انزلیچی قایقران

انزلیچی قایقران (۱ بهمن ۱۳۴۰ در بندر انزلی، محله کلویر - ۱۸ فروردین ۱۳۷۷ در جاده رشت به تهران) بازیکن فوتبال ایرانی بود.
[b:56642e9ea2]زندگینامه [/b:56642e9ea2]
زندگینامه [ویرایش]انزلیچی قایقران فرزند زکریا (پرویز) در اول بهمن ماه ۱۳۴۰ در محله کلویر بندر انزلی پا به عرصه هستی نهاد. انزلیچی از همان ابتدای کودکی به فوتبال در زمینهای خاکی کلویر روی آورد و با استعداد درخشانش به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاهها در آمد. وی در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۵۶ موفق شد به عنوان یکی از مهرهای اصلی در تیمهای نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارتهای منحصر به فردش ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاههای گیلان رساند. وی در سالهای ۵۷ تا ۶۳ افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد مانند دو گلی که وارد دروازه پرسپولیس کرد و یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب مازندران نمود.
انزلیچی در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۶۶ تنها فوتبالیست شهرستانی بود که دهداری بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۶۷ در جام ملتهای آسیا در قطر، تیم ملی ایران با رهبری انزلیچی به مقام سومی دست یافت و در سال ۶۹ تیم ایران را با گلهای زیبایش پس از ۲۰ سال به قهرمانی در بازیهای آسیایی پکن رساند. انزلیچی به الاتحاد قطر پیوست. سی و بعد از مدتی بازی در قطر، مجددا به تیم اول خود ملوان پیوست و این تیم را قهرمان جام حذفی و راهی مسابقات آسیایی کرد.
انزلیچی در سال ۷۲ به عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل توجهی بدست آورد. وی سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد .
در سالهای ۷۶ و ۷۷ انزلیچی بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد. اما در اوایل سال ۷۷ که وی برای تعطیلات نوروز همراه خانواده اش به انزلی آمده بود در بازگشت و در حالیکه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در اتومبیل رنوی خود عازم تهران بود در حوالی امامزاده هاشم با کامیون
خاور تصادف نمود که منجر به فوت وی و فرزندش گردید.
[b:56642e9ea2]محل و میزان تحصیلات [/b:56642e9ea2]
محل تحصیلات او بندر انزلی و شغل پدر کارمند تربیت بدنی و شغل مادر خانه دار
دارای ۴ برادر به اسامی آقایان عبدا... ، ناصر ، نادر و حسین و دارای ۲ خواهر
فرزند وی راستین قایقران متولد ۶/۱/۱۳۶۹، در حادثه رانندگی ذکر شده فوت نمود. همسر وی خانم افسانه اسدان میباشند.
[b:56642e9ea2]عضو باشگاههای[/b:56642e9ea2]
ملوان بندر انزلی
استقلال بندر انزلی
الاتحاد قطر
کشاورز تهران
[b:56642e9ea2]مربیان وی در گیلان [/b:56642e9ea2]
بهمن صالح نیا، احمد صومی، غفور جهانی، مجید جهانپور، نصرت ایراندوست
[b:56642e9ea2]مربیان وی در تیم ملی [/b:56642e9ea2]
[b:56642e9ea2]سابقه ملی [/b:56642e9ea2]
وی در ۱۰۰ مسابقه شرکت داشت که ۴۳ بازی، رسمی بوده است. در ۲۱ بازی کاپیتان تیم ملی بوده و ۱۴ گل برای تیم ملی به ثمر رسانده است که بهترین آنها به تیم کره جنوبی در نیمه نهایی بازیهای آسیایی ۱۹۹۰ پکن بود. اولین بازی ملی را در ۳۰ دی ماه ۱۳۶۳ برابر یوگسلاوی و آخرین بازی ملی را در ۲۶ فروردین ۱۳۷۲ برابر بوسنی انجام داد. اولین کاپیتانی تیم ملی را در ۱۱ آذر ۱۳۶۷ برابر قطر به عهده گرفت.
