بريده و مطالب روزنامه هاي مربوط به داماش گيلان(آپدیت روزانه)

[vahidakbari]

[vahidakbari]

[vahidakbari]

[abarar1989]

[vahidakbari]

جهانبخش :‌ شلوغ کاري را دوست ندارم

در خصوص ديدار با کويت عليرضا جهانبخش مهاجم نايمخن (NEC) گفت و گويي با 90 انجام داده که در زير مي‌خوانيد :


90: بازي با کويت چه گونه بود ؟

با توجه به اين که اکثر بازيکنان براي اولين بار کنار هم بازي مي‌کردند ، خيلي خوب بودند و نتيجه ی دلخواه را نيز تيم‌ملي کسب کرد و صعود مقتدرانه‌یي داشت .

90: گلزني انصاري‌فرد و کريمي فشردگي خط حمله را سخت‌تر نکرد ؟

اين که مهاجمان آماده زياد است ، خيلي خوب است و رقابت زياد مي‌شود تا همه بجنگند تا فيکس شوند . من از اين موضوع خوشحال شدم .

90: قبول داري فيکس بازي کردن در خط حمله سخت شده ؟

در همه ی پست‌‌ها بازي کردن سخت است و بعيد مي‌دانم پست آساني وجود داشته باشد .

90: مسعود شجاعي هم از تو تعريف کرد ؟

آقا مسعود لطف دارد و اين تعريف ها کار هر بازيکني را سخت ‌تر مي‌کند .

90‌:‌چرا در تولد کي‌روش ديده نشدي ؟

من زياد شلوغ نکردم و کنار ايستاده بودم و تماشا مي‌کردم .

90: مي‌ترسيدي کيک مالي شوي ؟

نترسيدم ولي زياد شلوغ بازي را دوست نداشتم .

90:‌تولد خودت کي است ؟

هنوز خيلي مانده .

90‌: در ليگ هلند باز هم که نبرديد ؟

اگر چه نبرديم ولي بازي خوبي انجام داديم و تساوي نيز رضايت بخش بود . من خودم از بازي‌ام راضي بودم و هر روز هم بهتر مي‌شوم . الان تمام فکرمان مسابقه ی آينده است که با رقيب مان بازي داريم و بايد حتماً ببريم .

* روزنامه ی ورزشی نود

[MAZIYAR]

به عابديني نه ، به داماش کمک کنيد

تيم شهر باران همچنان مي‌بارد !
عابديني استعفا داد . اين خبر را براي چندمين‌بار در يکي ، دو سال اخير شنيديم و به احتمال زياد باز هم خواهيم شنيد . اين استعفا نه جديد است و نه شايد آخري ! موضوع مهم‌تر اين که استعفاي مديرعامل باشگاه به دست چه کسي مي‌رسد و موافقت مي‌شود يا نمي‌شود ؟ معلوم نيست و هرچه هست او هر از چندگاهي استعفا مي‌دهد ولي هميشه هست !

مگر داماش مشکل ندارد
اين که امير عابديني استعفا مي‌دهد و جايي نمي‌رود ، کاملاً عادي است و نبايد از آن ايراد گرفت ولي همه مي‌دانند داماش مشکل دارد و هر روزي که مي‌گذرد بر مشکلاتش افزوده مي‌شود . از عابديني مديرعامل گرفته تا يک هوادار عادي همه مي‌دانند اين تيم غرق در مشکلات مالي است و از کادرفني گرفته تا بازيکنان همگي امروز و فردا مي‌کنند تا يکي پيدا شود و به داد تيمي برسد که در گفتار خيلي صاحب دارد اما در عمل يک نفر هم پا پيش نمي‌گذارد . اين وسط بايد به امير عابديني حق داد که هر ماهي يک بار استعفا دهد و جايي نرود ، چون هر مشکلي که داماش پيدا مي‌کند فقط عابديني را مي‌شناسند و او بايد جوابگوي بازيکن ، مربي و مهم‌تر از همه هواداران باشد .

