نگاه حميدرضا صدر به شکست تيم اميد

[maysam]

نگاهم به نيمه نهايي نگاه به لحظه هاست
وقتي وارد نيمه نهايي مي شويد هم مي توانيد اول شويد و هم جهارم. به نظرم تيم اميد مي توانست مقابل ژاپن بازنده نباشد. هم بازي برابر کره و هم ديدار مقابل ژاپن بازي هايي بودند که تيم اميد تا مرز پيروزي پيش رفت اما در نهايت نتوانست قدم پاياني را محکم بردارد.در بازي نيمه نهايي جام جهاني اگر اينيستا 3 دقيقه مانده به پايان بازي گل نمي زد آيا اسپانيا مي توانست به فينال برسد.نگاهم به نيمه نهايي نگاه به لحظه هاست، در ذات رقابت هاي نيمه نهايي داستان لحظه ها سرنوشت را مي سازد.

[color=blue:c0ad3713f9][size=18:c0ad3713f9]سيد جلال، پاشنه آشيل بود نه قلب تپنده[/size:c0ad3713f9][/color:c0ad3713f9]
سيد جلال حسينی نه تنها سالمندترين بازيکن تيم ما بلکه سالمندترين بازيکن جام بود. او مقابل کره در لحظاتي بهترين بود اما در لحظاتي که نيازمند توانايي هاي او بوديم تبديل به بدترين بازيکن ميدان شد. سيد جلال را به اين دليل پيرواني انتخاب کرد تا در گوانگ ژو قلب تپنده تيم ما در قلب دفاع باشد. سيدجلال نه تنها قلب تپنده نبود بلکه پاشنه آشيل تيم ما مقابل کره بود. کره دو گل خود را از درون هجده قدم و از نقطه اي زد که منطقه بازي سيد جلال تعريف شده بود.

جوانان هم مي رفتند چهارم مي شدند
سياست ما پيش از اعزام تيم اميد به گوانگ ژو کسب مدال به هر قيمتي بود. وقتي سياست اين است هرطور شده مدال بگيريم پس چندان نبايد به حضور 3 بازيکن بزرگسال در ترکيب تيم اميد خرده گرفت. به اعتقاد من اگر تيم جوانتري به گوانگ ژو مي رفت يا بهتر بگوييم تيم جوانان ، باز هم مي توانستيم به جمع 4 تيم راه پيدا کنيم.

مقابل ترکمنستان ياد بازي پدر با کودکانش افتادم
اين نظريه که به هر قيمتي بايد مدال گرفت را قبول ندارم. يکي از صحنه هاي عجيبي که در بازي هاي گوانگ ژو به چشمم خورد در ديدار تيم اميد برابر ترکمنستان بود. جايي که سيد جلال و مهدي رحمتي با نوجوانان ترکمن دست و پنجه نرم مي کردند. تماشاي اين صحنه ها باور کردني نبود. آنوقت بود که بازي فوتبال پدر با کودکانش در ذهنم تداعي شد.



بايد به رحمتي گفت، مي خواهي چند گل از کره بخوري
فکر نمي کنم باز شدن دروازه رحمتي مقابل جوانان کره اي و ژاپني تاثيري در روحيه او داشته باشد. در حقيقت بايد بگويم دغدغه اکثر بازيکنان ما ارضاي مالي است و نه هيچ چيز ديگر. به نظر من با طرح يک سوال مي توان رحمتي را براي جام ملتها و تقابل احتمالي با کره آماده کرد. بايد از رحمتي پرسيد، مي خواهي چند گل از کره بخوري؟ او در مقدماتي جام جهاني 2 گل از کره اي ها خورد و حالا هم چهار گل. يعني 6 گل در 3 بازي. آيا آمار جالبي است؟ نکته جالب اينکه او در تهران و روي گل پارک جي سونگ مقصر اصلي بود و در بازي هاي آسيايي هم مي توانست مدال برنز را به کاروان ما هديه کند اما باز هم اشتباه کرد. حالا طرح اين سوال مي تواند انگيزه اي شود براي رحمتي تا در دوحه نمايشي جانانه داشته باشد.

شاغلام را به عنوان يک مربي خوب سنتي مي پذيرم
در روزهايي که انتخاب مربي در رده باشگاهي و ملي براي ما تبديل به يک معضل بزرگ شده انتخاب پيرواني براي هدايت تيم اميد انتخاب بجايي بود. پيرواني را به عنوان يک مربي سنتي خوب مي پذيرم. او بهترين فردي بود که مي توانست به زبان خود بازيکنان با آنها صحبت کند. ضمن اينکه بايد اين موضوع را هم در نظر گرفت که پيرواني تنها 2،3 ماه پيش از شروع بازي ها مطمئن شد که مربي اين تيم است.هر مربي ديگري هم جز پيرواني بود بهتر از اين نتيجه نمي گرفت.

پيرواني مشاور بزرگ مي خواهدداستان ادامه همکاري پيرواني با تيم اميد بايد ظرف يک هفته تا 10 روز آينده مشخص شود. به شخصه معتقدم مربي خارجي بنا به دلايلي در مقطع فعلي به درد تيم اميد نمي خورد. در ميان گزينه هاي داخلي هم نه اينکه بگويم پيرواني بهترين گزينه است اما با توجه به اشرافي که به تيم دارد مي تواند موفق تر از ديگران باشد. در نهايت معتقدم او براي موفقيت نيازمند ابزاري جديد است، ابزاري مثل استفاده از يک مشاور بزرگ.