مصاحبه اختصاصی وارش اسپرت با پیشکسوت فوتبال رشت | پاک نژاد: یک مدیر همیشه باید کنار تیم باشد

 
varesh-sport.com: چه کسی در آن دوره مربی بود؟
آقای مجید جهانپور و آقای دشتی. آن زمان هم، سپیدرود و استقلال رشت جزو قطب های فوتبال رشت بودند. تیم سپیدرود نزدیک به دوازده بازیکن هافبک داشت که بازیکنان اسمی هم بودند. استقلال رشت هم تعداد زیادی هافبک باتجربه داشت که شاید گل سرسبدشان امیر افتخاری بود. با اینکه خیلی از نزدیکان توصیه کردند که به سپیدرود و استقلال رشت نروم تا جایی بتوانم فرصت بازی پیدا کنم اما خودم چون قصد پیشرفت داشتم، می خواستم به یکی از این دو تیم بپیوندم. من هم استقلال رشت را انتخاب کردم چون به نظرم تیم بهتری بود. در همان سال هم مسابقات چهارجانبه ای برگزار شد که تیم های سپیدرود، استقلال رشت، استقلال انزلی و ملوان انزلی در آن شرکت داشتند که در آن مسابقات سوم شدیم. پس از آن هم در مسابقات منطقه ای شرکت کردیم.
 
varesh-sport.com: چرا بین سپیدرود و استقلال رشت، استقلال رشت را انتخاب کردید؟
چون آن موقع سپیدرود هافبک های بزرگ و نامی زیادی داشت و وقتی قرار بود زمینه رفتنم به سپیدرود فراهم شود، آقای صومی گفتند که ما هافبک های زیاد داریم و به هافبک نیاز نداریم. ایشان گفتند او می تواند در تیم های دیگر بازی کند و اگر از بازی اش خوشمان آمد، شاید جذبش کردیم. من هم با شنیدن این پیغام، تصمیم قاطع گرفتم که به استقلال رشت بپیوندم.
 
varesh-sport.com: پس بدین ترتیب شما انگیزه تان برای اثبات بیشتر هم شده بود…
دقیقا خیلی انگیزه داشتم که خودم را اثبات کنم. از طرفی شاید آقای صومی هم حق داشت. آنها هم هافبک های بزرگی داشتند. پس از بازیهایم در استقلال رشت، هر سال به سراغم می آمدند تا مرا متقاعد کنند به سپیدرود بروم که من هر دفعه می گفتم پیراهنم را عوض نمی کنم.
 
varesh-sport.com: گفتید پس از مسابقات چهار جانبه، عازم مسابقات منطقه ای شدید. در آنجا چه نتایجی کسب شد؟
در آن زمان مسابقات منطقه ای برگزار می شد که سه تیم اول این مسابقات به لیگ آزادگان راه می یافتند. در منطقه ما نه تیم حضور داشت که در نهایت ملوان اول شد، ما دوم شدیم و تراکتورسازی سوم و تیم هایی مثل سپیدرود و ماشین سازی موفق به صعود نشدند. حساس ترین بازی ما در کرمانشاه بود که در آن بازی مرحوم زهرابی که آن زمان رئیس هیأت فوتبال بود و همچنین برخی دیگر از اعضای هیأت فوتبال برای روحیه دادن به ما، همراه مان به کرمانشاه آمدند. از رشت هم حدود چهارصد نفر هوادار آمده بودند. آن بازی را سه بر یک بردیم که گل اول را من زدم و دو گل دیگر را هم حسن پاکدل زد.
 

(هادی طباطبایی – احمد پاک نژاد)

