"رشـــت"
شاعر : بابک نجفی
======ஜ۩۞۩ஜ======
... رشت میان آدم ِ دیـــل بازَ بِ
آدم عقل و فکر هچین تازه بِ
وقتی کی باران بزنه هوایَ
یا بیشنوی چی چی نی ِ نوایَ
وقتی که محصول اَوَره آغوز دار
یا وقتی شی ماهی فروشی بازار
خیال کونی بهشت جا ئیسایـی
آهان برار، بهشتِ رشت خودایی
انِ خیابانانِ قربـان بـشـــم
من رشتی ام چی واسی تهران بشم؟!
وقتی که پا نَهَم به سبزه میدان
اینگار می دیل پَر کشه تا آسمان
بنفشه گول اویَه فوجه یه عالم
شیون تندیس و اشک و ماتم
آخ چی بگم من از باغ موحتشم
کودکی روزان بو و خنده و غم
کولاه فرنگی می پایَ شول کونه
نوستالوژی هَچین می شین گول کونه
الاکُلنگ زَنه بدجوری چشمک
آلبالو خوشک، سیبیشکا، آلو، پشمک
اوستادسرا نامَ تو بیشنَوستی؟
تو هیچ دَنی معروفه اون چی واستی؟
میرزا کوچی خان قدیمی خانــه
هـــنوز نهَا اســـتادســرا مـــیانه
ترافیکَ زیادَ کود اون، ولـی
صفا داره بدجوری دانا عــلی
چومارسـرا میَن نها مقبـــره
مردوم اونَ قبول دارید یکسره
پیر و میان سال و جوان و بیکار
پنج شنبه شب میلّت اَئیدی گولسار
تا نصف شب اوشَن هویَ دور زنید
هیزار جور اسباب از دوکانان هینید
ولی هچین کـی شیدی به بولوار
اَشَن ِ سورعت فرسه به هیـزار
آقا خطرناکه یه وقت کورس نَنی
ئیبار زنی مردومَ شل پل کونی
موطهری و بی خودی چرخ زِئِن
یه عالمی آدم و ماشین دِئِن
ساغریسازان کی مرا یاد اَیه
یخ در بهشت بدجوری می دیل خوایه
شریعتی، منظریه، پــیر سرا
بیستون و معلـــم

و آفـخرا
تختی و معلولین و سام و رازی
لاکانی و رشتیان و یخــسازی
پورد عراق و سعدی و صفاری
نماد شهر رشت، امی شهـرداری
اَشَن همــه آخـر زیبــائیـــه
منم کی دِ کم بَوَردم قافیــه
اگر فدید مَرَ پیله بهشتَ
عومراً اگر به جاش فدم می رشتَ
