مشکل فوتبال ایران اینست که همه می خواهند دلال باشند. همه دنبال پول مفت هستند؛ درآمدهای میلیونی و میلیاردی بدون این که تعهدی وجود داشته باشد و مالیاتی پرداخت شود
چه بگذاریمش به حساب زیاد مصاحبه کردن (حرف زدن)، چه بنویسیمش پای شجاعت مدیرعامل پرسپولیس و چه قلمدادش کنیم جزو تاکتیکهای مدیریتی و سیاست کاری «محمد رویانیان»، هر چه که باشد او گاهی چیزهایی می گوید که تامل برانگیز است.
حرف های تامل برانگیز یک مدیر عامل
مسایل و معادلات پشت پرده فوتبال ایران را کم و بیش همه آنهایی که به نحوی با این پدیده درگیر هستند، می دانند و اینست که مثلا برای من خبرنگار، حرف هایی از این دست حکم نوعی افشاگری مقدماتی را دارد اما بیان این مسایل برای مردم عادی که از دور رویدادهای بیرون زمین فوتبال را دنبال می کنند، سوالات و ابهامات زیادی ایجاد می کند.
مثلا وقتی رویانیان در مصاحبه اخیر خود با خبرنگاران اعلام می کند؛ «متاسفانه عنوان کردن جملاتی تحریک آمیز از مواردی است که آقایان مستمسک قرار دادند تا ذهن مدیران باشگاهها را مشوش کنند که اگر لازم ببینم به تمامی مردم و رسانه‌ها اعلام می‌کنم که همین آقایانی که هم اکنون چنین صحبتهایی را مطرح می‌کنند کدام دلال‌ها را به من معرفی کردند تا از آنها بازیکن بگیرم و من محکم جلوی آنها ایستادم. حتی اگر لازم باشد اسامی دلالانی که همین آقایان به من معرفی کردند را اعلام خواهم کرد» برای مردم این ابهام ایجاد می شود که آیا رویانیان درست می گوید؟ آیا آنهایی که باید مسئول مبارزه با ناهنجاریهای فوتبال باشند، وظیفه را بی خیال شده اند و خود تبدیل گشته اند به بخشی از این مکانیسم فاسد؟ آیا به جای از دور خارج کردن دلالان غیر رسمی که تویشان از سردبیر و خبرنگار گرفته تا شر خر و بازیکن و مدیر باشگاه و حتی برخی مسئولان هم پیدا می شوند، اقدام به یار گیری و باز کردن عرصه برای فعالیت برخی دلال های خودی می کنند؟ آیا مسایل مطرح شده توسط «حسین هدایتی» مالک باشگاه استیل آذین در آن برنامه 90 معروف واگویه همین واقعیت تلخ است؟ اینها بخشی از ابهاماتی است که مصاحبه اخیر رویانیان ایجاد کرده است.
اعلان جنگ
موضوع البته از کمی قبل تر شروع شد. مدیرعامل پرسپولیس از کجا شاکی است؟ بله، درست حدس زدید. او تقریبا کار را با «برونو متسو» برای سرمربیگری پرسپولیس تمام کرده بود اما خب به یکباره اظهاراتی از سوی «علیرضا علیپور» دبیر کمیته تخلفات حرفه ای (ستاد منشور اخلاقی سابق) مبنی بر این که قرارداد متسو ثبت نخواهد شد، مدیر عامل پرسپولیس را شوکه کرد و در ادامه اگرچه علیپور به نحوی آن مصاحبه را تکذیب کرد اما عملا رویانیان نتوانست متسو را پرسپولیسی کند و در مصاحبه های مختلفی هم ناخرسندی اش را از این موضوع، اعلام کرد.
بعدتر، رویانیان بار دیگر طی گفتگویی به کنایه عنوان کرد؛ «یک نفر هست که همه را منشوری می داند» و اینطور شد که آتش این جنگ منشوری، تیزتر و تیزتر شد.
