وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان : در حالی که از ماه ها قبل صحبت از خرید داماش توسط حسین هدایتی شنیده می شد ، روز یکشنبه مراحل نهایی واگذاری 70 درصد از سهام باشگاه ملوان انزلی به هدایتی انجام گرفت و قرارداد همکاری فی مابین امضا شد .
در این مطلب سعی داریم تا با مروری بر اتفاقات روزها و هفته های گذشته به چگونگی این واگذاری و شرایط دو باشگاه و هوادارانش بپردازیم تا به نوعی پرونده این ماجرا را در این مطلب ببندیم و به برخی سوالات هواداران داماش نیز پاسخ داده باشیم .
* از خرید داماش تا ملوان
چند ماه پیش بود که پس از اعلام خبر فروش امتیاز باشگاه داماش گیلان ، حسین هدایتی مالک باشگاه استیل آذین ابراز تمایل کرد تا مالک داماش شود . رقم واگذاری باشگاه توسط قوه قضائیه که شامل بدهی ها و امتیاز تیم می شد چیزی نزدیک به 12 میلیارد اعلام شد و در فوتبالی که تقریبا هیچ گونه بازدهی را برای سرمایه گذارانش ندارد این رقم آنقدر بالا بود تا کسی برای خرید یک تیمی که سرنوشت نامعلومی دارد از خود رغبت نشان ندهد و این گونه شد که هدایتی از خرید داماش در آن برهه منصرف و مایوس شد .
به هر حال داماش با بهره گیری از مدیریت خوب امیر عابدینی، هواداران پرشور خود و از خود گذشتگی بازیکنانش توانست حدود 8 ماه را بدون شارژ مالی سپری کند و در پایان فصل نیز به رتبه تک رقمی هفت مابین 18 تیم لیگ برتری دست یابد .
متن کامل در ادامه مطلب
پس از پایان لیگ و با کاسته شدن قیمت فروش داماش، زمزمه های خرید تیم از سوی چند گزینه مطرح شد که در این بین به نظر می رسید کار هدایتی به مراحل نهایی خود رسیده است چرا که بر طبق شنیده ها تفاهم نامه هایی نیز در روزهای سه شنبه و چهارشنبه 9 و 10 خرداد مابین امیر عابدینی و حسین هدایتی به امضا رسیده بود و طرفین نهایی کردن واگذاری که شامل برخی کارهای اداری می شد را به هفته بعد و پس از تعطیلات میان هفته موکول کرده بودند .
با شنیدن چنین خبرهایی وارش اسپرت در روز پنجشنبه 12 خرداد خبری را با عنوان نزدیک شدن حسین هدایتی به داماش بر روی خروجی خود فرستاد… خبری که ساعاتی بعد بر روی چند سایت و خبرگزاری نیز به نقل از وارش اسپرت منتشر شد اما دو روز بعد یکی از وبسایت ها ، خبری با این عنوان منتشر کرد : " هدایتی ملوان را خرید" !
انتشار این خبر با این تیتر تعجب هواداران هر دو تیم و البته مسئولین داماش را برانگیخت و در نهایت مشخص شد، مسئولین نیروی دریایی که خریداری برای ملوان نمی دیدند در تماسی تلفنی از درودگر مشاور هدایتی خواسته اند تا وی را مجاب به خریدن ملوان با قیمتی پایین تر از داماش کند .
از آن روز اخباری که در سایت های وابسته به باشگاه ملوان و مشخصا با خبررسانی صادق درودگر منتشر می شد ، همگی از مثبت بودن مذاکرات هدایتی و ملوان گواهی می داد اما در دو جلسه مستقیم هدایتی و عابدینی حرف های دیگری رد و بدل می شود.
هدایتی به عابدینی می گوید که ملوانی ها خواستارواگذاری سهام خود به وی بوده اند و او فقط حرف ها و شرایط آنها را شنیده است و گزینه وی تنها داماش خواهد بود و عابدینی نیز در مصاحبه های خود با توجه به همین صحبت ها اینطور اظهار نظر می کند که هدایتی تنها داماش را خواهد خرید، اما در پایان حسین هدایتی روز یکشنبه 28 خرداد قرارداد نهایی را با باشگاه ملوان امضا کرد تا 70 درصد سهام این باشگاه به نام وی شود !
