تالارهای گفتمان هواداران داماش گیلان

1- شاید مشکل از خود رسانه‌هاست. ایراد رسانه‌هاست که آن‌قدر فوتبالیست‌های کم‌کیفیت را بزرگ کرده‌اند که حالا نمی‌توانند آن‌ها را جمع کنند. از بد روزگار، بازیکنانی که آن‌قدر کوچک و ناکارآمد شده‌اند که از پس اردن هم برنمی‌آیند، خود را ستون‌های این فوتبال می‌دانند. بازیکنانی که نمایش کسل‌کننده‌شان در لیگ برتر روی اعصاب جامعه راه می‌رود، آن‌قدر اعتماد به نفس پیدا کرده‌اند که فکر می‌کنند قشری از جامعه از کنار آن‌ها نان می خورند، غافل از این‌که خود آن‌ها هستند که از بیت المال پول‌های میلیاردی درمی‌آورند.
2- بازیکنان تیم ملی، رسانه‌ها را تحریم کرده‌اند. شاید به این دلیل که می‌خواهند ثابت کنند اگر آن‌ها حرف نزنند، مردم هم روزنامه‌ها را نمی‌خرند. این اوج اعتماد به نفسی است که مثل خوره به جان فوتبالیست‌های ما افتاده است. یادشان رفته وقتی عابدزاده از فوتبال خداحافظی کرد، تیراژ هیچ روزنامه‌ای کم نشد. یادشان رفته که وقتی ناصر حجازی با آن همه محبوبیتش از استقلال رفت، هیچ روزنامه‌ای تیراژش پایین نیامد. کنار هم قرار دادن فوتبالیست‌های فعلی با امثال پروین، حجازی، دایی و عابدزاده، قیاس نابه‌جایی است، اما حتی روزی که آن‌ها هم فوتبال را کنار گذاشتند، کسی عادت روزنامه خریدن را ترک نکرد. کسی نه روزنامه‌ها را تحریم کرد، نه اخبار ورزشی را.
3- فوتبالیست‌های تیم ملی خیلی روی عادل فردوسی‌پور زوم کرده‌اند و اخیرا هم در اردوی تیم ملی گفته‌اند اگر فوتبال نبود، او باید گزارشگر شطرنج می‌شد. اولا که گزارش کردن شطرنج هیجان بسیار بیشتری نسبت به گزارش کردن این لیگ دارد. دوما فوتبال نمی‌تواند نباشد. شاید این فوتبالیست‌های بی‌کیفیت می‌توانستند نباشند، اما خود فوتبال نمی‌توانست نباشد. مگر این‌که این فوتبالیست‌ها خود را ستون‌های فوتبال بدانند و نبود خودشان را برابر با نبود فوتبال فرض کنند! حتی مهدی مهدوی‌کیا هم برای دفاع از فوتبالیست‌ها در مقابل مدال‌آوران المپیکی، این سوال را پرسیده که «اگر فوتبال نبود، رسانه‌ها چند درصد مخاطبان خود را از دست می‌دادند؟» سوال، سوال خوبی است! فقط به این شرط که در پاسخ به این سوال، همه جوانب را در نظر بگیریم.
در مورد رسانه‌ها، اگر فوتبال نبود، از همان ابتدا روی رشته‌های دیگر زوم می‌کردند و به ورزشکاران آن رشته‌ها بها می‌دادند؛ رشته‌هایی که بعدها می‌توانستند برای ایران مدال المپیک بیاورند. اما فوتبالیست‌ها چه کار می‌کردند؟ اگر فوتبال نبود، چطور می‌خواستند ماهی 100 میلیون تومان پول دربیاورند؟ اصلا ماهی 100 میلیون هم نه، چگونه می‌خواستند ماهی 2 میلیون تومان پول دربیاورند؟ با این سطح سواد، این فوتبالیست‌ها می‌خواستند در «جامعه بدون فوتبال» چه کاره شوند؟ فوتبالیست‌های لیگی که متوسط سوادش زیر دیپلم است، در «جامعه بدون فوتبال» آیا می‌توانستند بیشتر از ماهی یک میلیون تومان پول دربیاورند؟ اگر فوتبال نبود، عادل فردوسی‌پور تمام وقت به عنوان استاد دانشگاه شریف کار می‌کرد، اما فوتبالیست‌ها می‌خواستند چه کاره شوند؟ فوتبالیست‌های میلیاردی لیگ ایران تا حالا این سوال را از خودشان پرسیده‌اند؟ فوتبالیست‌های مکتب شاهین، اگر فوتبالیست بودند، حداقل لیسانس هم داشتند. جعفر کاشانی اگر فوتبالیست نمی‌شد، در وزارت امور خارجه کارش را می‌کرد و نیازی هم به مزایای فوتبالیست شدن نداشت. اما فوتبالیست‌های فعلی، جز فوتبال، آن هم فوتبال بی‌کیفیت، هیچ کار دیگری بلد نیستند و اگر فوتبال نبود، خدا می‌دانست چه کاره می‌شدند.





