افتخارات دیگه ای هم هستن که جاشون خالیه میتونم از جاسم ویشگاهی نام ببرم که کم افتخار نیاورده یا از محمد رضا اخلاق پسند اشاره کنم با وجود همه ی این حرفها گفتم بهتره یه اطلاعاتی از افتخار این مشاهیر استان داشته باشید بعد رای بدید ابتدا
محمود نامجو
پهلوان محمود نامجو
زادروز ۱۲۹۷ شمسی
محله استادسرای رشت
درگذشت ۳۰ دی ۱۳۶۸
بیمارستان مهر، تهران
عوارض ناشی از تمرینات سنگین ورزشی و کهولت
آرامگاه بهشت زهرا تهران
ملیت ایرانی
نقشهای برجسته قهرمانی در بازی های آسیایی / المپیک و قهرمانی جهان
فرزندان چهار دختر و یک پسر
والدین مشهدی تقی
محمود نامجوی (۱۲۹۷ در رشت - ۳۰ دی ۱۳۶۸ در تهران) وزنهبردار ایرانی بود که با سه مدال طلا، یک مدال نقره و دو مدال برنز قهرمانی وزنهبرداری جهان و یک مدال نقره و یک مدال برنز المپیک و یک مدال طلا و یک مدال برنز بازیهای آسیایی در دستهٔ انزلیچیوزن (۵۶ کیلو) از پرافتخارترین وزنهبرداران تاریخ ایران است. او همچنین دارای عناوین قهرمانی ایران در رشتههای ورزشی کشتی و زیبایی اندام بود.
زندگی [ویرایش]محمود نامجو در سال ۱۲۹۷ شمسی در محلهٔ استادسرای رشت به نیا آمد. پدرش مشهدی تقی به کار تجارت اشتغال داشت. به گفتهٔ خودش با دیدن تمرینات جعفر سلماسی به وزنهبرداری علاقهمند شد. او علاوه بر وزنهبرداری در ورزش زورخانهای، ژیمناستیک، بدنسازی و کشتی نیز فعالیت داشت در ۱۸ سالگی عنوان قهرمانی کشور در رشتهٔ کشتی را به دست آورد.
نامجو اولین مدال طـلای جهانی وزنهبرداری را در قهرمانی جهان ۱۹۴۹ لاهه برای ورزش ایران به ارمغان آورد و در بازیهای آسیایی دهلی نو ۱۹۵۱ اولین وزنه بردار آسیایی شد که توانست رکورد جهانی را ترقی دهد. از شگفتیهای نامجو کسب قهرمانی جهان در سن ۴۱ سالگی بود.
در زمان نخست وزیری میرحسین موسوی، دولت وقت باقیماندهٔ وام مسکن نامجو را تقبل کرد تا وی در سن ۶۵ سالگی صاحب یک واحد خانهٔ آپارتمانی شود و سپس او را برای مداوا به آلمان اعزام کرد. در آلمان ایرانیان زیادی از وی عیادت کردند، تاجایی که مسؤولان بیمارستان ناگزیر شدند یک خط تلفن مستقیم برایش نصب نمایند. محمود نامجو سرانجام در سیام دی ماه ۱۳۶۸ در بیمارستان مهر تهران بر اثر عوارض ناشی از تمرینات سنگین ورزشی و کهولت درگذشت و در قطعهٔ ۲۲ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد. از او چهار دختر و یک پسر به جا ماندهاست.
تندیس او در خیابان نامجوی رشت، روبروی دانشگاه گیلان نصب شدهاست.
عناوین [ویرایش]عناوین قهرمانی وی از سال ۱۹۴۷ قاهره تا ۱۹۵۸ توکیو بدون در نظر گرفتن مدالهایش در تورنمنتهای داخلی و خارجی به شرح زیر میباشد:
طلای قاهره ۱۹۴۷ ـ کسب عنوان پنجم المپیک ۱۹۴۸ لندن ـ طلای جهانی ۱۹۴۹ لاهه ـ طلای جهانی ۱۹۵۰ پاریس ـ طلای جهانی ۱۹۵۱ میلان ـ طلای آسیایی ۱۹۵۱ دهلی ـ نقره المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی ـ نقره جهانی ۱۹۵۴ وین ـ برنز جهانی ۱۹۵۵ مونیخ ـ برنز المپیک ۱۹۵۶ ملبورن ـ برنز جهانی ۱۹۵۷ تهران ـ نقره آسیایی ۱۹۵۷ تهران ـ نقره بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو.