مبارزه ی يک نفره
با اينکه عابديني تحت فشار است ولي نشان مي‌دهد ، مبارزه مي‌کند تا هر طور شده اين فصل را نيز به پايان برساند . اين طور که پيداست او به هر دري مي‌زند ولي هيچ‌کس برايش دري باز نمي‌کند ، هرچه داد و فرياد مي‌کند ، اکثر مسوولان عقب‌نشيني مي‌کنند ! واقعاً عجيب است که در گيلان کسي به داماش کمک نمي‌کند . واقعاً اگر مشکل «عابديني» است ، خيلي راحت بگويند تا روزي که او در باشگاه سمتي دارد به اين تيم کمک نخواهند کرد ، اگر هم مشکل کار او نيست چرا به تيم استاني کمکي نمي‌کنند ؟ خيلي عجيب است عابديني سربسته خيلي‌ها را متهم مي‌کند که به تيم شهر رشت کمکي نمي‌شود و آن ها نيز سکوت مي‌کنند ! بهتر است مسوولان استان خيلي راحت واقعيت را بگويند تا همه بدانند مشکل داماش واقعاً عابديني است که هيچ مسوولي راضي به کمک به باشگاه نيست و اگر هم اين گونه نيست پس چرا همه در سکوت به سر مي‌برند و جواب حرف‌ها و ادعاهاي مديرعامل را نمي‌دهند ؟

مرگ و زندگي با استعفا
اگر قرار باشد عابديني استعفا دهد و هيچ اتفاقي رخ ندهد اين وسط تکليف داماش چه مي‌شود ؟ اين تيم هفتم اسفند بازي مرگ و زندگي با پرسپوليس دارد و اگر ببازد احتمال سقوطش قوت مي‌گيرد و شايد ديگر کمک‌هاي ميلياردي هم نتواند نماينده ی رشت را نجات دهد . اگر تا قبل بازي با پرسپوليس کمک شد که خيلي از مشکلات برطرف مي‌شود و قطعاً اين تيم نتيجه هم خواهد گرفت . اگر اين اتفاق نيفتد تنها راه حل نجات از بحران همان غيرت و تعصب بازيکنان ، کادرفني و هواداران است که پشت تيم خواهند بود .

مشکل با يک ميليارد هم حل نمي‌شود
شايد خيلي‌ها فکر مي‌کنند مشکل داماش با چندصد ميليون يا يکي ، دو ميليارد تومان برطرف خواهد شد اما اصلاً اين گونه نيست و با اين پول‌ها نه داماش به آن چه که مي‌خواهد ، مي‌رسد و نه عابديني که بخواهد به تيمداري‌اش ادامه دهد . مشکل داماش حادتر از آني است که اين روزها بر سر صدميليون و دويست ميليون چک و چانه مي‌زنند . اگر مسوولان استان واقعا داماش را مي‌خواهند يک روز و براي هميشه جلسه بگذارند و تکليف را مشخص کنند . اين که سکوت کنند و فقط عابديني حرف بزند ، اصلاً منطقي نيست .

* روزنامه ی ورزشی نود - شنبه, ۱۷ اسفند ۱۳۹۲

[MAZIYAR]

وعده ی استاندار گیلان به بازیکنان داماش

بحث مشکلات مالی در هر تیمی که وجود داشته باشد در داماش دیگر وضعیت خطر را هم رد کرده و مدتی است برای بازیکنان این تیم مشکلات زیادی به وجود آورده است . اصلاً داستان استعفاهای سریالی عابدینی هم از همین جا سرچشمه می‌گرفت و مدیرعامل داماش به ادعای خودش با استعفا دادن می‌خواهد مسوولان استانی را متوجه مشکلات داماش کند . به دنبال همه ی این مشکلات از گیلان خبر می‌رسد استاندار با حضور در تمرینات داماش وعده ی حل مشکلات مالی این باشگاه را به بازیکنان داده است .

نجفی استاندار گیلان عصر پنج‌شنبه در تمرین داماش حاضر شد و دقایقی با بازیکنان این تیم صحبت کرد . او به بازیکنان داماش وعده داد که ظرف روزهای شنبه یا یکشنبه بخشی از مطالبات بازیکنان هم پرداخت خواهد شد .

* روزنامه ی ایران ورزشی _ 92.12.17

[vahidakbari]

چند جهانبخش را گم کردیم ؟!

