تالارهای گفتمان هواداران داماش گیلان

[align=center:ed440771a1][b:ed440771a1]فردا برابر با دوم امير ماه 1586گيلکى سالگرد درگذشت کمیسر فرهنگی [color=red:ed440771a1]جمــــهوری گیــــلان[/color:ed440771a1] ( ابراهيم فخرايى ) است. [/b:ed440771a1][/align:ed440771a1]

[align=center:ed440771a1][img:ed440771a1]http://fsepidrood.persiangig.com/asdadad.jpg[/img:ed440771a1][/align:ed440771a1]
[color=black:ed440771a1]
ابراهیم فخرایی در سال ۱۳۱۷ هجری قمری در یک خانواده بازرگان رشتی به دنیا آمد. پدرش حاجی رضا از رجال نیکنام رشت بود که ضمن رسیدگی به امود تجارتی، به حل و فصل اختلافات مردم، به ویژه بازرگانان می پرداخت. ابراهیم فخرایی دوران تحصیل را در مدارس ملی رشت به پایان رساند. از وقایع به یاد ماندنی دوران دانش آموزی او که همزمان با انقلاب مشروطیت بود، می توان از راهپیمایی شاگردان مدارس به سوی مسجد جامع برای اعتراض به عملیات انزلیچی تزاری نام برد. در این اجتماع اعتراضی، فخرایی نطق پرشوری ایراد کرد.

ابراهیم فخرایی برای ادامه تحصیل عازم سوریه و لبنان شد که درگیر جنگ جهانی اول بودند. به همین دلیل او نتوانست تحصیلات خود را به اتمام برساند و به ایران بازگشت. در نجف از محضر شیخ عبدالحسین رشتی توشه ها اندوخت. او تحصیلاتش را در مدارس انزلیچی و دارالفنون و کلاس طب آزاد را که دکترهای معروف آن زمان در آن تدریس می‌نمودند، دنبال کرد. در طی سفری به گیلان با میرزا کوچک خان جنگلی آشنا شد و تحت تاثیر اندیشه‌های آزادیخواهانه و استقلال طلبانه او قرار گرفت و به نهضت جنگل پیوست و سمت منشی گری میرزا کوچک خان را بر عهده داشت و سپس به ریاست فرهنگ جنگل منصوب گردید. او در این دوران چند مدرسه در نواحی مختلف گیلان تاسیس کرد.

پس از خاموش شدن انقلاب گیلان به مدیریت مدرسه سعدی انزلی منصوب شد و هنوز یک سال از این انتصاب نگذشته بود که به علت شرکت در اعتصاب معلمین از خدمت اخراج گردید

فخرایی با اخذ امتیاز روزنامه "پیام" خدمات مطبوعاتی اش را شروع کرد، ولی به مجرد نشر "طلیعه" توقیف گردید. مدت ها سردبیر روزنامه "طلوع" رشت بود. به دلیل نشر مقاله ای که موافق طبع فرمانده تیپ مستقل شمال "سرتیپ آیرم" نبود، او و تمام کارکنان روزنامه به زندان افتادند. او پس از آزادی از زندان به شغل دبیری در دبیرستان های رشت پرداخت. او در این دوران چند کتاب درسی از جمله گنجینه ادب، تاریخ، اخلاق و تعلیمات مدنی نوشت و در تاسیس کتابخانه ملی رشت کوشش فراوان به کار برد.