 
varesh-sport.com: شما تا چه سالی در استقلال رشت بازی کردید؟
من از سال ۶۷ تا ۷۲ در استقلال رشت بودم و سال ۷۲ به چوکای انزلی رفتم. چوکای انزلی آن زمان تیم متمولی بود و امکانات مناسبی داشت. ابتدا در سال ۷۰ غفور جهانی از من خواست که به چوکای انزلی که در آن زمان استقلال انزلی نام داشت بپیوندم. اما به او جواب رد دادم. پس از سقوط استقلال رشت و شرایط نامناسب این تیم، پس از تماس دوباره آقای جهانی در سال ۷۲ متقاعد شدم که به چوکای انزلی بپیوندم و من، اسماعیل زاهد ویشگاهی و مهدی تنهایی، همزمان با چوکای انزلی قرارداد بستیم. آن زمان از ما سه نفر بعنوان سه تفنگدار یاد می کردند و ما را با مثلت فان باستن، گولیت و رایکارد مقایسه می کردند. برای مبلغ قرارداد یک چک چهارصد هزار تومانی دادند که خیلی زود پاس شد و این برای من که در تمام دوران حضورم در استقلال رشت چنین مبلغی را نگرفته بودم غیرقابل باور بود. آن فصل خاطرات خوشی برای ما رقم خورد. چون بازیهای خوبی را در لیگ یک انجام دادیم و تا فینال جام حذفی هم پیش رفتیم که مغلوب سایپایی شدیم که امیر افتخاری در آن بازی می کرد؛ سایپایی که آن سال هم لیگ و هم جام حذفی را بردند. بعد از یک سال حضور در چوکای انزلی به شهرداری رشت پیوستم.
 
varesh-sport.com: چه زمانی از فوتبال خداحافظی کردید؟
در استقلال شهرداری در زمان مربیگری آقای فرهاد کاظمی از فوتبال خداحافظی کردم. البته نمی توان نامش را خداحافظی گذاشت. چون به مانند بعضی بازیکنان بازی خداحافظی نداشتم و صرفا فوتبال را کنار گذاشتم که شاید این هم یکی از گله های ما باشد‌. در خیلی از شهرها و تیم ها برای بازیکنان مطرحشان یا بازی خداحافظی می گذارند یا از آنها تجلیل می کنند اما این مسائل در گیلان چندان مورد توجه قرار نمی گیرد.
 

 
varesh-sport.com: دلیل خداحافظیتان چه بود؟ یک سری می گویند که این مسئله به دلیل مصدومیت بود و برخی نیز علت را وارد شدن به بازار کار می دانند. 
همان سالی که در چوکای انزلی بازی می کردم، در جام حذفی در مقابل پاس تهران که همان سال قهرمان آسیا شده بود و تیمی پر از بازیکنان ملی پوش بود، یک گل از فاصله ۳۰ متری وارد دروازه بهزاد غلامپور کردم. بعد آن بازی ابراهیم قاسمپور از من خواست که فصل بعد به پاس بیایم. پس از پایان فصل حدود دو هفته ای را در تمرینات پاس شرکت کردم اما ناگهان به من خبر رسید که مادرم فوت کرده است. من هم نمی توانستم با این وضعیت در تهران بمانم و انتقالم به پاس منتفی شد و به رشت برگشتم. چندی بعد مصدومیت های پیاپی و شرایط روحی بد پس از فوت مادرم باعث شد فوتبال را کنار بگذارم و وارد بازار کار بشوم.
 

 
varesh-sport.com: بهترین خاطرات فوتبالیتان چه خاطراتی بود؟
شاید یکی از زیباترین بازیهایی که ما تا به حال انجام دادیم، آن برد ۲-۰ مقابل ملوان در ورزشگاه تختی انزلی بود. ما تیم جوانی داشتیم. بازیکنانی مثل زاهد ویشگاهی، برادران قوی پنجه، هرندی، داداش زاده، بهشتی، تنهایی، پاکدل، عاشوری و… در تیم ما بودند که اکثرا سن وسال کمی داشتند. ملوان هم بازیکنانی چون محمد حبیبی، پورغلامی، بحری، دلخوش، مرحوم قایقران، اسماعیل قویدل، غلام محمدوند، محمود فکری، محمد احمدزاده و فرزاد سیری داشت که تیم فوق العاده ای بود. استادیوم انزلی جو وحشتناکی داشت و بعد از بازی مجبور شدیم دو ساعت در رختکن بمانیم تا استادیوم خالی شود و به رشت برگردیم.
یکی دیگر از خاطرات فراموش نشدنی من در سال ۶۹ و بازی دوستانه استقلال رشت با تیم ب شوروی در عضدی بود. همان تیمی که چند تن از بازیکنان آن در جام جهانی نیز حضور یافتند. آنها چند بازی دوستانه در ایران انجام دادند که تیم هایی مثل ملوان، نساجی، پرسپولیس و استقلال تهران را شکست داده بودند و حال نوبت به ما رسیده بود. پیش از بازی و در تمرینات، هیچ امیدی نداشتیم و فقط به تعداد گلی که قرار بود دریافت کنیم فکر می کردیم. روز بازی، ورزشگاه عضدی جمعیتی شاید به اندازه سی هزار نفر را در خود گنجانده بود و هزاران تماشاگر نیز بیرون استادیوم جمع شده بودند. طوری که ما بازیکنان به سختی از لابلای جمعیت وارد استادیوم شدیم. در سی دقیقه ابتدایی آن بازی، تیم شوروی کاملا بر بازی سوار بود و ما فقط به دنبال آنها می دویدیم. اما پس از شوت از راه دور من که توسط گلر شوروی دفع شد، به یکباره ترس تیم ما ریخت و بازی خوبی را به نمایش گذاشتیم. در نهایت این بازی را با گلهای امیر افتخاری و محمد قلیپور، ۲-۰ پیروز شدیم. این باخت به قدری برایشان سنگین بود که پس از پایان بازی اشک می ریختند و حاضر نبودند پیراهنشان را با ما عوض کنند. پس از پایان بازی جمعیت زیادی از استادیوم عضدی تا شهرداری را به راهپیمایی و شادی کردن پرداختند. آن روز یکی از بهترین روزهای فوتبالی من بود‌.
 