آخرین نسلی که ناگهان متحول شد ، همان دست پرورده ی محمد مایلی‌کهن بود . همانی که یک روز می‌گفتند به گردنبند طلای بازیکنش ایراد گرفته و اما در خلوت خودش مشتاق استماع صوت اقبالی بوده !‌ مایلی‌کهن را باید منها کرد . از رفتارهای متناقضش ، از نتایجی که با پیکان و فولاد گرفت و البته از فریادهایی که امروز در فوتبال ایران بر سر شاگردان قدیم خودش می‌زند . بعد دوباره باید او را دید . مایلی‌کهن ، منهای تمام آن خاطرات ، می‌شود کسی که فوتبال ایران را ناگهان متحول کرد . سیر تحولش هم جنون آمیز بود . این که در کوتاه‌ترین زمان ممکن ، یک تیم با میانگین سنی بالای سی سال را تبدیل کنی به تیمی با میانگین سنی 24 سال ، شهامت که هیچ ، تا حدودی دیوانگی می‌خواهد . فقط او می‌توانست ناگهان مهدوی‌کیا ، یزدانی ، میناوند ، باقری ، مجیدی ، موسوی ، خداداد ، نکیسا و دو جین جوان دیگر را در تیمش جا بدهد و نتیجه هم بگیرد . از همان روزها ، نسل فوتبال ایران آرام آرام عوض شد . همان نسل تا همین چندی قبل هم فوتبال ایران را روی شانه‌های‌شان می‌کشیدند .

تغییر نسل در این فوتبال آن قدر کند و لاک پشتی جلو رفته که وقتی یک تازه‌وارد مثل کارلوس کی روش پایش را روی این خاک می‌گذارد هم مجبور باشد راه حاضری خوری را انتخاب کند . یعنی برود دنبال متقاعد کردن اشکان دژاگه برای حضور در ایران و یا رایزنی با قوچان‌نژاد و دنیل داوری و بیت آشور و حتی آریا جسور . دیگر نه وقتی برای چشم چرانی در فوتبال ایران دارد که یک استعداد پیدا کند و نه حوصله ی سر و کله زدن با باشگاه‌هایی که حاضر نیستند یک نوجوان 18 یا جوان 20 ساله را در ترکیب اصلی خودشان بگذارند . او هم می‌شود حاضری خور . می‌رود سراغ نسلی که آن سوی آب ها از چند سال قبل شکل گرفته و برای امروز حاضر شده . بعد از خودمان می‌پرسیم چه ضمانتی هست که چهار سال بعد ، وقتی اشکان دژاگه دیگر مثل امروز نبود ، وقتی قوچان‌نژاد هر دروازه‌یی را باز نمی‌کرد ، وقتی این دو رگه‌ها هم مثل زندی تمام شدند ، بتوان روی فرزندان ایرانیان مهاجر حساب کرد ؟ چه ضمانتی هست نسل بعدی هم در آن سوی مرزها برای ما فوتبالیست ساخته باشند ؟


همین دلهره‌ها ، از فوتبال دیمی ایران ، همیشه مثل سایه نشسته بیخ گوش‌مان . تکان هم نمی‌خورد . نه آکادمی فوتبال استانداردی داریم و نه مدارس فوتبالی که دچار معضل و مشکلات جانبی و حاشیه‌یی نباشند . بعد دقیقاً زمانی که تصور می‌کنیم باید برای به دست آوردن یک استعداد تازه حتی سراغ دو رگه‌های مان در تایلند و مالزی برویم ، تیمی درست می‌شود که چشم باشگاه‌های اروپایی دنبالش می‌افتد . نه تیم ملی بزرگسالانی که به جام جهانی صعود کرده که در حقیقت یک تیم ملی جوانان که در مرحله ی انتخابی‌اش به کره جنوبی باخته و حذف شده . همان تیم بازیکنانی به این فوتبال می‌دهد که نمونه می‌شوند . سردار آزمون به روبین کازان می‌رود ، محسن مسلمان و پیام صادقیان بهترین‌های لیگ می‌شوند ، بیرانوند را می‌بینیم که می‌تواند آینده ی دروازه‌بانی فوتبال آسیا باشد و البته یک علیرضا جهانبخش از همان تیم خودش را به لیگ هلند و بعد به تیم کی روش می‌رساند . کی روشی که از یک سال و اندی قبل ، برای تازه‌واردها ، سختگیری‌هایی محسوس اعمال کرده . تیمی که در مرحله ی انتخابی حذف شد ، منبعی از استعدادهای درخشان در فوتبال ایران بود . استعدادهایی که هر 10 سال یک بار هم نمی‌توان منتظرشان بود .


