دو سه سالی بود که لاجوردی‌پوشان در بخش مالکیت و مدیریت شاهد ثبات نسبی بودند اما با آغاز فصل جدید که توأم با حضور فینالیست تاریخ ساز جام حذفی فوتبال ایران در لیگ یک باشگاه های کشور شد؛ روزگار برای داماشی ها چندان بر وفق مراد پیش نرفت و چند صباحی است در بلاتکلیفی محض به سر می برند.
بحران های مالکیتی به دلیل خصوصی بودن از گذشته با لاجوردی‌پوشان رشتی همراه بوده است تا فعالیت و نام این تیم مردمی در تاریخ ادوار حضورش در سطح نخست فوتبال ایران با فراز و نشیب زیاد همراه شود و این واقعیت تاریخی در حالی رقم خورد که که اکثر قریب به اتفاق تیم های ایرانی از مجراهای دولتی و نظامی امرار معاش می کردند!
هواداران قدیمی فوتبال رشت؛ به خوبی پایه گذاری خوشکلام یا خون دل خوردن های زهرابی و سرمایه گذاری عظیم امیرخسروی در این باشگاه لاجوردی‌پوش گیلانی را در خاطر دارند.
بعد از آن کدام هوادار سینه سوخته داماش است که روزهای بی کسی و غریبی لاجوردی‌پوشان را در اواسط دهه ۹۰ از یاد ببرد؟
در یاد داریم اسماعیل حاجی پور بود که داماش را به پشتوانه هوادارانش، احیا کرد و در اقدامی کم نظیر در برهه ی کنونی فوتبال ایران موفق به کسب جواز حضور در لیگ یک شد و دلاورانه در اهواز برای دفاع از حق تضییع شده تیفوسی های داماش ندای عدالتخواهی سرداد.
اما با همه این تفاسیر و با آگاهی بر فشارهای اقتصادی و سیاسی بر عضو کهنه کار شورای شهر؛ اسماعیل حاجی پور “باید” شخصا خود شرایط انتقال مالکیت این تیم بلاتکلیف رشتی را مهیا سازد و داماش را از بلاتکلیفی رهایی بخشد؛ تا فداکاری هایش در سالیان اخیر تحت شعاعِ شرایط بحرانی تیم رشتی ها قرار نگیرد!
پر بیراه نیست اگر بگوییم چند نامه بی سرانجام و رفع مسئولیت، برای عموم یک پارادوکس رفتاری از حاجی پور استنباط می شود! شخصی که در سالیان اخیر برای داماش نقش یک گاد فادر را ایفا می کرد و با شعار “من آمده ام که بمانم” جایگاه معنوی والایی را در اقشار مختلف جامعه پیدا کرد و از نظر سیاسی هم در کوچه بازار شهرباران از معدود شخصیت های سیاسی محبوب شهر و استان نام برده می شد.
رئیس پرنفوذ شورای اسلامی کلانشهر رشت برای ماندگاری محبوبیت و تلاش های فوق الذکر در جهت احیا و صعود داماش و بع طبع اگر می خواهد آیندگان به نیکی از وی در زادگاهش یاد کنند، باید در کنار آغاز پروژه های عظیمی نظیر احیا رودخانه ها، تراموا، ژ ۵ و …؛ راهکاری را برای برون رفت داماش از بحران مدیریتی و اعتصاب مشمئز کننده بازیکنان بیاندیشد.
ما را به پتانسیل مدیریتی و وجدان خوابیده متولیان ورزشی شهر و استان‌مان هیچ امیدی نیست، بلکه در تاریخ نشان داده اند با داماشِ نیمه جان‌مان چه کرده بودند!
www.Varesh-Sport.com
وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان
ثبت ديدگاه