varesh-sport.com: آیا تا به حال برابر سپیدرود بازی کردید؟
در مقابل سپیدرود چند بار بازی کردم و یک بار موفق به گلزنی هم شدم که حوالی سال ۷۳ یا ۷۴ بود و با شهرداری رشت در مقابل سپیدرود قرار گرفتیم. آن موقع آقای جهانپور سرمربی سپیدرود بود و آن مسابقه ۱-۱ مساوی شد و من تنها گل شهرداری را به ثمر رساندم.
 
varesh-sport.com: بازی های داماش را دنبال می کنید؟ (این مصاحبه پیش از چند بازی پایانی داماش در لیگ یک انجام شد)
بله. متأسفانه داماش گیلان با وضعیت اسفناکی در حال دست و پا زدن است و در جنگ نابرابری در فوتبال ایران قرار دارد و بدون کمترین امکانات و در برابر تیم هایی که به مراتب متمول تر از داماش هستند، نمیتوان آینده روشنی را برای این تیم در فوتبال ایران متصور بود. شرایط فعلی داماش بدون شباهت به استقلال رشت نیست که بازیکنان از دستمزدهای کمشان نیز درصد پایینی را دریافت می کنند. هر چه باشد امثال ما جزو کسانی هستیم که سالها در این تیم حضور داشتیم و جزو ریشه های این تیم هستیم و واضح است وقتی نتایج بد داماش را می بینم، از ته دل ناراحت می شوم‌ و مطمئن باشید متاسفانه با‌ وضعیت فعلی ، داماش به جایی نمی رسد.
 
varesh-sport.com: آخرین بازی شما در مستطیل سبز، مقابل چه تیمی بود و آیا از قبل تصمیم بر خداحافظی داشتید؟
آخرین بازی من در یاسوج در برابر شهرداری یاسوج بود و پس از آن بازی بود که تصمیم گرفتم دیگر به فوتبال ادامه ندهم. از قبل برنامه ای برای خداحافظی نداشتم و شاید بتوان گفت غریبانه فوتبال را کنار گذاشتم.
 

 
varesh-sport.com: مرد اول فوتبال رشت در تمامی ادوار از نظر شما چه کسی بود؟
نمیتوانم اسم شخص خاصی را به زبان بیاورم. چون ممکن است در حق دیگر بزرگان کم لطفی بشود. ولی اگر بخواهم تیم منتخبی از تمام ادوار فوتبال رشت نام ببرم، همان تیم استقلال رشت در سال ۶۹ بهترین تیم تمام ادوار فوتبال رشت بود.
 
varesh-sport.com: با چه مدیرعامل هایی کار کرده اید؟
خب بنده سالهای زیادی با آقای الطافی کار کردم. ایشان مدیری بسیار خوب و بااخلاق بود و علیرغم اینکه دستش بسته بود، همیشه تمام تلاشش را برای تیم می کرد.
آن موقع هم ما با حداقل امکانات کار می کردیم. با صد هزار تومان، پول رفت و برگشت و هتل و شام و ناهارمان را تأمین می کردیم. متأسفانه چند روز پیش از آقای زاهد ویشگاهی شنیدم که داماش برای بازی خارج از خانه آب معدنی هم ندارد و این یعنی بعد این همه سال، این تیم هنوز به همان سبک قدیم اداره می شود که برای تیمی در این دوره خیلی وضع اسفناکی است.
 
