واقعا هروقت این طومار رو میخونم یه حسی بهم دست میده.حسی که نمیتونم بیان کنم.سالار و سعید هم اومدن ناگفته ها رو گفتند.
واقعا عجب روزهایی بود من اسلامشهر بودم و اصلا هم موقعیت نداشتم تا بیام رشت.ولی همش پیگیر این قضیه بودم تا بتونیم توسط یه طومار اسم تیم رو حفظ کنیم.
اما در مورد آبی شدن پیراهن هم باید بگم من از زبان اکبر(لیدر) شنیدم مثل اینکه هوادارا استقلال رشت که بعد از انحلال استقلال شهرداری با استادیوم قهر کرده بودند با نوشتن طوماری از عابدینی خواستند که رنگ رو ابی کنه و برای ما یه دلخوشی بذاره تا بتونیم بیایم تیم رو تشویق کنیم.این رو باید قبول کرد که رنگ آبی ریشه در این تیم داره ولی بازم میگم فیروزه ای بهتر بود.
به قول سعید:
حق نکته آخر که ما گیلانیان باید بدانیم اینه که حق گرفتنی است دادنی نیست و لازمش هم اتحاده.
امیدوارم با اتحادمون بتونیم حقمون رو بگیریم.و به خیلی شهرها ثابت کنیم که رشتی و گیلانی سروشون هست
