[quote:5d6bc3dec7="Majid_Rasht"][size=15:5d6bc3dec7][color=darkblue:5d6bc3dec7][b:5d6bc3dec7]گاهی اوقات دلم برای غریبی داماش می سوزد[/b:5d6bc3dec7] [/color:5d6bc3dec7]. [color=black:5d6bc3dec7]انگار این روزها این تیم حتی در اینجا هم غریب است !!!!
وقتی چنین تایپیکی زده شد انتظارم این بود که کامنتهای هواداران این تایپیک رو به آتش بکشد !
همانگونه که در شرایط سخت گذشته شاهدش بودیم اما . . . ظاهرا غیر از این چند نفر ، دیگر دوستان . . .
بله همه حق داریم از برد سپیدرود خوشحال باشیم ، همه حق داریم که . . .
اما انگار اینجا بی پناهی بوده که حتی ما هم از بی پناهیش خسته شد ه ایم
مبادا لحظه ای از دلیل بودن ما غافل شویم که . . . حتی گفتنش هم سخت است[/color:5d6bc3dec7]
[color=darkblue:5d6bc3dec7][b:5d6bc3dec7]انگار اینروزها داماش حتی در سایت خودش هم غریب رها شده !!![/b:5d6bc3dec7][/color:5d6bc3dec7][/size:5d6bc3dec7]

[/quote:5d6bc3dec7]
به شخصه چند بار خواستم با قلم عاجز و کودکانه ی خودم در این تاپیک بنویسم. حتی چند خط هم نوشتم اما بدون اینکه ارسال کنم، پاک کردم.
نمی دانستم چه بگویم یا چگونه بگویم.
از مشکلات مالی بگویم که در این چند سال همواره همراه ما بوده؟
از نامهربانی های فوتبال ایران بگویم؟
از این بگویم که مدیران عامل استقلال و پرسپولیس با آن همه بودجه و ثروت و افراد خیر(!) از مشکل مالی دم می زنند آن وقت مشکلات مالی واقعی داماش توسط رسانه ها جدی گرفته نمی شود؟
از فصل بی رحم نقل و انتقالات بگویم و از ترس اینکه نکند فردا نام فلان بازیکن تیمم را در قسمت خروجی های داماش ببینم؟
.
.
.
.
"آسمان داماش هم ابریست"
آری ابریست. ما این مشکلات را می شناسیم. بدجور هم می شناسیم.
اما بیایید به همدیگر قولی بدهیم. جناب مسئول، جناب مدیر، جناب بازیکن، جناب مربی، جناب هوادار....
بیایید به هم قول بدهیم که این ابر های تیره به دل ما راه پیدا نکنند. بیایید به همدیگر قول بدهیم که به خودمان، به همدیگر و به داماش کمک کنیم.
من هوادار، من مدیر، من مربی، من بازیکن قول می دهم که اگر کاری برای بهبود وضعیت داماش از دستم بر می آید از هیچ تلاشی مضایقه نکنم و اگر کاری از دستم بر نمی آید به آینده ی روشنی فکر کنم که در گرو حمایت من و امثال من از تیم داماش خواهد بود. من هوادار یا مدیر یا بازیکن یا مربی قول می دهم که اگر کاری از من ساخته نیست، لااقل حاشیه ی منفی برای تیم نسازم و از اعتراض و رفتار ناهنجار و مصاحبه ی نابهنگام بپرهیزم.
"انسان به امید زنده است." آری ...
ناامیدی برای ما عین مرگی است که در کمال سرافکندگی رقم خورده باشد. ما حق نداریم ناامید شویم این درسی است که از مشکلات مالیمان آموخته ایم. ما باید از تمام داشته هایمان استفاده کنیم و همانقدر که برای کسب نداشته هایمان دوندگی می کنیم، به فکر استفاده ی مفید از امکانات موجودمان باشیم. ما جهانبخش را زمانی به فوتبال قحطی زده ی ایران معرفی کردیم که در بدترین اوضاع مالی و اختلافات درونی بودیم. پس اکنون هم می توانیم حسن زاده، سیف اللهی، قدمی، محمدی، مظلوم، مرتضوی، دادرسی و.... را چهره کنیم. نمی خواهم شعار داده باشم اما ما باید روشن ترین روزهایمان را در تیره ترین روز هایمان بسازیم.
اگر ما پشت هم باشیم نه تنها مطمئن خواهیم بود که وضعمان در آینده بدتر نخواهد شد بلکه امیدوار می شویم به آینده ای بهتر و به داماشی قدرتمندتر.
پس خواهشا حرفی از استعفا و اعتراض به همدیگر و ناامیدی و ... نزنیم.
یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور.......