معرفی آستارا(اوستورو)

[align=center:a5a4084f7b][size=24:a5a4084f7b]معرفی آستارا[/size:a5a4084f7b][/align:a5a4084f7b]
[align=center:a5a4084f7b][img:a5a4084f7b]http://jfn4000.persiangig.com/image/astara2.jpg[/img:a5a4084f7b][/align:a5a4084f7b]
آستارا شهری بندری در ساحل غربی دریای کاسپین و در شمالیترین نقطهٔ استان گیلان و آخرین نقطهٔ مرزی ایران و جمهوری آذربایجان و از نظر جغرافیایی در مرکز تالش بزرگ قرار دارد. آستارا از شرق به دریای خزر، از شمال به آستارای جمهوری آذربایجان، از غرب به استان اردبیل و از جنوب به شهرستان تالش در استان گیلان محدود شدهاست. رود آستارا آستارای ایران را از آستارای جمهوری آذربایجان جدا میسازد. بخش اصلی راه شوسه آستارا-اردبیل تقریباً به موازات این رود و خط مرزی کشیده شدهاست. در منطقهٔ آستارا علاوه بر زبان ترکی آذربایجانی، زبان تالشی نیز رایج است ولی در اثر مهاجرتهای زیاد از اهمیت آن کاسته شدهاست. نژاد مردم آستارا تالشی است .
در محل کنونی شهر آستارا در قدیم انزلیچی به نام دهنهکنار وجود داشته که از زمان قاجار گسترش یافته و دیگرگون شدهاست.
[size=18:a5a4084f7b]تقسیمات کشوری[/size:a5a4084f7b]
آستارا از نظر جغرافیائی به درهای اطلاق میگردد که حدوداً در مرکز سرزمین تالش و در فاصلهٔ بین سلسله کوههای شمالی-جنوبی تالش و دریای مازندران و در شرق دشت اردبیل واقع است. پس از بسته شدن عهدنامهٔ ترکمنچای میان دو دولت ایران و انزلیچی، بخش شمالیِ سرزمین تالش به دولت انزلیچی واگذار شده و رود آستارا به عنوان مرز تعیین گردید که از مرکز آبادی قدیمی آستارا میگذشت. بخش جنوبی در ترکیب ایران باقی ماند. پس از تاسیس گمرگات و مرزبانی، اهمیت سیاسی و بازرگانی آن افزایش یافت. در آن دوران شهرستان آستارا در ترکیب ایالت آذربایجان تحت حکومت شاهزاده عباس میرزا نایب السلطنه، قرار داشته و بخشی از ولایت اردبیل بود. این شرایط کمابیش تادوران معاصر در قانون تقسیمات کشوری سال ۱۳۱۶ خورشیدی که به موجب آن به یکی از بخشهای شهرستان اردبیل در شرق استان آذربایجان شرقی تبدیل گشت، حفظ شد. در سال ۱۳۳۶ آستارا با تأسیس فرمانداری به یکی از شهرستانهای استان آذربایجان شرقی مبدل شد تا این که بعدها به برخی دلایل و از جمله تشابههای اقلیمی از خرداد سال ۱۳۳۹ خورشیدی، به استان گیلان ملحق گردید. جمعیت آن بر اساس سرشماری سال ۱۳۵۵ خورشیدی، ۳۵٬۹۴۵ نفر بوده و طبق بر آورد سال ۱۳۶۳ خورشیدی، به ۴۳٬۸۶۴ نفر رسیده و و بر اساس سرشماری ۱۳۸۵ جمعیت شهرستان ۸۱۲۳۴ نفر است.اکنون بر اساس منابع موثق میزان جمعیت آن از یکصد هزار نفر فراتر رفتهاست.[۴]
[size=18:a5a4084f7b]اماکن تاریخی و طبیعی[/size:a5a4084f7b]
* قلعه شیندان
* آبشار لاتون
* گردنه حیران
* کوته کومه
[size=18:a5a4084f7b]نام [/size:a5a4084f7b]
دربارهٔ نامگذاری شهر آستارا و ریشهٔ آن دیدگاههای گوناگونی وجود داد. از جمله در بین اهالی معروف است که نام شهر از واژهٔ «آستهرو»، «هُستهرُو» به معنی «آهستهرو» است. بر پایهٔ این دیدگاه نام این سرزمین در آغاز آهستهرو بوده زیرا کاروانان و مسافران زمانیکه به این منطقهٔ مردابی ساحلی میرسیدند ناچار به حرکت آهستهتر میشدند.[۵] آستهرو یا هَستهرو تالشی به مرور تبدیل به آستارا شدهاست. در زبان تالشی مردم هنوز هم به این شهر اوستورو میگویند. نظریهٔ دیگری که در این مورد وجود دارد اشاره دارد به اخذ نام شهر از ماهی خاویاریِ «آسترا» که در گذشته در این منطقه به وفور صید میشد. برخی نیز واژهٔ آستارا را برگرفته از ریشهٔ ایرانی استردن یا ستردن به معنای گرفتن (گرفتن باج يا حق العبور) دانستهاند.
