دو پیروزی از سه پیروزی متوالی داماشی ها، بقای لاجوردی‌پوشان شهرباران را در لیگ یک مسجل کرد تا به عنوان اولین تیم گیلانی توانسته باشند چند هفته پیش از اتمام مسابقات فصل، سهمیه لیگ یکی فوتبال گیلان را حفظ کنند؛ تیمی که به راحتی می توانست با تکیه بر پتانسیل فنی و شخصیت تیمی خود، مدعی صعود به لیگ برتر باشد.
در فصلی که گذشت داماشی ها پستی و بلندی های زیادی را پشت سر گذاشتند و اکنون فرصت را غنیمت می شماریم تا در چهار اپیزود جداگانه به تحلیل ارکان اصلی باشگاه بپردازیم:
اپیزود اول: مدیریت
لاجوردی‌پوشان بعد از یک ماراتن سخت مدیریتی با فدراسیون‌نشینان توانستند با کسب جواز حضور در لیگ یک حق اجحاف شده خود در پلی آف لیگ دو را به چنگ آورند اما تو گویی تمام انرژی مدیریت باشگاه همان ابتدای فصل تحلیل رفت و مشکلات مالی روز به روز بر وخامت اوضاع افزود.
نامه های تامل برانگیز واگذاری که بیشتر نشات گرفته از بی انگیزگی اسماعیل حاجی پور بود را می توان در شایعه پراکنی برخی اشخاص غیرهوادار در لباس هوادار کنکاش کرد که با کینه ورزی های شخصی سیاسی و ورزشی در پی تلافی بودند و البته مسئولیت گریزی مدیریت باشگاه در شرایط حساس فصل با هر سیاست رفتاری که بود قابل پذیرش نبود!
داماش گیلان به عنوان میراثی گرانبها است که مسئولیتش از زحمت کشان تاریخ لاجوردی‌پوشان همچون زنده یادها میراحمد خوش‌کلام، ایرج زهرابی و مه آفرید امیرخسروی بر دوش اسماعیل حاجی پور قرار گرفته است. همگان از زحمات حاجی پور پدر و پسر برای احیا و اثبات لاجوردی‌پوشان شهر باران آگاهی دارند اما با این تفاسیر و فارغ از تنگناهای مالی پسندیده است تیم مدیریتی باشگاه همچون هفته های اخیر نسبت به آینده این میراث احساس مسئولیت خرج بدهد.
احیای داماش در شرایط بی کسی و اثبات داماش در لیگ یک قطعا نام حاجی پور را در تاریخ این باشگاه گیلانی ثبت خواهد کرد و اقدامات صورت گرفته، سرمایه ای معنوی برای دنیا و آخرت مرد کهنه کار عرصه سیاست و ورزش شهرباران خواهد بود. مسلما مسئولیت گریزی در مرام مدیری نیست که خود را یک رشتی «داش مشتی» معرفی می کند!
حال که با زحمات تمامی ارکان مجموعه، داماش با سربلندی در لیگ یک حفظ شده است، با اتمام این رقابت ها و فرصت مناسب باقی مانده تا شروع فصل بعد لیگ اگر اسماعیل حاجی پور واقعا توان تیمداری ندارد، بهتر است همان طور که در گذشته به عنوان عضو شورای اول شهر رشت مقدمات انتقال مالکیت لاجوردی پوشان از شهرداری رشت به صنایع شیر ایران را مهیا ساخت، امروز هم به عنوان یک پدرخوانده خود را مکلف بداند داماش گیلان را به ساحل آرامش برساند تا همچون گذشته فاتح قلب تیفوسی های داماش باشد.
اپیزود دوم: کادرفنی
نیمکت فنی داماش برخلاف فصل گذشته حضور دو سرمربی را به خود دید؛
داماشی ها همچون فصل گذشته با سیامک فراهانی مربی موفق فصل گذشته خود آغاز کردند؛ سرمربی جنتلمن لاجوردی ها در فصل جدید کماکان در مسائل فنی پیگیری و وسواس داشت، اما برای جمع کردن حواشی درون تیمی نشات گرفته از مشکلات مالی دیگر کمتر کوپن هزینه می کرد. به نظر می رسید که همین موضوع در کنار مشکلات مالی تیم نیز موجبات برخی اختلافات زیر خاکستر او با بخش هایی از ارکان مدیریتی باشگاه شد، تا جایی که بعد از چندین بار استعفا در نهایت با پایان نیم فصل اول با باشگاه داماش گیلان قطع همکاری کرد.