فردین معصومی ولدی (۱۳۵۶ در ماسال) کشتیگیر ایرانی است که در مسابقات قهرمانی کشتی جهان ۲۰۰۶ گوانگژو چین به نایبقهرمانی و در ۲۰۰۹ هرنینگ به مقام سوم دستهٔ ۱۲۰ کیلو رسیدهاست.[۱] وی همچنین صاحب ۴ مدال طلای قهرمانی آسیا و یک نقره و یک برنز بازیهای آسیایی شدهاست.
معصومی در وزن ۱۲۰ کیلوگرم کشتی آزاد در مسابقات المپیک پکن هم شرکت کرد و به مقام پنجم رسید.[۲]
انزلیچی قایقران
فرزند زکریا (پرویز) در اول بهمن ماه ۱۳۴۰ در محله کلویر بندر انزلی پا به عرصه هستی نهاد. انزلیچی از همان ابتدای کودکی به فوتبال در زمینهای خاکی کلویر روی آورد و با استعداد درخشانش به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاهها در آمد. وی در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۵۶ موفق شد به عنوان یکی از مهرهای اصلی در تیمهای نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارتهای منحصر به فردش ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاههای گیلان رساند. وی در سالهای ۵۷ تا ۶۳ افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد مانند دو گلی که وارد دروازه پرسپولیس کرد و یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب مازندران نمود.
انزلیچی در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۶۶ تنها فوتبالیست شهرستانی بود که دهداری بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۶۷ در جام ملتهای آسیا در قطر، تیم ملی ایران با رهبری انزلیچی به مقام سومی دست یافت و در سال ۶۹ تیم ایران را با گلهای زیبایش پس از ۲۰ سال به قهرمانی در بازیهای آسیایی پکن رساند. انزلیچی به الاتحاد قطر پیوست. سی و بعد از مدتی بازی در قطر، مجددا به تیم اول خود ملوان پیوست و این تیم را قهرمان جام حذفی و راهی مسابقات آسیایی کرد.
انزلیچی در سال ۷۲ به عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل توجهی بدست آورد. وی سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد .
در سالهای ۷۶ و ۷۷ انزلیچی بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد. اما در اوایل سال ۷۷ که وی برای تعطیلات نوروز همراه خانواده اش به انزلی آمده بود در بازگشت و در حالیکه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در اتومبیل رنوی خود عازم تهران بود در حوالی امامزاده هاشم با کامیون خاور تصادف نمود که منجر به فوت وی و فرزندش گردید.
محل و میزان تحصیلات [ویرایش]محل تحصیلات او بندر انزلی و شغل پدر کارمند تربیت بدنی و شغل مادر خانه دار
دارای ۴ برادر به اسامی آقایان عبدا... ، ناصر ، نادر و حسین و دارای ۲ خواهر
فرزند وی راستین قایقران متولد ۶/۱/۱۳۶۹، در حادثه رانندگی ذکر شده فوت نمود. همسر وی خانم افسانه اسدان میباشند.
عضو باشگاههای [ویرایش]ملوان بندر انزلی
استقلال بندر انزلی
الاتحاد قطر
کشاورز تهران
مربیان وی در گیلان [ویرایش]بهمن صالح نیا، احمد صومی، غفور جهانی، مجید جهانپور، نصرت ایراندوست
مربیان وی در تیم ملی [ویرایش]پرویز دهداری، مهدی مناجاتی، علی پروین، ناصر ابراهیمی، بهمن صالح نیا، رضا وطنخواه
سابقه ملی [ویرایش]وی در ۱۰۰ مسابقه شرکت داشت که ۴۳ بازی، رسمی بوده است. در ۲۱ بازی کاپیتان تیم ملی بوده و ۱۴ گل برای تیم ملی به ثمر رسانده است که بهترین آنها به تیم کره جنوبی در نیمه نهایی بازیهای آسیایی ۱۹۹۰ پکن بود. اولین بازی ملی را در ۳۰ دی ماه ۱۳۶۳ برابر یوگسلاوی و آخرین بازی ملی را در ۲۶ فروردین ۱۳۷۲ برابر بوسنی انجام داد. اولین کاپیتانی تیم ملی را در ۱۱ آذر ۱۳۶۷ برابر قطر به عهده گرفت.
سابقه مربیگری [ویرایش]کشاورز تهران ( با این تیم به مقام سوم لیگ کشور رسید)
مسعود هرمزگان
افتخارات [ویرایش]قهرمان جام حذفی کشور
قهرمان گروه مقدماتی آسیا با ملوان بندر انزلی
نایب قهرمانی لیگ استانی قدس با منتخب گیلان
مقام سومی در جام ملتهای آسیا ۱۹۸۸
قهرمان بازیهای آسیایی پکن ۱۹۹۰
این اصلاعا از ویکیپدیا برداشتم انشاالله کمکی کنه به شناخت این عزیزان