نامجو اسطوره ای از دیار میرزا

[MAZIYAR]

پهلوان محمود نامجو ـ در سال ۱۲۹۷ شمسی در محله استادسرای رشت در خانواده‌ای متدین دیده به جهان گشوده و در دامن مادری مؤمنه پرورش یافت. وی در سنین نوجوانی علاقهٔ خاصی به وزنه برداری از خود نشان می‌داد.

قهـرمـان افسـانه‌ای وزنه برداری ایران و جهـان، اسـتعـداد و توانایـی فـوق العاده‌ای در فراگیری فنون مختلف ورزشی داشت و به هر رشتهٔ ورزشی که تمایل نشان می‌داد در کمترین زمان صاحب عنوان در آن رشته می‌شد. به همین خاطر بود که ضمن تمرینات وزنه برداری به تمرینات ورزش زورخانه‌ای، ژیمناستیک، بدنسازی و کشتی نیز روی آورد و در مدت کوتاهی در ورزش باستانی زورخانه صاحب صلوات و زنگ شده و در ۱۸ سالگی عنوان قهرمانی کشور در رشتهٔ کشتی را به دست آورد و همچنین در ژیمناستیک تبحر خاصی از خود نشان داد. به طوری که در نمایشهای پهلوانی که به همراه حاج آقا قنادزاده، پهلوان هاشم، پهلوان ستوده و ... ـ پهلوانان قدیمی رشت ـ به وسیلهٔ وزنه‌های سنگین اجرا می‌شد، شرکت می‌کرد. در قسمتی از این نمایشها، پهلوانان روی دوش همدیگر بالا می‌رفتند و مرحوم نامجو روی سر آخرین فرد با یک دست بالانس می‌ایستاد. با این حرکات دوستداران ورزش با شور و شعف خاصی ناظر تبحر و هنرنمایی او در ژیمناستیک می‌شدند.

پهلوان محمود نه تنها در ورزش ستارهٔ افسانه‌ای بود بلکه در وادی جوانمردی، نوع دوستی و پایبندی به آموزه‌های دینی نیز ستاره‌ای درخشنده بود. وقتی مسـؤولان کارخانهٔ بزرگ غذاهای کمکـی انگلستان (supplement) مبلغ هنگــفتی به وی پیشنهــاد مـی کنند تا عکـس زیبایی اندامش را جهـت تبلیغــات روی محصــولات خـود چـاپ کنند نمی‌پذیرد. مرام جوانمردی و نوع دوستی این اسطورهٔ ورزش و اخلاق به دلیل اینکه بعضی از محصولات این کارخانه ممکن است عوارض جانبی داشته باشد به وی اجازه نمی‌دهد تا چنین قراردادی را امضاء کند. در حالیکه تا ۶۵ سالگی مستأجر بود.

پهلـوان نامجو بدون داشتن امکـانات توانست اولین مدال طـلای جهانی وزنه برداری از مسابقات ۱۹۴۹ لاهه را برای ورزش ایران به ارمغان آورد و در مسابقات دهلی اولین وزنه بردار قاره آسیا بود که توانست رکورد جهانی را ترقی دهد. وی با قدرت اعجاب انگیز و تکنیک زیبایش توجه همه صاحب نظران و مفسران وزنه برداری جهان را به خود جلب کرد و مطبوعات آن روز به عنوان یک قهرمان استثنایی از او یاد کردند. نامجو قهرمان شد ولی پهلوان باقی ماند و بارها پرچم پرافتخار ایران را در اقصی نقاط گیتی به اهتزاز در آورد و توانست سی و دوبار رکورد جهانی را ترقی و بهبود بخشد. در سال ۱۹۶۸ المپیک لندن؛ اسکار استت انگلیسی رییس وقت فدراسیون وزنه برداری جهان از محمود خواست تا در مسابقات پرورش اندام شرکت کند. چون مسابقات پرورش اندام در آن زمان براساس قد ورزشکاران دسته بندی می‌شد نامجو توانست در قدکوتاه، قهرمانی جهان در رشته پرورش اندام را به خود اختصاص دهد .

از شگفتیهای پهلوان نامجو کسب قهرمانی جهان در سن ۴۱ سالگی بود. عناوین قهرمانی وی از سال ۱۹۴۷ قاهره تا ۱۹۵۸ توکیو بدون در نظر گرفتن مدالهایش در تورنمنتهای داخلی و خارجی به شرح زیر می‌باشد:

طلای ۱۹۴۷ قاهره ـ کسب عنوان پنجم المپیک ۱۹۴۸ لندن ـ طلای جهانی ۱۹۴۹ لاهه ـ طلای جهانی ۱۹۵۰ پاریس ـ طلای جهانی ۱۹۵۱ میلان ـ طلای آسیایی ۱۹۵۱ دهلی ـ نقره المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی ـ نقره جهانی ۱۹۵۴ وین ـ برنز جهانی ۱۹۵۵ مونیخ ـ برنز المپیک ۱۹۵۶ ملبورن ـ برنز جهانی ۱۹۵۷ تهران ـ نقره آسیایی ۱۹۵۷ تهران ـ نقره بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی ریاست فدراسیون وزنه برداری را برعهده داشت. به پاس تقدیر از تلاشهای این قهرمان ارزشمند در سال ۱۳۶۶ اولین دورهٔ مسابقات وزنه برداری « جام نامجو » با حضور خود پهلوان نامجو در رشت برگزار شد و پس از دو سال این مسابقات در تقویم سالانهٔ فدراسیون وزنه برداری گنجانده شد.

دولت وقت باقیماندهٔ وام مسکن نامجو را تقبل کرد تا وی در سن ۶۵ سالگی صاحب یک واحد خانهٔ آپارتمانی شود. سپس ایشان را برای مداوا به آلمان اعزام کرد. در آلمان ایرانیان زیادی از وی عیادت کردند، تاجایی که مسؤولان بیمارستان ناگزیر شدند یک خط تلفن مستقیم برایش نصب نمایند.

پهلوان محمود نامجو سرانجام در سی ام دی ماه ۱۳۶۸ در بیمارستان مهر تهران بر اثر عوارض ناشی از تمرینات سنگین ورزشی و کهولت دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت و پیکر پاکش در بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد. از این پهلوان پرآوازه چهار دختر و یک پسر به یادگار مانده‌است.

پهلوان محمود کارمند آتش نشانی تهران بود و در ایام بازنشستگی حقوقش تکافوی زندگی روزمره اش را نمی‌کرد، اما شهرت این مرد بزرگوار باعث می‌شد هر از گاهی افراد نیازمند به او مراجعه می‌کردند. پهلوان با رویی گشاده و در کمال اخلاص آنان را دستگیری می‌نمود».

تندیس این قهرمان ملی در خیابان نامجوی رشت، روبروی دانشگاه گیلان نصب شده‌است.

روحش شاد

[MAZIYAR]

واقعا نامجو افتخار همه رشتیا و گیلانیا هستش.
مامیدوارم ابراهیمی هم بتونه در مسابقه فردا(دوشنبه)افتخاری دیگر برای ما گیلانیا بدست بیاره