نظر شما چیست اگر فوتبال نبود فوتبالیستها چه کاره میشدند

به درد لای جرز دیوارم نمیخوردن (منهای 5 درصد الی 10 درصد)

اینایی که الان دارن پول مفت رو میخورن استعداد ندارن.یا با پول اومدن بالا یا با پارتی.حیف استعدادهای نابی که حروم شدند.پولی که میگیرن کوفتشون بشه.ما از صبح تا شب باید سگ دو بزنیم تا 20 تومن گیرمون بیاد.حرومشون شه این مفت خورها

واقعا باید واسه همچین فوتبالی گریه کرد ...................بازیکنایی که از کار های که
میکنند معلوم است سطح فرهنگیشون چه جوریه....

اسم فوتبال وفوتبالیست رواین ملی پوشاخراب کردن همینطوراسم ملی پوش خب این والیبالیستاهم ملی پوش بودن دیگه واقعا عالی کارکردن یااین المپیکیها هم ملی پوش بودن دیگه
ادم ازفوتبال متنفرمیشه میبینه اینا4پاس بلدنیسن بدن مث جنازههاتوزمین راه میرن بعد سالی1میلیاردمیگیرن هرکی ندونه میگه اینا بهترین فوتبالیستایه کشورن دیگه بقیه چین نمی دونه که خیلیا بهترازایناهسن ک داره حقشون خو رده میشه

منم قبول دارم که فوتبالیستهای ما خیلی بیشتر از حقشون دارن میگیرن. به نظر من اگه خیلی دست و دلبازانه بخوایم بگیریم شاید تاپ ترین بازیکن ما حقش 80 میلیون باشه و بقیه کمتر.
ولی حقیقت اینه که با واکنشی که مردم بعد از موفقیت تیم ملی در سال 96 و 98 نشون دادن [b:74eb7c8182]یه عده ای [/b:74eb7c8182]خواستن برای اهداف استراتژیک فوتبالو تو دست خودشون نگه دارن و تشخیصشون این بود که برای رسیدن به این هدف پول فراوان تزریق کنن به فوتبال مملکت.اما نتیجه معکوس داد و کم کم همه چی از دستشون در رفت و الان شده بلای جونشون.
پس فوتبالیستهارو نباید لعن و نفرین کرد. خداییش اگه یکی بیاد مثلا به جای حقوق 700 هزار تومن در ماه ، بهتون 70 میلیون بده شما میگین نه آقای رئیس حق من همون 700 هزاره یا دو دستی اون پولو میگیرین؟الان تو فوتبال ما هم همینطوره. پول یا مفت بهشون میدن او نا هم میگیرن

به قولی امان گیم اگه اشان فوتبالیست نبستید دشمن جان خیکاره بستید

[quote:e3a3361bc2="ba-taasob-2"]منم قبول دارم که فوتبالیستهای ما خیلی بیشتر از حقشون دارن میگیرن. به نظر من اگه خیلی دست و دلبازانه بخوایم بگیریم شاید تاپ ترین بازیکن ما حقش 80 میلیون باشه و بقیه کمتر.
ولی حقیقت اینه که با واکنشی که مردم بعد از موفقیت تیم ملی در سال 96 و 98 نشون دادن [b:e3a3361bc2]یه عده ای [/b:e3a3361bc2]خواستن برای اهداف استراتژیک فوتبالو تو دست خودشون نگه دارن و تشخیصشون این بود که برای رسیدن به این هدف پول فراوان تزریق کنن به فوتبال مملکت.اما نتیجه معکوس داد و کم کم همه چی از دستشون در رفت و الان شده بلای جونشون.
پس فوتبالیستهارو نباید لعن و نفرین کرد. خداییش اگه یکی بیاد مثلا به جای حقوق 700 هزار تومن در ماه ، بهتون 70 میلیون بده شما میگین نه آقای رئیس حق من همون 700 هزاره یا دو دستی اون پولو میگیرین؟الان تو فوتبال ما هم همینطوره. پول یا مفت بهشون میدن او نا هم میگیرن[/quote:e3a3361bc2]


حرفتو قبول دارم .................. تاجای که من میدونم همین حاجی آبی ها بود که هاشمی نسبو از پس پس خرید...اگه درست بگم اون موقع حدودصد تا صد و پنجاه
ملیون داد

نکونام=گوسفند میفروخت

شیث رضایی= بازیگر فیلم های +18

شاید میرفتن خواننده یا هنر پیشه میشدن اینام کم درآمد ندارن که اصلا کلا بعضیان طالع داریدی مثل شیث رضایی یا علی علیزاده که با بوشویی بسکتبالیست بوبستی سربازی ام دور زنید.

