در اکثر بازیها ، دقایق اولیه گل می خوریم بعد هرچه قدر تلاش می کنیم به در بسته می زنیم ، در بعضی از بازیها گل اول رو می زنیم ، بازی در اختیار ماست ولی مثل همیشه گل مفت می خوریم بعد دچار افت روحی می شویم و باز هم می بازیم !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
تقریباً در اکثر بازیهای توپ رو بهتر از تیم حریف به گردش در میاریم ، مالکیت توپ در اختیار ماست ، اما امان از گلهای مفتی که می خوریم ، مثل آب خوردن گل می خوریم !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
بعد از گل اول متوسل زاده ، بازی باز هم دست ما بود و پرسپولیسی ها توان حمله رو نداشتند باز هم ما حمله می کردیم ، با خودم گفتم حالا سپاهان رو چکار کنیم ؟ ولی بعد از گل مفتی که خوردیم ، تیم دچار افت روحی شد و دیگه اون توانایی قبل از گل پرسپولیس رو نداشتیم
در ضربات پنالتی ، سه بازیکنی رو که پنالتی زن نمی دونستم ( مرتضی ابراهیمی ، متوسل زاده و ابوذر رحیمی ) حتی به نظر من رودباریان از این سه نفر ارجح تر بود ولی متاسفانه اولین ضربه رو به رحیمی

دادند در حالی که معمولاً اولین وآخرین ضربه ها رو باید به بازیکن خاص خودش داد مثل حاجتی ولی...
مظفری زاده هم قضاوت منصفانه ای داشت ،متاسفانه رفتار و عملکرد کثیف تیم منفور قرمز به داد این تیم رسید غافل از اینکه سپاهان ، مثل داماش مفت گل نمی خوره و قهرمانی رو باید به خواب ببینند .
اگرچه این بازی رو باختیم و دیگه تاسف هم نتیجه رو عوض نمی کنه ، اما باز هم مثل همیشه هواداران داماش نمره قبولی گرفتند ولی حیف که به حداقل حقشان که همانا صرفاً شادی حاصل از یک برد بود نرسیدند
به نظر می رسه هرچه قدر هواداران ، درجه حرارت جهنم سانتیاگو عضدی رو برای تیم حریف زیاد می کنند ولی با خوردن گلهای ساده از سوی تیم ، این جهنم داره به بهشت تیم های مهمان تبدیل می شه ، خیلی متاسفم
