توسط MAZIYAR » يکشنبه فبريه 09, 2014 10:36 am
یک شرط منطقی و یک شرط غیر منطقی برای خریدار جدید!
معامله به هم خورد . این آخرین خبری است که درباره ی واگذاری داماش از رشت رسید . داماش که روز بازی با راهآهن روی پیراهنش نام برند گرند را تبلیغ کرد ، پس از بازی و هنگام ثبت قرارداد با خریدار جدید به توافق نرسید . نکته ی سوال برانگیز این است که اگر داماش با گرند به توافق قطعی نرسیده بود ، چرا کنفرانس مطبوعاتی برگزار شد و چرا روی پیراهن داماش نام این برند را حک کردند !
امیر عابدینی چند شرط برای واگذاری داماش تعیین کرده بود ، اول این که نام تیم تغییر نکند و دیگر این که داماش همیشه در رشت فعالیت کند و به شهر دیگری منتقل نشود . پاس شدن چک اول نیز شرط لازم دیگری است ، بهخصوص برای این باشگاه که در اوج بحران مالی است . مدیرعامل گرند که پیشتر در سایت این شرکت گفته بود میخواهد امتیاز یک تیم لیگ برتری را پس از خریداری ، به مشهد منتقل کند ، سپس تغییر موضع داد و گفت داماش به مشهد منتقل نمیشود . این هلدینگ حتی پذیرفت که نام داماش تغییر پیدا نکند اما هنگام ثبت قرارداد انگار مدیرعامل گرند نپذیرفت که این شرطها در قرارداد ثبت شود .
درباره ی این شرط که داماش نباید به شهر دیگری منتقل شود ، بحثی نیست . بی تردید انتقال این تیم به هر شهر دیگری غیرمنطقی و غیرحرفهیی است . داماش در رشت دوستداران پرشماری دارد و البته صاحب چند دهه قدمت است ، از آن سال ها که استقلال رشت بود یا استقلال شهرداری رشت ، سپس پگاه لقب گرفت یا در این سال های اخیر که نام تیم اول شهر رشت ، داماش بود . تصور کنید ابومسلم را از مشهد به شیراز منتقل کنند یا سپاهان را به مشهد بفرستند ، چه تصمیم خنده داری است ! انتقال تیمهای بی تماشاگر تهرانی که پس از چند دهه تیمداری هرگز نتوانستند تماشاگری را مجذوب خود کنند ، طرحی بود که اگر با کارشناسی دقیق انجام میشد ، برای فوتبال ایران اتفاقات خوبی را رقم میزد اما این که تیمی مثل داماش را به شهر دیگری منتقل کنند ، چه بحث بیهوده و عجیبی است ، بحثی که حتی مطرح کردنش موجب سبز شدن اسفناج بر سر میشود .
اما این شرط که نام داماش باید حفظ شود ، خواستهیی به شدت غیرمنطقی است که وقتی هلدینگ گرند آن را پذیرفت ، باعث تعجب شد . داماش اگرچه نام انزلیچی در گیلان است اما بهعنوان یک نام تجاری برای این تیم انتخاب شد . داماش کارخانهیی است از مجموعه شرکتهای امیر منصور آریا که آب معدنی تولید میکند و منطقی نیست که شرکت دیگری امتیاز باشگاه داماش را بخرد و همچنان برند داماش را تبلیغ کند . این تغییر نامهای پی در پی در فوتبال رشت البته آزار دهنده شده اما وقتی یک باشگاه نامی تجاری دارد ، با چنین بحرانی مواجه میشود . فوتبال رشت اگر نامی غیرتجاری و بومی برای تیمش انتخاب میکرد ، دیگر لازم نبود یک روز پگاه شود و یک روز داماش باشد و روز دیگر نام دیگری داشته باشد . هنوز هم دیر نشده و انتخاب یک نام بومی و غیر تجاری بهترین راهکار است ، نامی که نه شعبه ی استقلال در رشت باشد و نه برندهایی مثل پگاه و داماش و گرند .
داماش روزی که امتیاز باشگاه پگاه را خرید ، در اقدامی منطقی نام برند خود را برای این باشگاه انتخاب کرد . حالا این توقع که خریدار بعدی با نام داماش باشگاهداری کند با هیچ منطقی سازگار نیست . برند داماش تا همین جا از تبلیغ توسط این باشگاه بهره مند شده ، در حالی که به تعهدات مالی خود پایبند نبوده . این برند در واقع میلیاردها تومان به باشگاه بدهکار است و معلوم نیست با چه مکانیزمی این بدهیها پرداخت خواهد شد . حالا تصور کنید خریدار جدید همچنان با نام داماش تیمداری کند !
سرنوشت معامله ی داماش با گرند هنوز نامشخص است اما فراموش نکنیم که به غیر از شرط انتقال ، شرطهای دیگر هم باید منطق اقتصادی و حرفهیی داشته باشد . عابدینی همان مدیری است که نام تجاری داماش را برای این باشگاه انتخاب کرد و حالا این چه توقعی است که خریدار جدید به باشگاهداری با نام تجاری مالک پیشین محکوم شود ؟ عابدینی حتی با تعلق خاطر شخصیاش رنگ پیراهن این تیم را چند فصل پیش تغییر داد و وقتی متوجه ریزش تماشاگر شد ، دوباره پیراهن آبی را انتخاب کرد .
دوباره و چند باره باید نوشت بهترین گزینه برای فوتبال رشت انتخاب یک نام غیر تجاری و بومی است ، نامی که در انتخابش تماشاگران واقعی فوتبال رشت ( نه چند لیدر و هوادار وابسته به مدیران باشگاه ! ) سهیم باشند و در انتخاب رنگ پیراهن نیز سلیقه ی عمومی همان تماشاگران اصیل در نظر گرفته شود .
داماش اما فارغ از این بحثها در اوج بحران اقتصادی است و مسوولان استانی حتی پرداخت سریع قرض یک میلیاردی را از این باشگاه دریغ کردهاند . معامله با گرند هم که سرنوشت نامعلومی دارد و بازیکنان هم که تماشاگر این بازی بی پایان مدیران هستند ، بازی سیاستمدارانهیی برای خریدن زمان و افزایش عمر مدیریت ، یک روز با بغض و روز دیگر با تشر و چند روزی هم با رو کردن یک خریدار .
* ف. گیلکان _ روزنامه ی ایران ورزشی _ 92.11.20
"آبرار اَ خاک میرزا جاجیگایه / همیشه خنجرُ خون روبرایه"
"حواسَ خُب بَنَه می حرفَ بشنو / منو تو یک سریم ، دوشمن سیوایه"