[size=18:a5a4084f7b]دبیرستان حکیم نظامی[/size:a5a4084f7b]
[img:a5a4084f7b]http://up.vatandownload.com/images/oua2qktt6s7yje1tb02.jpg[/img:a5a4084f7b]
در این دبیرستان، اساتیدی مانند نیما یوشیج تدریس نمودهاند که در سال ۱۳۸۷ خورشیدی، جشن صد سالگی آن برپا شد.
[size=18:a5a4084f7b]بالاترین نرخ باسوادی در ایران[/size:a5a4084f7b]
آستارا برای سالیان مدید و از سالهای پیش از وقوع انقلاب اسلامی رکورددارِ میزان جمعیت باسواد در کشور است. مطابق آخرین آمار آستارا با داشتن بیش از ۹۸٫۸٪ باسواد نخستین شهر باسواد ایران است.[۶]
[size=18:a5a4084f7b]اقوام [/size:a5a4084f7b]
* تالشیها
* آذریها
[size=18:a5a4084f7b]منابع [/size:a5a4084f7b]
1. ↑ GeoHive: Global Statistics: Iran - Gilan
2 . ↑ وبگاه آستارا. دربارهٔ آستارا.
3. ↑ افشار سیستانی، ایرج، نام دریای پارس و دریای مازندران و بندرها و جزیرههای ایرانی، تهران: کشتیرانی والفجر ۸، ۱۳۷۶ خ.، ص۲۸۰.
4. ↑ سالنامهٔ آماری استان گیلان ۱۳۸۵
5. ↑ افشار سیستانی، ایرج، نام دریای پارس و دریای مازندران و بندرها و جزیرههای ایرانی، تهران: کشتیرانی والفجر ۸، ۱۳۷۶ خ.، ص۲۷۹.
6. ↑ تاریخ جامع آستارا و حکام نمین نوشتهٔ بهروز نعمت اللهی، ۱۳۸۰، ص
[align=center:a5a4084f7b][img:a5a4084f7b]http://jfn4000.persiangig.com/image/astara2.jpg[/img:a5a4084f7b][/align:a5a4084f7b]
آستارا شهری بندری در ساحل غربی دریای کاسپین و در شمالیترین نقطهٔ استان گیلان و آخرین نقطهٔ مرزی ایران و جمهوری آذربایجان و از نظر جغرافیایی در مرکز تالش بزرگ قرار دارد. آستارا از شرق به دریای خزر، از شمال به آستارای جمهوری آذربایجان، از غرب به استان اردبیل و از جنوب به شهرستان تالش در استان گیلان محدود شدهاست. رود آستارا آستارای ایران را از آستارای جمهوری آذربایجان جدا میسازد. بخش اصلی راه شوسه آستارا-اردبیل تقریباً به موازات این رود و خط مرزی کشیده شدهاست. در منطقهٔ آستارا علاوه بر زبان ترکی آذربایجانی، زبان تالشی نیز رایج است ولی در اثر مهاجرتهای زیاد از اهمیت آن کاسته شدهاست. نژاد مردم آستارا تالشی است .
در محل کنونی شهر آستارا در قدیم انزلیچی به نام دهنهکنار وجود داشته که از زمان قاجار گسترش یافته و دیگرگون شدهاست.