* چرا هدایتی ملوان را انتخاب کرد؟
همانطور که در بخش اول این مطلب اشاره شد ، قیمت واگذاری باشگاه داماش رقمی در حدود 12 میلیارد اعلام شد که این رقم در پایان فصل به 8.6 میلیارد تومان تقلیل یافت در حالیکه هدایتی برای بدست آوردن 70 درصد سهام ملوان تنها دو میلیارد تومان هزینه کرد !
پس از اینکه موسسه رویال انصراف خود را برای خرید سهام باشگاه ملوان اعلام کرد ، به واقع ملوان برخلاف ادعاهای مسئولین این تیم هیچ مشتری دیگری نداشت ؛ از این رو مسئولان این تیم در حرکتی خلاف اصول حرفه ای اقدام به مذاکره با خریدار داماش کردند و در نهایت نیز با وی به توافق رسیدند .
اما چگونه این توافق روی داد و چرا مدعی هستیم که این تیم هیچ خریدار دیگری نداشته است؟ اگر شنیده هایمان از منابع آگاه در شهر انزلی را هم کنار بگذاریم ، کافیست قطعات پازل خبری هفته های گذشته را در کنار هم قراردهیم تا به نتیجه مورد نظر برسیم…
ملوان در حالی مدعی می شود مشتریان دیگری داشته است که هیچ خبری در این خصوص از سوی خبرگزاری ها و خریداران ناشناس منتشر نمی شود بلکه تنها در مصاحبه های منتشره از سوی مسئولان این تیم خریداران برای بدست آوردن سهام این باشگاه به صف شده اند!
از سوی دیگر مسئولین نیروی دریایی که از ابتدا قصد واگذاری 51 درصد سهام باشگاه ملوان را در قبال پرداخت بدهی 5 میلیاردی این تیم داشتند در طول مذاکرات رفته رفته از پیشنهاد خود کوتاه آمدند تا آنجا که 70 درصد از سهام این باشگاه تنها در قبال پرداخت 2 میلیارد تومان از بدهی های این تیم به هدایتی واگذار شد .
شاید گفته شود هدایتی متعهد شده است که هزینه های کامل ملوان را بپردازد (هرچند طبق خبرها او در یک فصل 5 میلیارد هزینه می کند) و در طی 5 سال نیز یک استادیوم 30 هزارنفری برای این تیم بسازد، اما باید پرسید مگر قرار بود کسی که 70 درصد سهام به اضافه تمام اختیارات تصمیم گیری در یک باشگاه را بدست می آورد غیر از این عمل کند؟ حتی اینطور که شنیده ایم 5 نفر از اعضای هیات مدیره هفت نفره این تیم نیز قرار است از سوی هدایتی انتخاب شود و نفر ششم نیز از انزلیچی هایی باشد که باز هم توسط خود هدایتی انتخاب می شود! از طرفی زمین استادیوم نیز قرار است از طرف مسئولین استانی به طور رایگان هدیه شود…
همچنین طبق شنیده های موثق مقدمات یک طرح و برنامه تجاری در شهر انزلی نیز به هدایتی پیشنهاد شده است تا او رغبت بیشتری برای خرید سهام باشگاه ملوان داشته باشد . اگر چه ممکن است که این قضایا در حال حاضر نفی شود اما سابقه نشان داده با گذشت زمان و بروز برخی اختلافات ماه هیچ گاه پشت ابر نمانده است…
حال باید پرسید با این شرایط چرا باز هم نباید بین طرفین توافق حاصل می شد؟ و سوال دیگری که در اینجا مطرح می شود این است که اگر ملوان مشتری دیگری داشته، چگونه به این قرارداد که بی شباهت به عهدنامه ترکمنچای نیست رضایت داده است ؟!
