندگی می کنند خودشان را راضی کردند تا جهان پهلوان نامجو در تهران خاک شوند!

من معتقدم که ما خیلی زیر دین نامجوی هستیم باز هم من تصور می کنم اگه ما آن جام نامجو را در سال 1366 با حضور خود ایشان نمی گذاشتیم شاید پهلوان نامجو فراموش میشد!  حتی باید خاطرنشان شوم که سالگرد وفات جهان پهلوان نامجو از دید رسانه های تهران اصلا هیچ انعکاسی داده نمی شود و اصلا در برنامه های ورزش و مردم و ورزش دو نامجو را نمی شناسانند و اصلا به جهان پهلوان نامجو اهمیتی نمیدهند.این ها اگر بیایند پیش امثال من تا پهلوان نامجو را برایشان معرفی کنیم دیگر حتی سر خودشان را نمی توانند بالا بگیرند!

آقای محمود نامجوی انسان ساکتی بودند، وقتی آمدند در رشت مدال خود را به رزمندگان تقدیم کرده ما می دانستیم که در خانه اجاره ای نشسته اند ،چرا نیامدیم و 10 تا سکه به او ندادیم؟ چرا یک تکه زمین به او ندادیم؟این همه زمین را به دیگران دادند؟چرا به نامجوی ندادند؟مگر کم افتخار برای این مملکت کسب کرده؟

در این قسمت آقای والامنش با قلب پر از غم و اندوهگین میگوید: چرا گذاشتند نامجوی با دست خالی بمیرد؟چرا گذاشتند نامجو پیش خانواده خودش سربه زیر بماند ؟چرا به او کمک نکردند؟چرا به او بها ندادند؟مگر چه خطایی کرده بود؟!

من یکبار دیگر تکرار میکنم،ما نسبت به نامجو خیلی دین داریم و هرگز نمیتوانیم ادا کنیم!چون اصلا ایشان را نمی شناسیم!

نامجو یک استثنای جهانی بود.شما فقط یک نفر را در جهان معرفی کنید که در دو رشته،مدال طلای جهانی را داشته باشد!

varesh-sport.com : به نظر شما آیا نسل جوان به اندازه ی کافی از پهلوان نامجو می دانند؟

خیلی ها عکس پهلوان نامجو را با شادروان تختی اشتباه می گیرند و حتی بارها شده از من بپرسند ایشان کی هستند چون اصلا نامجو رو نمی شناسند.و باید افرادی مثل شما بیایند و به عنوان مقاله از خصوصیات پهلوان نامجو بگویند.ما از صدا و سیما خواهش میکنیم تا این را به صورت گسترده تر به مردم معرفی کند…

varesh-sport.com : به نظر شما شهرستانی بودن پهلوان نامجو چقدر در این مقوله تاثیرگذار بوده است ؟ برای مثال تختی چقدر بزرگ شد ولی از پهلوان نامجو صحبتی نیست؟

صد در صد شهرستانی بودن نامجو تاثیر داره.اصلا در اردوی تیم ملی کسانی که از تهران هستند دوست دارند شهرستانی ها رو محو کنند!

varesh-sport.com : اگر بخواهید یک جمله در وصف پهلوان نامجو به کار ببرید از چه جمله ای استفاده میکنید؟

تا به حال مادری چنین فرزندی نزاییده است و بعد از این هم نخواهیم دید!

varesh-sport.com : بعد از پهلوان نامجو چه وزنه بردارانی از دیار این عزیز،به وزنه برداری پا نهادند؟

علی رجبی اسلامی که چهارم جهان شدند-آقای حاکم زاده قهرمان آسیایی و کاپیتان تیم ملی-آقای اصغر ابراهیمی قهرمان آسیا کاپیتان تیم ملی-آقای محرابی قهرمان آسیا که اینها همه از شهر رشت هستند.

varesh-sport.com : البته منظور ما کل گیلان هم هست!

بله،آقای سید مهدی پانزوان که از شرق گیلان که محله ای بین لنگرود و رودسر هست پنجم المپیک و قهرمان آسیا شدند-آقای سعید شاهدی هم که رودسری هستند و توانستند قهرمان جوانان جهان شوند.

varesh-sport.com : وزنه برداران جوانی را در گیلان داریم که بتوانند راه پهلوان نامجو را ادامه دهند؟

گیلان دارای وزنه برداران خوبی هست که اگر تحت پوشش قرار بگیرند می توانند موفق باشند.الان آقای حامد مجیدی هست که وزن خوبی دارد و آینده خوبی برایش می بینیم و همچنین جوانان خوبی در شرق گیلان هم هستند.

varesh-sport.com : نقل قولی از پهلوان افسانه ای جهان وجود داره که از بهترین لحظه زندگی اش یاد کند؟

اولین مدال طلا را که نامجو بدست آورد، ایشان را روی دوش گذاشتند و از پلیس راه رشت – تهران(واقع در سنگر) و پل عراق تا شهرداری برایشان قالی پهن کرده بودند و قربانی می کردند و ایشان را تا هتل گیلان آوردند و در آنجا هم پهلوان نامجو هم هر نیم ساعت یکبار بیرون می آمد و برای مردم دست تکان می داد.

varesh-sport.com : آیا به گیلان هم عرق خاصی را داشتند؟

بله صد در صد،یکبار تیم گیلان با پنج نفر در مسابقات شرکت کرد که با یک تیم دیگر در بدست آوردن مدال مساوی شد ولی پهلوان نامجو رفتند اعتراض کردند و گفتند ما با پنج نفر این تعداد مدال بدست آوردیم و باید گیلان قهرمان شود که همان طور هم شد.

varesh-sport.com : ختم کلام مصاحبه و حرف پایانی با مردمان دیار گیله مردانی مانند جهان پهلوان نامجو،میرزاکوچک خان،خسروگلسرخی و … به زبان شیرین گیلکی؟

حرف پایانی أنه که مردم گیلان،مردمانه مهربان و خون گرمی ایسید.من وقتی گم که در مورد نامجوی شناخت نارید می منظور أنه کی نسل جوان کی شناخت ناره،وظیفه أمان و همچنین شیمی سایت و صدا و سیما و روزنامه هان ایسه کی مردمه ویشتر آشنا بوکونید. من تصور کونم که کم کاری از طرف بعضی از مسئولین ایسه که باید ویشتر ایطلاع رسانی بوکونید.

از مردم شریف و ورزش دوست گیلان تقاضا کونیم که برای تماشای جام نامجو که در روزهای 4 الی 8 بهمن ماه در سالن یادگار امام رشت و مجموعه جهان پهلوان نامجو انجام به،تشریف باورید .تیم گیلان هم تیم خوبی أ مسابقات میان ایسه و بائید و ا قهرمانانا تشویق بوکونید.