مشکل فوتبال ما و یا کلا ورزش اینه که سیستم در ورزش نداریم و مدیریت ضعیفه و متا سفانه دلال ها این فوتبال رو بیچاره کردن و یه دلال میتونه تو هر قشری باشه خبر نگار مدیر غامل روز نامه نگار سرمربی مشاور مدیر عامل و...... اگه با این دلال ها بر خورد شه که نمیشه چون بعضی از اقایون دوست دارن این طوری بمونه چون خودشون مینونن از این وضعیت استفاده کنندو پول های زیاد ....... ودر اخر این که فوتبالیست نمیشدن میشدن قشر ضعیف و ضحمت کش جامعه

وقت وداع با فوتبال میلیارد تومانی رسیده جناب ملی پوش کهکشانی



به لبنان نباخته بودیم که از این پس به لطف شما سرداران کهکشانی فوتبال ایران ، این امر هم محقق شد. آری شما نشان دادید خواستن، توانستن است.
خرج از کیسه بیت المال برای فوتبال شده راهی مناسب است تا مدیران دولتی اسم و رسمی پیدا کنند و خیز بردارند برای سمت هایی که نیاز به رای مردم دارد و این جدال برای معروف شدن ، چفت و لیسی پر و پیمانیست هدیه به همه آنها که از چرخه معیوب میلیاردها تومان را سالانه به جیب می زنند- و آبی هم رویش – به این بهانه که شاید در ازای همه این پول دور ریختن ها ، حتی به کوتاهی یک لبخند ، شادی به مردم هدیه شود .
این بستر نابسامان است که وکیل و وزیر راهم بر آن داشته تا پسران خود و اقوام نزدیک خود را با توصیه نامه هایی فوتبالیست کنند که چه راهی بهتر برای رسیدن به سعادت. کافی ست ، دوبار عکس آقازاده روی جلد نشریه خورده باشد و همین سودای پول بی زحمت است که تیشه به ریشه فوتبال مان زده. تیم های پایه ای مان پر شده ازاین سفارشی ها و استعدادهای فوتبال مان هر روز کمتر می شوند. این قدر کم که لیگ مان پر شده از ستاره هایی که دهه چهارم زندگی شان را هم از نیمه گذرانده اند و تیم ملی هم شهامت ریسک و کنار گذاشتن شان را ندارد چون می ترسد از غضب مردم و هواداران سینه چاک ابرستاره های یکد دهه قبل که هنوز اسم و رسمی دارند. آنها که سخت است برای شان دل کندن از این پول شیرین دولتی . پولهای بی حساب و کتاب بیت المال که مستقیم واریز می شود به جیب حضرات.
این پول نطلبیده هم اصلا خاصیتش تن پروری ست. پول که می رسد و رفاه را با خود می آورد غیرت را با خود می برد. عشق به مردم ، تمرین ، زحمت و تلاش همه به قصه ای بدل می شود چون افسانه.وقتی پول است که بی هیچ حساب و حساب کشی می رسد ، چرا باید برایش زحمتی کشید؟
وتلخ قصه شکم سیری آقایان بزرگوار ، نازک نارنجی شدن شان است. به تیریژ قبای شان برخواهد خورد اگر خدای ناکرده گفته شود، چرا در زمین راه می روید؟ شما که شناسنامه های مبارک تان را از 56 و 57 کرده اید 60 و 61 ، شما که خیلی از ما عامیان جامعه حتی نمی توانیم صفرهای قراردادتان را بشماریم و رقم نهایی دریافتی سالانه تان را به زبان بیاوریم ، فکر نمی کنید وقتش رسیده که به داشته های تان بسنده کنید؟ روزه سکوت می گیرید که چرا به جای سرودن در مدح تان ، گفته اند حیف پول بیت المال. یک ماه ژست گرفتید و این باخت حاصل کارتان است، خسته نباشید.
یک ماه از مردم روی برگرداندید که چرا گلایه داشتند و می پرسیدنتان از ماحصل پولی که گرفتید. عایدی تان چه بوده برای فوتبال مان؟ باخت به لبنان؟ مساوی با اردن؟ با قطر؟ شانزدهمی پرسپولیس و دهمی استقلال در لیگ برتر؟
شما که به قول علی پروین تریلی هم سنگینی بار نام های تان را نمی کشد، زمان را مناسب برای وداع نمی بینید؟ شما که بعضی های تان هنوز برای مان یادآور روزهای شیرین هستید ، چرا نمی روید تا کار را به حیا کن ، رها کن نکشد؟ شما که سکوت اختیار کرده اید شاید بهتر باشد در همین سکوت تان راه خانه را در پیش گیرید.
بروید تا شاید در نبودتان و با دست در دست هم دادن کارلوس کروش ، مردم و رسانه ها ، در همین بازه کوتاه ، با همین تک ستاره های جدید مان که جایی در لیست ملی ندارند ، برویم و مسیر صعود به جام جهانی را طی کنیم. که اگر هم ناکام ماندیم ، بر خود ببالیم ، تیمی جوان داریم برای روزهای خوش آینده.
_________________