آن روزی که عابدینی نامه آمادگی برای واگذاری داماش به هیات فوتبال استان را ارائه کرد، کمتر کسی فکر این را داشت که امروز ماجرا تا به این حد جدی شود.
همه فکر می کردند داستان این نامه نیز، درست به مانند تمامی ماجراهای سالیان گذشته ی مثلث امیر عابدینی، داماش و مسئولین سیاسی- ورزشی استان است. می گفتند باز هم یک بلوف، یک قدرت نمایی و یک سناریو چند خطی در میان است و چند روزه هم به اتمام می رسد؛ در پایان هم عابدینی بادی به غبغب خواهد انداخت و می گوید که دیدید کسی جز من توان نگهداری این تیم را ندارد؟!
اینبار انگار فرق داشت؛ شاید باز هم پای سناریویی در میان بود، اما دیگر در چند خط و چند روز خلاصه نمی شد! اینبار و تا به امروز 37 روز ماجرا به طول انجامیده و هنوز هم به نتیجه ای نرسیده است. 37 روز پر از استرس برای داماشی ها…
در طی تمامی این روزها، ابهامات و سوالات بی پاسخی بوجود آمد که نمی توان به سادگی از کنار آنها عبور کرد! سوالاتی که شایعات، شنیده ها و خبرها به مبهم بودن و شک برانگیزتر شدن ماجرا کمک می کند؛ شاید بد نباشد یک دور ماجرا را از اول به طور خلاصه مرور کنیم و رفته رفته سوالات مان را بپرسیم…
1-چرا اینقدر دیر؟!
نخستین ابهام و سوال در آنجایی مطرح می شود که پروسه واگذاری امتیاز تیم فوتبال داماش، از نامه ابتدایی عابدینی تا تحویل گرفتن تیم توسط هیات فوتبال استان گیلان، 23 روز به طول می انجامد. سوال اول اینکه چرا اینقدر دیر و در فاصله ی اندکِ مانده به شروع لیگ، تیم به هیات فوتبال واگذار شد؟ آیا نمی توانست اینکار زودتر از این ها به وقوع بپیوندد؟
2-چرا یکی از متقاضی داماش با عابدینی مذاکره کرد؟!
یک هفته قبل از واگذاری تیم به هیات فوتبال گیلان، یکی از متقاضیان داماش که با نام هولدینگ نزدیک به درخشان معروف شد و در واقع مالک یکی از هتل های رشت بود، با عابدینی نشست هایی را برگزار می کند و درست حدود دو روز بعد از آنکه شنیده می شود که توافقات نهایی شده است، تیم تحویل هیات فوتبال می شود! هر چند سه روز بعد از تحویل تیم آن متقاضی کنار می رود، اما سوال بعد این است که چرا تنها یکی از سه متقاضی آن برهه ی زمانی به صورت سکرت به مذاکره آن هم با عابدینی می پردازد؟ در شرایطی که عابدینی تصمیم گیری در خصوص تیم را به هیات فوتبال و اداره ورزش و جوانان گیلان واگذار کرده بود.
3-چرا در کنار بدهی، سود انتقال بازیکنانی مثل جهانبخش منتقل نشد؟!
روز 23 تیر ماه 1394، توافق نامه ای به امضای الماسخاله رئیس هیات فوتبال گیلان، امیر عابدینی عضو هیات مدیره باشگاه داماش ایرانیان و همچنین ریاحی وکیل شرکت توسعه سرمایه گذاری امیر منصور آریا می رسد که طی آن امتیاز تیم فوتبال داماش گیلان به هیات فوتبال استان گیلان واگذار شد. 24 ساعت بعد نیز لغو (نه انحلال) فعالیت های "شرکت باشگاه ورزشی داماش ایرانیان" اعلام می شود.
در بندی از این توافق نامه از کلمه "هبه" در خصوص تحویل تیم به هیات فوتبال استفاده می شود، اما در جایی دیگر پرداخت دیون فصل 94-93 برعهده هیات فوتبال گیلان (یا بهتر است بگوییم مالک بعدی) قرار می گیرد. هرچند که هبه کاملا متضاد با پرداخت پول است اما شاید تا اینجا ماجرا چندان غیرطبیعی نباشد، منتهی باید گفت چرا وضعیت حق انتقال بعدی علیرضا جهانبخش که 20 درصد قرارداد وی را شامل می شود و رغم کلانی خواهد بود مشخص نشد؟ این پول قرار است به جیب چه کسی برود؟ شرکت غیر فعال قبلی؟
4-دلیل فاصله عجیب بدهی فصل گذشته تا مبلغ درخواستی برای خرید امتیاز چیست؟!
طبق تفاهم نامه ای که امضا شد، بدهی فصل گذشته (94-93) برعهده هیات فوتبال یا همان مالک بعدی قرار گرفت.
بر اساس مصاحبه های تلویزیونی و نوشتاریِ سرمربی و یکی از مسئولین داماش در فصل گذشته، مجموع رقم قرارداد بازیکنان به یک میلیاردو دویست میلیون تومان می رسید. در این بین به طور متوسط حدود 40 درصد از قراردادها پرداخت شد.یعنی بیش از 500 میلیون تومان. با کسر این رقم به عددی مابین 700 تا 800 میلیون تومان می رسیم. یعنی قاعدتا همان رقمی که هیات فوتبال می باید از متقاضی خرید طلب می کرد…
دو روز پس از امضای پیش نویس با یکی از متقاضیان خرید داماش، الماسخاله رئیس هیات فوتبال گیلان در مصاحبه ای عدد دو میلیارد را به عنوان حق امتیاز عنوان می کند! سوال اینکه، این فاصله عجیب ما بین طلب تقریبی بازیکنان در فصل 94-93 با رقم درخواستی متولی واگذاری داماش، برای چه چیزی پرداخت خواهد شد؟!
فقط همین چند سوال کافی است تا ابهامات زیادی با اتفاقات این روزهای داماش وارد شود و ردپای پر رنگی از عابدینی در جاده واگذاری این تیم دیده شود!
ثبت ديدگاه