[b:56642e9ea2]سابقه مربیگری [/b:56642e9ea2]
کشاورز تهران ( با این تیم به مقام سوم لیگ کشور رسید)
مسعود هرمزگان
[b:56642e9ea2]افتخارات
[/b:56642e9ea2]
قهرمان جام حذفی کشور
قهرمان گروه مقدماتی آسیا با ملوان بندر انزلی
نایب قهرمانی لیگ استانی قدس با منتخب گیلان
مقام سومی در جام ملتهای آسیا ۱۹۸۸
قهرمان بازیهای آسیایی پکن ۱۹۹۰
[b:56642e9ea2]زندگینامه [/b:56642e9ea2]
زندگینامه [ویرایش]انزلیچی قایقران فرزند زکریا (پرویز) در اول بهمن ماه ۱۳۴۰ در محله کلویر بندر انزلی پا به عرصه هستی نهاد. انزلیچی از همان ابتدای کودکی به فوتبال در زمینهای خاکی کلویر روی آورد و با استعداد درخشانش به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاهها در آمد. وی در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۵۶ موفق شد به عنوان یکی از مهرهای اصلی در تیمهای نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارتهای منحصر به فردش ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاههای گیلان رساند. وی در سالهای ۵۷ تا ۶۳ افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد مانند دو گلی که وارد دروازه پرسپولیس کرد و یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب مازندران نمود.
انزلیچی در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۶۶ تنها فوتبالیست شهرستانی بود که دهداری بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۶۷ در جام ملتهای آسیا در قطر، تیم ملی ایران با رهبری انزلیچی به مقام سومی دست یافت و در سال ۶۹ تیم ایران را با گلهای زیبایش پس از ۲۰ سال به قهرمانی در بازیهای آسیایی پکن رساند. انزلیچی به الاتحاد قطر پیوست. سی و بعد از مدتی بازی در قطر، مجددا به تیم اول خود ملوان پیوست و این تیم را قهرمان جام حذفی و راهی مسابقات آسیایی کرد.
انزلیچی در سال ۷۲ به عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل توجهی بدست آورد. وی سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد .
در سالهای ۷۶ و ۷۷ انزلیچی بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد. اما در اوایل سال ۷۷ که وی برای تعطیلات نوروز همراه خانواده اش به انزلی آمده بود در بازگشت و در حالیکه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در اتومبیل رنوی خود عازم تهران بود در حوالی امامزاده هاشم با کامیون
خاور تصادف نمود که منجر به فوت وی و فرزندش گردید.
[b:56642e9ea2]محل و میزان تحصیلات [/b:56642e9ea2]
محل تحصیلات او بندر انزلی و شغل پدر کارمند تربیت بدنی و شغل مادر خانه دار
دارای ۴ برادر به اسامی آقایان عبدا... ، ناصر ، نادر و حسین و دارای ۲ خواهر
فرزند وی راستین قایقران متولد ۶/۱/۱۳۶۹، در حادثه رانندگی ذکر شده فوت نمود. همسر وی خانم افسانه اسدان میباشند.
[b:56642e9ea2]عضو باشگاههای[/b:56642e9ea2]
ملوان بندر انزلی
استقلال بندر انزلی
الاتحاد قطر
کشاورز تهران
[b:56642e9ea2]مربیان وی در گیلان [/b:56642e9ea2]
بهمن صالح نیا، احمد صومی، غفور جهانی، مجید جهانپور، نصرت ایراندوست
[b:56642e9ea2]مربیان وی در تیم ملی [/b:56642e9ea2]
[b:56642e9ea2]سابقه ملی [/b:56642e9ea2]
وی در ۱۰۰ مسابقه شرکت داشت که ۴۳ بازی، رسمی بوده است. در ۲۱ بازی کاپیتان تیم ملی بوده و ۱۴ گل برای تیم ملی به ثمر رسانده است که بهترین آنها به تیم کره جنوبی در نیمه نهایی بازیهای آسیایی ۱۹۹۰ پکن بود. اولین بازی ملی را در ۳۰ دی ماه ۱۳۶۳ برابر یوگسلاوی و آخرین بازی ملی را در ۲۶ فروردین ۱۳۷۲ برابر بوسنی انجام داد. اولین کاپیتانی تیم ملی را در ۱۱ آذر ۱۳۶۷ برابر قطر به عهده گرفت.
[b:56642e9ea2]سابقه مربیگری [/b:56642e9ea2]
کشاورز تهران ( با این تیم به مقام سوم لیگ کشور رسید)
مسعود هرمزگان
[b:56642e9ea2]افتخارات
[/b:56642e9ea2]
قهرمان جام حذفی کشور
قهرمان گروه مقدماتی آسیا با ملوان بندر انزلی
نایب قهرمانی لیگ استانی قدس با منتخب گیلان
مقام سومی در جام ملتهای آسیا ۱۹۸۸
قهرمان بازیهای آسیایی پکن ۱۹۹۰