varesh-sport.com: اگر به گذشته بر می گشتید، چه بخش از زندگی فوتبالی تان را تغییر می دادید؟
حتما برخی از تصمیماتم را عوض می کردم، آنوقت خیلی راحت می توانستم در تیم ملی باشم و مدت بیشتری فوتبال بازی می کردم.  انتخاب های بهتری می کردم تا دوران فوتبالم اینگونه تمام نشود. من واقعا برای برخی از بازیکنان فعلی ایران ناراحت می شوم که پتانسیل دارند اما خودشان با اشتباهاتشان، آینده فوتبالی شان را خراب می کنند. به هر حال دوره فعلی با دوره ما فرق دارد‌ اما در کمال تعجب می بینیم که داماش همچنان مثل سابق و دوره ما است و این چیزی نیست که بتوان به آن امیدوار بود.
 
varesh-sport.com: در مورد این اسم ها، یک پاسخ یک کلمه بدهید:
استقلال رشت: بزرگترین خاطره زندگی
داماش: دوست داشتنی
جهانپور: بزرگوار
امیر افتخاری: دوست
امید هرندی: سرور
زاهد ویشگاهی: دوستِ دوست
 عضدی: میعادگاه
 

(احمد پاک نژاد و حمید استیلی)

 
varesh-sport.com: نظرتان در مورد امیر عابدینی و مدیریت او در داماش چیست؟
اگر به نظر من باشد، به نظرم بهتر بود عابدینی داماش را می گذاشت و می رفت. یک مدیرعامل نباید فقط اسمی مدیرعامل باشد و نامش سر در باشگاه باشد. یک مدیر نباید فقط زمانی که پول و منافع وجود دارد اطراف تیم باشد. یک مدیرعامل باید در تمرین باشد، در بازی های خانگی و خارج از خانه در کنار تیم باشد. مدام با بازیکنان در ارتباط باشد و حرف های آنها را بشنود و به آنها کمک کند. اگر عابدینی داماش را نجات می داد، می شد گفت که او مدیریت کرده است. اما در حال حاضر او فقط اسمی مدیرعامل است.

varesh-sport.com: قصد ندارید به دنیای فوتبال برگردید؟ 
فعلا نه. چون از همان موقعی که فوتبال را کنار گذاشتم، دوستان همواره سعی کردند امثال من را کنار بگذارند. از طرفی من علاقه ای به مربیگری ندارم و در کلاس های مربیگری هم شرکت نکرده ام اما مطمئنا، روزی برمیگردم. شاید در بخش مدیریت و سرپرستی. می خواهم وقتی که برگشتم مثمر ثمر باشم. برای مثال اگر سرپرستی تیمی را بر عهده گرفتم، سعی می کنم از تمام ظرفیتم برای تیم استفاده کنم. سرپرست بودن که فقط به اعلام لیست یازده نفره تیم نیست. اگر تجربه ای در این فوتبال به دست آورده ام باید از این تجربه برای بهبود وضعیت تیم استفاده کنم.
 
varesh-sport.com: در مورد رویه وارش اسپرت در یاد کردن از پیشکسوتان فوتبال رشت چه نظری دارید؟
خیلی کار خوبی است چرا که هر کدام از پیشکسوتان خاطرات فراوانی دارند که می تواند برای نسل جدید جالب توجه باشد و تجربیاتی که آنها در طول سالها بدست آوردند، می تواند در تمام بسترهای فوتبالی این شهر مثمرثمر باشد. امیدوارم به پیشکسوتان فوتبال این شهر بیشتر بها بدهند و امیدوارم شما هم به همین رویه در سایت تان ادامه بدهید تا جوانان شهر ما، پیشکسوتان فوتبال شهرشان را بیشتر بشناسند.
 
varesh-sport.com: از آنجایی که وارش اسپرت همیشه اصرار بر نکوداشت زبان گیلکی داشته، حرف آخرتان را با هواداران داماش به زبان گیلکی بگویید.
چیزی نرم جز اینکه بَگَم أمان أمی داماش هوادارانه خیلی دوست دریم. هم جوانانه، هم پیشکسوتانه. اومیدوار ایسم که انشاالله داماش مشکلات حل ببه و به خو جایگاه واقعی واگرده.

مصاحبه: مهرداد ثابت-مازیار اصغرزاده-علی رهبر
منبع: www.varesh-sport.com
وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان (دیار وارش)