عيد، زمان تغییر است؛ تغييراتي در انسان و در طبيعت. حرکت طبیعت به سمت تکامل، و حركت انسانها به سوي علم و معرفت، همواره با شادماني و نشاط توأم است خاصه آنكه وقتي انسان معناي جديدي كشف ميكند ، ابتهاج زائد الوصفي تمام وجود آدمي را در بر ميگيرد ، آن لحظهی تازه عيد ناميده ميشود .
در روايت معروفي از اميرالمؤمنين علي ـ عليه السلام ـ آمده است: «هر روزي كه انسان در آن به زشتي و گناه آلوده نگردد آن روز عيد است» چرا كه زشتي مهمترين بستر ظهور نزاع ميان آدميان است وباعث برهم خوردن آرامش دروني و بيروني انسانها ميگردد و اين همان چيزي است كه با عيد يعني آرامش و شادماني منافات دارد .
عيد قربان, عید جان باختن و قرباني كردن جان خويش در پاي معشوق است...
عيد قربان، عيد سرسپردگي و بندگي به درگاه احديت است...
عيد قربان، عيد زاييده شدن انساني نو از پس آن منيتهاي هوي و هوس است...
عيد قربان, سر بريدن «نفس» است ؛ و پا بریدن از «شيطان»...
عيد قربان, عید ابراهیم است و «اسماعیلش» ؛ و عید محمد است و «ذبح عظیمش» حسین... و مگر نه اینکه در قنوت نماز عید قربان، خدای را میخوانیم که: «این روز، روزی است که آن را برای مسلمانان عید قرار دادی، و برای محمد و آل محمد مایهی شرف و کرامت...»؟
در استقبال از سپيده، بايد سپيد پوشيد... و دو ركعت نماز، به زلالي باران خواند... و از خود تا خدا طواف کرد...
عيد سعيد قربان بر همه بندگان صالح خدا مبارك باد