مسابقه و یا به عبارتی، شوی خیبر خرم‌آباد و داماش گیلان بار دیگر لایه جدیدی از فساد و نجاست‌ها در فوتبال ایران را نمایان کرد. بخواهیم تمثیلی بگوییم، تشخیص پنالتی داماش و اخراج گلر حتی از پس یک آدم نابینا با چشم و گوش بسته و در زیرزمین حبس شده هم برمی‌آمد. اما کاش درد فوتبال ما فقط همین مسابقه بود!
سالیان سال است در فوتبال ایران حتی در بالاترین سطوحش می‌بینیم که چگونه نتایج مسابقات با ریزترین سوت‌ها تعیین می‌شوند؛ اگر مثل گزارشگر لرستان خود را به ندیدن بزنیم، یعنی جانبداری جلوی قضاوتمان را گرفته است و آدمی بهتر است در هر جایی به شرف خود نیز رجوع کند. با این تصمیمات ریز، جام‌ها رد و بدل می‌شوند و تیم‌ها صعود یا سقوط می‌کنند و احتمالا امسال تیمی که تعیین شده تا بالا بیاید، تیم دردانه فدراسیونی‌ها یعنی خیبر خرم‌آباد است.
از کجای خیبر باید شروع کرد؟ تیمی که نحوه بازگشتش به لیگ یک به قیمت نابودی امتیاز لیگ یکی داماش به کمک لرستانی‌های حاضر در فدراسیون و مالکین آماتور وقت داماش بود. تیمی با اسپانسر مشترک با فدراسیون فوتبال و حال برگ زرین دیگری به نام الطاف داوری هم جزو ویژگی‌های این تیم شده است. البته نه اینکه پیش از این نیز نشده باشد. چرا که همین داور بازی خیبر و داماش، در فصل گذشته بنابر شواهد و اسناد ویدئویی حداقل دو پنالتی کاملا بی‌اساس برای این تیم در دو بازی مقابل آرمان گهر سیرجان و شمس آذر قزوین گرفته بود تا به نوعی آنها را در کورس حفظ کند. کسی می‌تواند پاسخگو باشد چگونه یک داور می‌تواند برای یک تیم این همه اشتباه تاثیرگذار داشته باشد؟! یا یک سوال آسان‌تر: فراز کمالوند مدیرعامل خیبر حین بازی در اتاق داوران دقیقا چکار داشت؟!!
حال این به اصطلاح داور که انتظار داشت این بار نیز بدون دردسر با سوت‌هایش کار را برای خیبر در بیاورد، پس از مردود کردن پنالتی داماش و به دنبال آن پذیرفتن گل ناصحیح خیبر در زمان حضور داور چهارم در داخل زمین و بازیکنان داماش در کنار زمین، وقتی با واکنش کاملا به جا و به حق عوامل داماش روبرو شد، زیرکانه‌ترین کار ممکن را انجام داد و با تعطیل کردن بازی، سه امتیاز را تا حد زیادی برای خیبر تضمین کرد. کمیته انضباطی نیز در حالی در یک حرکت انتحاری و نادر و احتمالا به توصیه هم استانی داور یعنی خداد افشاریان رییس کمیته داوران، سیزده نفر از عوامل داماش را محروم کرده است که هیچ گونه ویدئو و مستنداتی دال بر ضرب و شتم وجود نداشته و ارائه نشده است و در هیچ کلیپی نشانه‌ای از حمله فیزیکی دیده نمی‌شود!
البته این اتفاقات نیز پس از مدتی از ذهن همه فراموش می‌شود. این روزها وحید کاظمی بدون دردسر در لیگ برتر در حال قضاوت است و دیگر کسی از فجایعی که او در پلی آف داماش و نیروی زمینی خلق کرد حرفی نمی‌زند. آقای حیدری نیز احتمالا پس از چند سال داور بین‌المللی خواهد شد و از او به عنوان افتخار و سرمایه مملکت یاد خواهد شد. چون فجایع این داوران و خیلی از داوران دیگر، تنها بخشی از تصمیماتی است که از قبل تعیین می‌شوند. تیم‌هایی که با سرمایه بالا یا روابط با بالانشینان یا با هر وابستگی دیگر، تعیین شده اند که باید به هر قیمتی بالا بیایند یا قهرمان شوند. در این میان شاید تیم‌های بی یار و یاوری چون داماش باید پله صعود و یا قربانی این چرخه قدرت باشند. اما تمام این ادعاها تنها مربوط به این بازی نیست. سال‌هاست که شنیده می‌شود برخی داوران در نقش کارچاق‌کن با سوت‌های ریز، سرنوشت‌ها را تغییر داده‌اند و می‌دهند و از آنجایی که به زعم نهادهای فوتبالی کشور گویا تنها داوران سرمایه فوتبال کشور هستند و تیم‌های غیروابسته و هواداران جزو سرمایه‌ها نمی‌باشند، احتمالا هیچ‌گاه این داوران آنگونه که باید پاسخگو نشوند.
شاید بایستی به سخنان اخیر جواد خیابانی نیز رجوع کنیم که می‌گفت به عمد وی ای آر وارد کشور نمی‌شود تا بتوانند نتایج را آنگونه که می‌خواهند تعیین کنند. البته با شرایطی که ما می‌بینیم، احتمالا بعد ورود وی ای آر نیز باید تمام این متن‌ها و گلایه‌ها را در قبال داوران وی ای آر و تصمیمات آنها بنویسیم. تا زمانی که یک پاکسازی اساسی از بالا تا پایین فوتبال کشور نشود، باید شاهد چنین فجایعی باشیم. البته به قول ناصر حجازی فقید: «ما کجایمان پاک است که فوتبالمان پاک باشد.»
ثبت ديدگاه