کناره گیری سیامک فراهانی از سرمربی گری داماشی ها در شرایطی رخ داد که داماش گیلان در رتبه نهم جدول قرار داشت اما نظم درون تیمی به شدت تحت تاثیر مشکلات شدید مالی قرار گرفته بود و اعتصاب پشت اعتصاب بیانگر وخامت اوضاع در این تیم بود. تا جایی که مذاکره با مربیانی نظیر نادر دست نشان، وحید رضایی و محسن عاشوری به دلیل مشکلات مالی به نتیجه ای نرسید و در نهایت مازیار ربیعی فر با فشار مدیریت، کاپیتان و تعدادی هوادار در جلسه ای خصوصی، قبول مسئولیت کرد تا هدایت یک تیم بدون دریافتی در یک نیم فصل پر تلاطم را برعهده داشته باشد.
بر خلاف گذشته، شرایط در داماش به گونه ای بود که ربیعی فر بیش از مسائل فنی تمرکزش بر مشکلات مدیریتی و مالی بود. در واقع ربیعی فر علاوه بر اینکه سرمربی تیم بود، در اوج بلاتکلیفی مالکیتی باشگاه عملا وظایف مدیرعامل، سرپرست، تدارکات و … را نیز برعهده داشت که در نهایت با تمام مشکلات موفق به حفظ سهمیه لیگ یکی فوتبال رشت شد. گرچه واقعا نمی توان از انتقادات فنی به ربیعی فر در قامت سرمربی داماش چشم پوشی کرد، اما پربیراه نیست اگر بگوییم او بر پایه ارتباطات گسترده ای که دارد، قطعا می تواند در عرصه مدیریتی نقش تاثیرگذارتری از خود در فوتبال به جای بگذارد؛ بر پایه همین پتانسیل بود که توانست اسماعیل حاجی پور را مجاب به حضور در کنار تیم کند تا در چهار هفته پایانی و حساس ترین برهه فصل آرامش نسبی به اردوی داماشی ها برگردد.
اپیزود سوم: بازیکنان
اگرچه در ابتدای فصل تعدادی بازیکن شاخص جذب و بدلیل مشکلات مالی همان ابتدای فصل از داماش جدا شدند، اما حفظ شاکله تیمی داماش در سالیان اخیر موجب شد تا لاجوردی ها چندان از نظر بازیکن در مضیقه نباشند و قطعا با پتانسیل موجود این قابلیت را داشتند تا حتی مدعی صعود به لیگ برتر باشند.
در سالیان اخیر داماشی ها از معدود تیم هایی بودند که تقریبا قراردادهای خود را به طور کامل دریافت می کردند، اما مشکلات شدید مالی در فصل جاری به حدی بود که پایمردی بازیکنان برای ادامه مسابقات را باید تحسین برانگیز قلمداد کرد.
بازیکنان داماش در این تورم اقتصادی جامعه با دریافت بخشی ناچیز از قراردادها اثبات کردند هنوز در فوتبال به ظاهر‌حرفه ای ایران، تعصب به پیراهن وجود دارد.
البته نکات حاشیه ای تامل برانگیزی هم در طول فصل از سوی تعدادی انگشت شمار از بازیکنان شاهد بودیم که آرامش تیم را تحت شعاع قرار داد. از جمله مهمترین این حواشی می توان به سواستفاده از ارتباط با هوادار به عنوان اهرم فشار بر باشگاه، عدم رعایت برخی اصول حرفه ای در زندگی شخصی و تاثیر آن بر فوتبال تعدادی از بازیکنان و دیگر مواردی که در این متن نمی گنجد، اشاره داشت که البته این موضوع تا حد زیادی نشات گرفته از مشکلات مالی و بلاتکلیفی مدیریتی بود.
اپیزود چهارم: هوادار
سبک جدید هواداری از مهمترین دلایل خاص بودن هواداران تیفوسی داماش در سالیان اخیر بوده است. هوادارانی غالبا جوان، با شور و حرارت وصف ناشدنی که زیر باران شلاقی یا گرمای شرجی رشت یک صدا و بدون وقفه حامی لاجوردی‌پوشان شهرباران بودند.
گرچه بعضی اقدامات صورت گرفته در برهه هایی با انتقاداتی همراه بوده است که تا حدودی نشات گرفته از جریحه دار شدن احساسات هواداران غالبا جوان داماش بوده است، اما نمی توان منکر دلبستگی و تاثیرگذاری این هواداران در زنده ماندن داماش گیلان شد. تیمی که نشان داد حملاتش با ریتم تبل و تشویق هوادارانش شکل می گیرد و وابستگی شدیدی به تشویق های کوبنده هوادارانش دارد.
اتحاد و یکپارچگی در جامعه هواداری داماش، رمز موفقیت و اتکای لاجوردی‌پوشان به هواداران‌شان بوده است؛ اصل مهمی که باید قابل توجه تمام هواداران سینه سوخته داماش با هر دیدگاهی باشد. هوادارانی که شاید جوان باشند اما به دلیل تجربیاتی که در سالیان اخیر کسب کردند انتظار می رود در آینده همچون سالیانه گذشته با دوری جستن از خودنمایی ها و حواشی خودساخته برخی سودجویان هوادار نما حامی ابرهای طوفانی شهرباران باشند.
ثبت ديدگاه