سرمایه ما چیست؟

سرمایه ما چیست؟
در این دو سال چه بدست آوردیم؟
قهرمانی لیگ یک؟ صعود به لیگ برتر؟ رتبه 7 لیگ برتر؟
نه آبرار من تو را بدست آوردم و تو مرا. ما همدیگر را داریم.ما جمعی ساختیم که لرزه بر اندام دشمن می اندازد آنچنان که در هیبت دوست به جمع بی ریای ما رخنه می کند و سعی در تفرقه افکنی دارد. گاهی در غالب هواداری که دلسوخته نیروهای بومی فوتبال رشت است. گاهی در هیبت جان باخته مدیر عامل داماش شهر باران.
آبرار! راه روشن است. همه راه را از بیراهه تشخیص میدهیم. راه ما نه حفظ داماش در لیگ برتر است نه کسب رتبه تک رقمی و نه حتی کسب سهمیه آسیایی. راه ما حفظ اتحادی است که با خون دل بدست آوردیم. شاید بهتر است بگویم به بهایی گزاف از حوادث دو سال اخیر خریدیم. باهم جوش خوردیم تا به لیگ برتر بیاییم سال اول نشد اما این نشد تبدیل شد به اراده ای آهنین برای شدن. سال بعدش با گامی محکم، با هوادارانی غیور پا به عرصه لیگ برتر گذاردیم و آنچنان عرصه را بر یاوه گویان تنگ کردیم که از شوق گرفتن تساوی در رشت گریستند.
ماجرای اختلاس آمد تا کمرمان را بشکند که من و تو ما شدیم و کمرش راشکستیم. ما دیگر آبدیده شدیم. ما رشتیها، ما گیلکها مرد روزهای سختیم. من و تو هرزمان ما شدیم خانه شیطان را ویران نمودیم. آبرار من، وارشی عزیز داماش بهانه است برای اتحاد من و تو. اشخاص می آیند و می روند و تنها کرده هایشان معیار قضاوت تاریخ است. بیا دست به دست هم دهیم و با به خاک مالیدن پوزه شیاطین کوچک که چشم دیدن اتحاد ما را ندارند بار دیگر به جنگ حوادث روزگار برویم. چرا که ما با این حوادث قوی تر میشویم و لذت اتحاد را میچشیم.
بیا بجز نام "داماش" که اکنون مظهر اتحاد من و توست (چه در لیگ برتر باشد چه در زیرگروه استان) تمامی نام ها را فراموش کنیم و باز هم تاریخ ساز باشیم و کمر اهریمن تفرقه را بشکنیم.
آبرارای گل بیاین تو همین تایپیک دست بذاریم تو دست هم و دیگه سر اشخاص به جون هم نیفتیم. فقط و فقط داماش رو حمایت کنیم با بردهاش بخندیم و با باخت هاش زانوی غم بغل بگیریم. بیا نذاریم چندتا بدخواه کوچولو بین من و تو تفرقه بندازن. بیا باهم قرار بذاریم از این تاریخ به بعد دیگه هیچ آبراری از شخص حرف نزه، از کسی بت نسازه و کسی رو خراب نکنه تا اینجوری دشمنان کثیفمون از جمع آبرارای گل غربال بشن.
در این دو سال چه بدست آوردیم؟
قهرمانی لیگ یک؟ صعود به لیگ برتر؟ رتبه 7 لیگ برتر؟
نه آبرار من تو را بدست آوردم و تو مرا. ما همدیگر را داریم.ما جمعی ساختیم که لرزه بر اندام دشمن می اندازد آنچنان که در هیبت دوست به جمع بی ریای ما رخنه می کند و سعی در تفرقه افکنی دارد. گاهی در غالب هواداری که دلسوخته نیروهای بومی فوتبال رشت است. گاهی در هیبت جان باخته مدیر عامل داماش شهر باران.
آبرار! راه روشن است. همه راه را از بیراهه تشخیص میدهیم. راه ما نه حفظ داماش در لیگ برتر است نه کسب رتبه تک رقمی و نه حتی کسب سهمیه آسیایی. راه ما حفظ اتحادی است که با خون دل بدست آوردیم. شاید بهتر است بگویم به بهایی گزاف از حوادث دو سال اخیر خریدیم. باهم جوش خوردیم تا به لیگ برتر بیاییم سال اول نشد اما این نشد تبدیل شد به اراده ای آهنین برای شدن. سال بعدش با گامی محکم، با هوادارانی غیور پا به عرصه لیگ برتر گذاردیم و آنچنان عرصه را بر یاوه گویان تنگ کردیم که از شوق گرفتن تساوی در رشت گریستند.
ماجرای اختلاس آمد تا کمرمان را بشکند که من و تو ما شدیم و کمرش راشکستیم. ما دیگر آبدیده شدیم. ما رشتیها، ما گیلکها مرد روزهای سختیم. من و تو هرزمان ما شدیم خانه شیطان را ویران نمودیم. آبرار من، وارشی عزیز داماش بهانه است برای اتحاد من و تو. اشخاص می آیند و می روند و تنها کرده هایشان معیار قضاوت تاریخ است. بیا دست به دست هم دهیم و با به خاک مالیدن پوزه شیاطین کوچک که چشم دیدن اتحاد ما را ندارند بار دیگر به جنگ حوادث روزگار برویم. چرا که ما با این حوادث قوی تر میشویم و لذت اتحاد را میچشیم.
بیا بجز نام "داماش" که اکنون مظهر اتحاد من و توست (چه در لیگ برتر باشد چه در زیرگروه استان) تمامی نام ها را فراموش کنیم و باز هم تاریخ ساز باشیم و کمر اهریمن تفرقه را بشکنیم.
آبرارای گل بیاین تو همین تایپیک دست بذاریم تو دست هم و دیگه سر اشخاص به جون هم نیفتیم. فقط و فقط داماش رو حمایت کنیم با بردهاش بخندیم و با باخت هاش زانوی غم بغل بگیریم. بیا نذاریم چندتا بدخواه کوچولو بین من و تو تفرقه بندازن. بیا باهم قرار بذاریم از این تاریخ به بعد دیگه هیچ آبراری از شخص حرف نزه، از کسی بت نسازه و کسی رو خراب نکنه تا اینجوری دشمنان کثیفمون از جمع آبرارای گل غربال بشن.