[size=18:a5a4084f7b]تقسیمات کشوری[/size:a5a4084f7b]
آستارا از نظر جغرافیائی به درهای اطلاق میگردد که حدوداً در مرکز سرزمین تالش و در فاصلهٔ بین سلسله کوههای شمالی-جنوبی تالش و دریای مازندران و در شرق دشت اردبیل واقع است. پس از بسته شدن عهدنامهٔ ترکمنچای میان دو دولت ایران و انزلیچی، بخش شمالیِ سرزمین تالش به دولت انزلیچی واگذار شده و رود آستارا به عنوان مرز تعیین گردید که از مرکز آبادی قدیمی آستارا میگذشت. بخش جنوبی در ترکیب ایران باقی ماند. پس از تاسیس گمرگات و مرزبانی، اهمیت سیاسی و بازرگانی آن افزایش یافت. در آن دوران شهرستان آستارا در ترکیب ایالت آذربایجان تحت حکومت شاهزاده عباس میرزا نایب السلطنه، قرار داشته و بخشی از ولایت اردبیل بود. این شرایط کمابیش تادوران معاصر در قانون تقسیمات کشوری سال ۱۳۱۶ خورشیدی که به موجب آن به یکی از بخشهای شهرستان اردبیل در شرق استان آذربایجان شرقی تبدیل گشت، حفظ شد. در سال ۱۳۳۶ آستارا با تأسیس فرمانداری به یکی از شهرستانهای استان آذربایجان شرقی مبدل شد تا این که بعدها به برخی دلایل و از جمله تشابههای اقلیمی از خرداد سال ۱۳۳۹ خورشیدی، به استان گیلان ملحق گردید. جمعیت آن بر اساس سرشماری سال ۱۳۵۵ خورشیدی، ۳۵٬۹۴۵ نفر بوده و طبق بر آورد سال ۱۳۶۳ خورشیدی، به ۴۳٬۸۶۴ نفر رسیده و و بر اساس سرشماری ۱۳۸۵ جمعیت شهرستان ۸۱۲۳۴ نفر است.اکنون بر اساس منابع موثق میزان جمعیت آن از یکصد هزار نفر فراتر رفتهاست.[۴]
[size=18:a5a4084f7b]اماکن تاریخی و طبیعی[/size:a5a4084f7b]
* قلعه شیندان
* آبشار لاتون
* گردنه حیران
* کوته کومه
[size=18:a5a4084f7b]نام [/size:a5a4084f7b]
دربارهٔ نامگذاری شهر آستارا و ریشهٔ آن دیدگاههای گوناگونی وجود داد. از جمله در بین اهالی معروف است که نام شهر از واژهٔ «آستهرو»، «هُستهرُو» به معنی «آهستهرو» است. بر پایهٔ این دیدگاه نام این سرزمین در آغاز آهستهرو بوده زیرا کاروانان و مسافران زمانیکه به این منطقهٔ مردابی ساحلی میرسیدند ناچار به حرکت آهستهتر میشدند.[۵] آستهرو یا هَستهرو تالشی به مرور تبدیل به آستارا شدهاست. در زبان تالشی مردم هنوز هم به این شهر اوستورو میگویند. نظریهٔ دیگری که در این مورد وجود دارد اشاره دارد به اخذ نام شهر از ماهی خاویاریِ «آسترا» که در گذشته در این منطقه به وفور صید میشد. برخی نیز واژهٔ آستارا را برگرفته از ریشهٔ ایرانی استردن یا ستردن به معنای گرفتن (گرفتن باج يا حق العبور) دانستهاند.
[size=18:a5a4084f7b]دبیرستان حکیم نظامی[/size:a5a4084f7b]
[img:a5a4084f7b]http://up.vatandownload.com/images/oua2qktt6s7yje1tb02.jpg[/img:a5a4084f7b]
در این دبیرستان، اساتیدی مانند نیما یوشیج تدریس نمودهاند که در سال ۱۳۸۷ خورشیدی، جشن صد سالگی آن برپا شد.
[size=18:a5a4084f7b]بالاترین نرخ باسوادی در ایران[/size:a5a4084f7b]
آستارا برای سالیان مدید و از سالهای پیش از وقوع انقلاب اسلامی رکورددارِ میزان جمعیت باسواد در کشور است. مطابق آخرین آمار آستارا با داشتن بیش از ۹۸٫۸٪ باسواد نخستین شهر باسواد ایران است.[۶]
[size=18:a5a4084f7b]اقوام [/size:a5a4084f7b]
* تالشیها
* آذریها
[size=18:a5a4084f7b]منابع [/size:a5a4084f7b]
1. ↑ GeoHive: Global Statistics: Iran - Gilan
2 . ↑ وبگاه آستارا. دربارهٔ آستارا.
3. ↑ افشار سیستانی، ایرج، نام دریای پارس و دریای مازندران و بندرها و جزیرههای ایرانی، تهران: کشتیرانی والفجر ۸، ۱۳۷۶ خ.، ص۲۸۰.
4. ↑ سالنامهٔ آماری استان گیلان ۱۳۸۵
5. ↑ افشار سیستانی، ایرج، نام دریای پارس و دریای مازندران و بندرها و جزیرههای ایرانی، تهران: کشتیرانی والفجر ۸، ۱۳۷۶ خ.، ص۲۷۹.
6. ↑ تاریخ جامع آستارا و حکام نمین نوشتهٔ بهروز نعمت اللهی، ۱۳۸۰، ص