* هواداران
وقتی خبر مذاکرات داماش و هدایتی به گوش می رسید اکثریت هواداران تیم شهر همسایه از وی به عنوان فردی که به دنبال اهداف خاص غیر فوتبالی در فوتبال است و از مدیریت در فوتبال نیز سررشته ای ندارد یاد می کردند و امروز جالب اینجاست که از این انتقال در حالی که اختیار تام به هدایتی داده شده است سر از پا نمی شناسند و اگر سری به خیابان های شهر انزلی بزنید مطمئنا با تعداد انبوه پرده های هواداران این تیم در تجلیل از حضور حسین هدایتی برای خرید سهام ملوان مواجه می شوید!
گویی بندرنشینان از خاطر برده اند که همواره عنوان می کرده اند مکتبی (!) بر پایه بنیه مالی مشخص و پایین و بر اساس بومی های این شهر را افتخار می دانند که امروز با چنین شرایطی که برایشان رقم خورده و تنها به واسطه رسیدن به پول سر از پا نمی شناسند .
برخی از هواداران تیم شهر همسایه، کسانی که در مواقع بحرانی و مشکلات مالی یادشان می آمده ملوان نماینده استان است در اظهاراتی طنز گونه بر علیه مهندس عابدینی که در مصاحبه ای اظهار داشت ملوان تنها در انزلی و حسن رود هوادار داشته است می خروشند و او را غریبه می نامند . در حالی که چند ساعت پس از امضای قرارداد همکاری مابین حسین هدایتی و باشگاه ملوان در محل تمرین ، نزدیک به هزار ملوانی هدایتی را با القاب : "حسین انزلیچی " و "هدایتی آبای " فرا می خوانند و برخی از لیدرهای این تیم نیز به نحوی عجیب برای استقبال از هدایتی سر و دست می شکنند .
البته این مسائل برای تیمی که سالها از بودجه دولتی و استانی ارتزاق می کرده و هوادارانش تعجب برانگیز نیست اما نکته ی قابل توجه اینجاست که چطور عابدینی پس از 4-5 سال یک غریبه به شمار می رود و هدایتی پس از چند ساعت "آبای و انزلیچی " ! صد البته این نکته را هم از یاد نمی بریم که هر بازیکن و مسئولی که در این شهر بر علیه رشت و داماش سخن براند محبوب ترین شخص در بین هواداران تیم شهر همسایه خواهد شد .
در نقطه مقابل باید از هواداران داماش گفت که همواره حامی تیم شهر و نماینده استان خود بوده اند . آنها که برخلاف هواداران برخی از تیم ها تنها برای خوشی های تیم شان به استادیوم نیامدند بلکه پایاپای مسئولین تیم شان برای حل مشکلات تیم شان در استادیوم شعار داند و فریاد زدند و طومار نوشتند…
هواداران داماش که سال ها تیم شان به نظر با توجه به خصوصی بودن با بی مهری برخی مسئولین مواجه بوده است در بحث خرید تیم توسط هدایتی نیز در محیط های مجازی و غیر مجازی هوشمندانه نظر می دادند . آنها می دانستند که تنها ورود یک خریدار حتی با بنیه مالی مناسب چاره ساز تیم شان نیست و همواره موفقیت هدایتی و هدایتی ها را منوط به شرایط و ضوابط خاص از جمله یک مدیریت قوی می دانستند که اکثریت نیز طبق نظرسنجی های صورت گرفته این مدیریت را در مدیرعامل فعلی داماش می دیدند .
پایان نوشت :
نکات و مطالب ذکر شده بر اساس حدس و گمان شخص نگارنده مطلب نیست بلکه براساس گفته های اشخاص معتبر حاضر در بطن خبر یا نقل قول مورد نظر در این مطلب نوشته شده است . ضمنا هر سر فصل مطلب فوق حرف ها و ناگفته های بسیاری وجود دارد که مطمئنا در آینده خود به خود نمایان شود اما به هر حال این پرونده برای هواداران داماش بسته شده است و آنها کما فی السابق به حل مشکلات تیم خود فکر می کنند .
نگارنده: محسن تجددی پاسکیابی
ثبت ديدگاه