آخرین رویداد قبل از مصاحبه رویانیان، مربوط می شود به انتشار فحوای نامه کمیته تخلفات حرفه ای مبنی بر موضعگیری این کمیته در قبال معرفی 4 بازیکن توسط سرمربی یکی از تیمهای ملی پایه به پرسپولیس بود توسط یکی از خبرگزاریها. موضوعی که خشم رویانیان را در پی داشت و او را واداشت برخی از مسایل پشت پرده را سربسته بازگو نماید.
پای یک عدد سرمربی!
سرمربی مذکور که پیشترها انتقادات زیادی هم از حضورش در تیم ملی می شد اما از حمایت همه جانبه و سرسختانه کفاشیان برخوردار بوده و هست، واقعا این کار را کرده و رویانیان هم منکر نیست و حتی این ارتباط را موجب افتخار خودش می داند. اخیرا هم که «علی بیرانوند» دروازه بان نفت تهران که به صورت قرضی راهی گهر دورود شده، ادعا کرده سرمربی تیم ملی جوانان یعنی «اکبر محمدی» قبلا از او خواسته بود به پرسپولیس بپیوندد و حتی او را با خود به دفتر رویانیان برده بود. داخل پرانتز این که «کنعانی» یکی از بازیکنان تیم ملی جوانان هم فصل گذشته در هیاهوی حضور دنیزلی، پرسپولیسی شد و این مساله انتقاداتی را هم در پی داشت.
طرح اتهام
حالا رویانیان قضیه را وارد فاز جدیدی کرده است. او با طرح این اتهام که «آقایان مدعی، خودشان دلال معرفی کردند» یک «تک» جانانه به حریف زده و احتمالا باید منتظر «پاتک» طرف مقابل هم باشیم. حالا این بحث آزاردهنده علنی شده که موضوع «دلال های خودی و غیر خودی» چیست و اگر در حد اتهام است چرا پاسخ داده نمی شود و اگر واقعیت دارد که وای بر فوتبال ایران؟! این را باید رویانیان ثابت کند.
دلالی، شغل است یا راهی برای پول چاپ کردن همگانی؟
در پایان توضیحی کوتاه بایسته می نماید که دلالی در فوتبال هم مثل خیلی از امور دیگر پذیرفتنی است و جایگاهی با تعریف قانونی مشخص هم دارد اما مشکل فوتبال ایران اینست که همه می خواهند دلال باشند. همه دنبال پول مفت هستند؛ درآمدهای میلیونی و میلیاردی بدون این که تعهدی وجود داشته باشد و مالیاتی پرداخت شود.
دلال فوتبال باید توسط فیفا و تحت آزمون ها و آموزش های ویژه صاحب مجوز شود، مالیات پرداخت کند و روال کاری شفافی داشته باشد اما در فوتبال ما هر کس بتواند و بخواهد دلالی می کند. از خبرنگاری که یک سال نیست به این جرگه پیوسته و دوره آموزش مقدماتی را می گذراند تا سردبیری که اختیارات رسانه ای دارد تا مدیر باشگاهی که دستش برای خرج کردن پول مردم باز است تا سرمربی تیم ملی که اوقات فراعتش را با انتقال بازیکن به یک باشگاه خاص پر می کند و حالا از رویانیان می شنویم کار به مراجع پاکسازی کننده هم رسیده که در صورت درست بودن، تاسف برانگیز است و باید با آن مقابله شود، فوری و جدی!
نقطه پایان این گزارش یک سوال تکراری است؛ اگر چند سال است که با دلال های بدون مجوز و دلالی غیرقانونی مبارزه می شود، چرا بخش عمده این افراد هنوز و همیشه مشغول کارند و هر روز چاق تر می شوند و حریص تر؟ چرا؟ داستان این دلال های خودی و غیر خودی که رویانیان مطرح کرده، چیست؟
نظر شما چیست؟
.png "کاربر ویژه")