مسیر داماش از لیگ یک به زیرگروه لیگ سه تا بازگشت به لیگ یک، جاده‌ای طولانی بود که در زمانی کوتاه طی شد. برای پیشرفت سریع در این بازه زمانی کم، باید به طور ممتد و متناسب با سطحی که وارد آن می شویم، خود را ارتقا دهیم؛ کاری که داماش ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام داد و به هر نحوی به نتیجه رسید.
اما داماش فصل پیش رو، وقت زیادی را به بازیگوشی هدر داد!
استعفای مالک پس از پایان پلی آف فصل گذشته که منجر به آمدن گروه جدیدی شد؛ اتلاف وقت، مصاحبه و سر و صدا گروه جدید که در نهایت نتوانستند تیم را بگیرند و در نهایت حضور عیان و دوباره مالک مستعفی که بازگشتش نیز منجر به آمدن کادر فنی و بازیکنان جدید شد، مجموعه‌ای کامل از اتلاف وقت‌های بیهوده را در پیش‌فصل و روند آماده‌سازی داماش به وجود آورد. طعنه‌آمیز است اگر از این زاویه هم بنگریم که شاید اگر مالک داماش از اول استعفا نمی‌داد که بخواهد دوباره برگردد، وقت داماش اینگونه هدر نمی‌رفت. با این حال این جریانات قابل چشم پوشی بود اگر داماش در نقل و انتقالات، سست عمل نمی‌کرد.
در این بین عملکرد نسبتا خوب داماش در دیدارهای تدارکاتی پیش فصل، به خصوص در مقابل حریفان لیگ برتری، این امید را در دل هواداران زنده کرد که داماش مقتدرانه گام به لیگ یک خواهد گذاشت و توانایی رقابت با تمامی حریفان و صعود احتمالی به لیگ برتر را خواهد داشت؛ اما با دیدگاهی روراست و منطقی، مدت زمان و نوع آماده‌سازی داماش که حتی از دیدگاه سختگیرانه می‌توان آن را آماده‌سازی سهل‌انگارانه خواند، نشان از آماده‌سازی یک تیم برای نبرد صعود را نمی‌دهد.
نمی‌توان کتمان کرد که در فوتبال، عجیب‌ترین و ناممکن‌ترین اتفاقات نیز شدنی است و هیچ‌گاه نمی‌توان به قطع گفت که داماش هیچ شانسی ندارد. اما اینکه توقع و انتظار صعود را بر دوش داماش تازه صعود کرده با این نوع پیش‌فصل و آماده‌سازی بگذاریم، به دور از منطق و انصاف است.
با این حال نکته مثبت نتایج داماش در پیش‌فصل این است که با استناد به آن، می‌توان یقین داشت که داماش قطعا امسال به مانند سبک همیشگی تیم‌های سیامک فراهانی، تیمی سختکوش و تسلیم ناپذیر خواهد بود که تا آخرین لحظه و در مقابل هر حریفی جنگنده ظاهر خواهد شد و این می‌تواند دلگرمی خوبی برای هواداران داماش باشد تا این تیم بهترین نتایج ممکن و در شان تیم داماش را در بازگشت به لیگ یک کسب کند.
ثبت ديدگاه