وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان : رزومه امیر قلعه نویی را که نگاه کنیم، وی را پر افتخار ترین مربی سال های اخیر فوتبال ایران در می یابیم . او در جوانی و زمانی که در استقلال و تیم ملی بازی می کرد ، کارنامه نسبتا خوبی را از خود بر جای گذاشت و همین رزومه کافی است که انتقادی به برخی رفتار و گفتار سوال برانگیز ایشان داشته باشیم…
مسلما هر چقدر انسانی در جامعه مشهورتر شود و در بین اطرافیان خود محبوب تر، باید در اظهارنظرات خود بیشتر دقت کند تا بتواند در ذهن مردم آن جامعه شخصیت و کاریزمای خود را بهتر وبیشتر القا کند اما امیر قلعه نویی که مادر مرحوم ایشان همشهری رشتی ها هم محسوب می شود ، در کمتر از 6 ماه دو اظهار نظر کاملا متفاوت انجام داده است!
ایشان در 14 آذرماه 91 و پس از آنکه تیمشان در هفته پایانی نیم فصل اول در مقابل پسران باران با شکست بدرقه شد با توجه به آنکه صدرنشینی نیم فصل اول را با این شکست از دست داد در کنفرانس مطبوعاتی بعد از بازی گفت:"منِ بچه نازی آباد تا کنون چنین فحش هایی را در زندگی ام نشنیدم و در جایگاه سمت راست استادیوم شنیدم و…"
در این کنفرانس امیر قلعه نویی بعد از یاخت تیمش ، جو استادیوم را مسموم تلقی کرد در حالی که جو نسبتا خوبی در استادیوم حاکم بود مگر آنکه چسباندن لقب مافیایی که یک کری خوانی معمولی بود یا تشویق یکپارچه ناصرخان حجازی که سابقه مربی گری در رشت را دارد برای ایشان توهین تداعی شود!
اگر بخواهیم نمونه ی بسیار کوچکی از جو مسموم را برای ژنرال آبی ها شرح دهیم کافیست فینال جام حذفی سال 87 را یادآوری کنیم؛ همان فینالی که هنوز هم پرونده اش در ذهن فوتبال دوستان گیلانی بسته نشده است. توهین های 120 دقیقه ای هفتاد هزار هوادار سینه چاک ایشان و آبی پایتخت در آن بازی به همشهری های مادر مرحوم ایشان تنها نمونه ای کوچک برای تعریف جو مسمومی است که در پایتخت و برخی شهرهای دیگر رواج یافته است !
علی ایحال روزگار گذشت و در هفته های پایانی نیم فصل دوم ، داماشی ها سپاهان را شکست دادند تا هم بقای خودشان در لیگ حتمی شود و هم رقیب اصلی استقلالی ها از سد راه آنان بردارند. همین برد کافی بود تا امیر قلعه نویی در رسانه های تصویری و نوشتاری تغییر موضع دهد و به تعریف و تمجید از باشگاه داماش بپردازد تا آنجا که در مصاحبه اخیر خود گفت: "خوشحالم که تیم دوست داشتنی شهر مادری ام در اواخر فصل با درایت مسئولانش ، افشین ناظمی و مازیار ربیعی فرد که از دوستان قدیمی من هستند توانستند در لیگ برتر بمانند"
آقای قلعه نویی در بازی رفت هم داماش تیم دوست داشتنی شما بود؟ از اظهار نظر بازی رفت دو تیم می توان متوجه شد که جواب شما منفی است چرا که رشت ، نه شهر استقلالی هاست و نه همتای قرمز پوش تان! اینجا بر خلاف اکثر شهرها مدت هاست که کسی برای شما سر پپسی باز نمی کند! مطمئنا نیم فصل اول قرار نبود که پسران باران به راحتی تسلیم شما شوند تا صدرنشین نیم فصل باقی بمانید، همانطوری که اینبار داماشی ها سپاهان را شکست دادند تا خود دغدغه سقوط نداشته باشند نه آنکه استقلال را خوشحال کنند!
امیدواریم ایشان در همه حال نسبت به مردم شهرباران، همان شهر مادری شان ابراز لطف کند نه فقط در زمانی که همه چیز بر وفق مرادشان است چرا که با مصاحبه های متناقض چند ماه اخیر این سوال را باید بپرسیم که : آقای قلعه نویی ؛ دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟!
MAZIYAR
ثبت ديدگاه