فخرایی به مدت یک سال مجله "فروغ" را انتشار داد. این نشریه هم به سرنوشت دیگر نشریات او گرفتار شد و این بار به دلیل پشتیبانی از اعتراضات دانشجویان متوسطه. این بار تنها به اخراجش اکتفا نکردند بلکه او را از محیط گیلان دور و به تهران تبعید کردند. او در تهران مجددا به کار تدریس مشغول شد و همزمان به تحصیل وکالت نزد مرحوم داور پرداخت. او پی از اخذ پروانه وکالت، رهسپار گیلان گردید و به عنوان وکیل دادگستری مشغول به کار شد. در این زمان هم نتوانست به این کار ادامه دها و به قزوین رفت و در دادگستری این شهر به فعالیت پرداخت

ابراهیم فخرایی در طول خدمات قضایی اش در مقام ریاست دادگستری در شهرستان های اردبیل، اراک، بروجرد، ملایر، آبادان و گیلان منشا خدمات قضایی بود ولی به دلیل ایستادگی در مقابل صاحبان قدرت، هیچگاه نتوانست در یک جا اقامت دایم گزیند و مدام از یک شهر به شهر دیگر فرستاده می شد. او در سال ۱۳۳۳ به درخواست خودش یازنشسته شد

او در دوران بازنشستگی به تالیف اشتغال داشت و کتاب های او مکرر به چاپ رسید. وی خود را شاعر نمی دانست ولی علاقه ای مفرط به شعر و ادبیات داشت و خود نیر شعر می سرود.

ابراهیم فخرایی پس از خدمات بسیار ارزنده فرهنگی به کشور و به ویژه گیلان که پیوسته بدان عشق می ورزید و برای بازشناساندش صمیمانه می کوشید، در روز ۱۶ بهمن ۱۳۶۶ دیده از جهان فرو بست.[/color:ed440771a1]


آثار

سردار جنگل ،۱۳۴۴ شمسی، انتشارات امیرکبیر، تهران
گیلان در * مشروطیت ، ۱۳۵۲، تهران
گزیده ادبیات گیلکی ، ۱۳۵۸، رشت

روحش شاد

[color=black:6a2fea259c]یاد شعری از زنده یاد "شیون فومنی" افتادم که می گفت :[/color:6a2fea259c]

[color=darkblue:6a2fea259c][b:6a2fea259c]میرزا کوچیک خان نفس ، فخرایی... [/b:6a2fea259c][/color:6a2fea259c]

[color=black:6a2fea259c]روحش شاد یادش گرامی...[/color:6a2fea259c]

واقعا که در وصف این مرد همین جمله خدابیامرز شیون فومنی کافیه :
[align=right:e88a45a3b2][b:e88a45a3b2]میرزا کوچیک خان نفس ، فخرایی[/b:e88a45a3b2][/align:e88a45a3b2]

روحش شاد,یادش گرامی

روحش شاد !
------------------------------------------------

جایی خونده بودم ، بعد واقعه جنگل فخرایی توده ای شد ! درسته این موضوع؟

چه بزرگ هایی رو نمیشناسن بچه های ما و جاگزینش جبران خليل جبران"محمود درويش را تا ریشه میشناسن"و دردناک تر این است که گیلانیهایی سراغ دارم که برای حذف درس کوروش سر و کله میشکنن و غافل از این که خورشید دیار گیلان در حال غروب است .امان از آشناهای غریب پرست.

روحش شاد

خدا رحمتش کنه
ولی ای کاش اسم این بزرگ هم (ابراهیم فخرایی) داخل پرانتز یا . . . در عنوان تاپیک قرار داده می شد.
شاید بعضی ها مثل من فقط اسم ایشون رو بدونند و به نام کمیسر فرهنگی و . . . نشناسن و متاسفانه داخل تاپیک نیان .
به هر حال ممنون بابت این تاپیک خوب ، که تاریخ و پیشینه ی غنی (ولی متاسفانه بدست فراموشی) مارو یاداوری کرد .

روحش شاد

==========**********تـــوجــه***********تـــوجــه************===========
بــایید اَمی زبان مادری آمرا زندگانی بوکونیم با ارسالgilaki به 2030 از اشعار محلی و فلکور گیلکی لذت ببرید.
--------------
زااکان بی مناسبت به اَ پست نیه ...سعی بوکنید بقیه جقلالنم در جریان بنید کی هم جنبه حمایت از اَ طرح ببه و هم باعث ترویج گیلکی گپ زئین