شعری زیبا از استاد شیون فومنی با ترجمه فارسی

[rezay_paskiyabi]

این اولین پستم بعد از مدتها دوری از شماها عزیزان هستش .

گیله اوخان 1
[size=18:addd596be4]
[color=green:addd596be4]شیر جنگل خُس گیلان زمینم

شیری هستم که در جنگل های گیلان زندگی می کنم


باغ کُتام می قفسه، شالیزار می نفسه
کتام (اطاقک چوبی نگهبانی در مزرعه) قفس من و شالیزار نفس من است


اگه می دس آستینا جورا گیرم
اگر آستینم را بالا بزنم


دکفم شونده کله واشِ ولگا چینم

می روم محل رویش گندلاش ها برگ علف ها را می کنم


شوندا از ریشه چینم، شوندا از ریشه چینم

گندلاش را از ریشه می کنم، گندلاش را از ریشه می کنم


تا می پا به گیل دره، تا می دستا بیل دره

تا پایم در گل است، تا بیل در دستم است


خوک غیض می دیلا دره، خوک غیض می دیل دره

کینه خوک در دلم هست، کینه خوک در دلم هست


ولنم می توم بیجاره بچره، ایتا می ووشه برنجا وچره

نمی گذارم تمبجار مرا بچرد (یا) یک خوشه برنجم را بچرد


تو می اَ آپیله پایه نوادن

تو پاهای تاول زده مرا نبین


می تنِ پاره چوخایه نوا دِن

پیراهن پاره مرا نبین


من ایتا پارچه هچین آتشمه، آتشه سرکشمه

من مانند یک پارچه آتش (بسیار فعال) هستم، آتش سرکش هستم


غیر می چانچو که می شانه سرا سرخا کونه

غیر از چوب بار بری که شانه ی مرا سرخ می کند


زیر بار لوفته کس نشمه

زیر بار منت کسی نمی روم


نوادن می خانه جور گالپوشیه

نبین سقف خانه ی من از کاه ساخته شده است

نوادن می صحراتان خاموشیه
نبین حیاط خانه ی من تاریک است


مار، مار می ویرجا ایگانه خو مهره یا

مار پیش من مهره خودش را می اندازد (از من می ترسد)


خو دوما گرکه کونه جیگا دهه

دمش را جمع می کند و پنهان می نماید


وقتی ماشه اوسانم ایشوتکه

وقتی که ماشه را برمی دارم گربه وحشی


یکو از خو جا جیهه، یکو از خو جا جیهه

ناگهان از جایش می جهد، ناگهان از جایش می جهد


ده نگرده امی خانه دوروبر، ده نگرده امی خانه دوروبر

دیگر اطراف خانه ما نمی گردد، دیگر اطراف خانه ما نمی گردد


نصفه شب ده نایه می مرغا به سر

نیمه شب دیگر به سراغ مرغم نمی آید


مره پخمه چی دانی، مره پخمه چی دانی

چرا فکر می کنی من پخمه هستم، چرا فکر می کنی من پخمه هستم


دره می مشته مین زندگانی

زندگی در مشت من است


اگه دنیایه مره سخت بیگیرید، اگه دنیایه مرا سخت بگیرید

اگر زندگیم را سخت کنید، اگر زندگیم را سخت کنید


جه می دست می حال و ماله فیگیرید

دارایی مرا از دستم بگیرید


شب شمه گوماره ور تور واشانم

شب میروم کنار بیشه تور پهن می کنم


می چراغ سوتکا مره چولی گیرم

با (استفاده از روشنایی) چراغ زنبوری خودم طُرقه می گیرم


یا زنم انجیلا می قرماقه لچ

یا انجیر را نوک چوب ماهی گیریم می زنم


تاوادم آبه مین کولی گیرم

در آب می اندازم و کولی (نوعی ماهی) می گیرم


مره پخمه چی دانی، مره پخمه چی دانی

چرا فکر می کنی من پخمه هستم، چرا فکر می کنی من پخمه هستم


دره می گوشته مین زندگانی

زندگی در وجود من است


تی مانستن من اگر پله رو پله دیچینم

من اگر مانند تو پلک روی پلک بگذارم


چوم سر چوم واچینم

چشم روی چشم بگذارم (استراحت کنم)


کی وا اَ جنگلانه باغاکونه

چه کسی باید این جنگل ها را تبدیل به باغ بکند


تنور زندگیا داغا کونه

تنور زندگی را داغ کند (زندگی را به جریان بیندازد)


تو دری خوابو نانی من چی کشم

تو خواب هستی و نمیدانی من چه می کشم

شب ، شب کی تی سر نهه ناز بالش سر

شب که سر تو روی بالش است


اون منم کی با بشم باغه میان تا گیله دیل

من هستم که باید در میان گِل ها بروم


ریشه ی تازه نهاله فوزینم

ریشه ی نهال تازه را در خاک بگذارم



گلابی دارانه پیوند بزنم

درخت های گلابی را پیوند بزنم


شیر جنگل خُس گیلان زمینم

شیری هستم که در جنگل های گیلان زندگی می کنم


باغ کُتام می قفسه، شالیزار می نفسه

کتام قفس من و شالیزار نفس من است


تا بگرده شیمی چرخ زندگی

تا چرخ زندگی شما بچرخد


مره نه دوندگی، مره نه دوندگی

دوندگی برای من هست، دوندگی برای من هست[/color:addd596be4]
[/size:addd596be4]
.
.
.
اَ شعر ایتا گیله مرده واقعیا نیشان دخه کی شب و روز دووستندره و سختی کشندره اما آخ هم نیگه، حتی اگر همه چیزا اونه جا فیگیری بازم تانه چولی گیفتن مره، کولی گیفتن مره خو زندگیا بچرخانه، ظولمه مره (شوند، واش، لانتی، اشپتکا، دونقوز . . .)، جنگه زیر باره لوفت کس نیشه کاملاً بر زندگی مسلطه (دره می موشته مین زندگانی) شیون هرچه زیباتر اَ شعرا بوگوفته، یادش گرامی.

این شعر یک گیله مرد واقعی را نشان می دهد که شب و روز میدود و سختی می کشد اما آخ هم نمی گوید، حتی اگر همه چیزش زا تصاحب کنی باز هم با شکار و ماهی گیری زندگی خودش را می چرخاند. با ظلم (گندلاش، علف هرز، مار، گربه وحشی، خوک، . . .) مبارزه می کند و زیر بار منت کسی هم نمی رود. بر زندگیش هم کاملاً مسلط است. شیون به زیبایی هرچه تمام این شعر را سروده است. یادش گرامی

[pezhman-paskiyabi]

حال روز الان داماش گفته شیون فومنی