جهانبخش کاری کرده که برای تمجید از فن و فوتبالش ، قریب به 10 سال زمان داشته باشیم . تا 10 سال دیگر (حداقل) می‌توان از فوتبالی که جهانبخش برای ما بازی می‌کند ، تعریف و تمجید کرد و از بازی‌اش حظ کرد . باید علیرضا را از زاویه‌یی دیگر و به شکلی متفاوت دید . راهی که او آمده را دوباره کنکاش کرد . جهانبخش چه گونه جهانبخش شد ؟


نمونه ی علیرضا در این فوتبال انگشت شمار نیست . به چشم هم می‌آیند ، دیده هم می‌شوند اما مورد اعتماد و اطمینان قرار نمی‌گیرند . گاهی یک امید هرندی فقط باید در داماش پیدا شود و بازیکنی که قبل از داماش فقط در حد پارسه ی تهران و پرسین قزوین رنگ و بوی فوتبال حرفه‌یی را دیده را بازی دهد تا یک اکبر محمدی او را به تیم جوانانش ببرد . تیمی که حتی با وجود حذف شدن از انتخابی جام جهانی جوانان ، دو بازیکن به اروپا ترانسفر می‌کند ، چون تیم‌ترین تیمی بود که در رده‌های پایه ساخته شد چون محصول ماه‌ها دیدن ، درست دیدن و غربال صحیح بود . با دیدن جهانبخش ، نباید لب به ستایش او باز کرد ، باید برای هزاران استعدادی تاسف خورد که نه اعتماد هرندی را دیدند نه به چشم‌هایی که جای اکبرمحمدی نشستند ، آمدند . فوتبال ایران لبریز از جهانبخش‌هایی است که در 19 سالگی قابلیت ترانسفر شدن دارند و در بیست سالگی قفل در تیم کی روش را باز می‌کنند .

* پیام یونسی پور _ روزنامه ی ایران ورزشی _ 92.12.19

[vahidakbari]

جهانبخش : رفتم تا فوتبال ایـران را ثابت کنم

حق انتخاب با او بود . پیشرفت یا شهرت ؟ برای پیشرفت ، سختی‌هایی را باید به جان می‌خرید اما برای مشهور شدن ، مانعی سر راه خود نمی‌دید . او اما گزینه ی اول را انتخاب کرد . با موانع بزرگی جنگید . مثل دردسری به نام خروج از کشور . این مشکلات ، روزهای پرالتهابی را برایش رقم زد اما او هدفی داشت که برای رسیدن به آن ، باید از هر دری عبور می‌کرد . به پیشنهاد پرسپولیس پشت کرد ، به نایمخن رفت تا پستی و بلندی‌های فوتبال را در همین 20 سالگی طی کند . حالا او پرچمدار نسل جوان فوتبال ایران در تیم ملی است . هدف علیرضا جهانبخش اما همین بود . به تیم ملی برسد و نقشی پرافتخار به نمایش بگذارد . با او پس از شکست نایمخن مقابل رودا به گفت‌وگو نشستیم . از لیگ هلند تا تیم ملی و در آخر جام جهانی . مثل همیشه مودب و منطقی پاسخ داد . پاسخ‌هایی نه از روی احساس که از روی تفکر . این مصاحبه پیش روی‌تان است

علی ، به تو که آسیبی نرسیده ؟
چه طور ؟
چون سایت‌های هلندی نوشته‌اند هواداران نایمخن بعد از باخت شما خیلی عصبی بودند و حتی به اتوبوس تیم هم حمله کردند ...
این قدر هم عصبی نبودند که به بازیکنان آسیبی برسانند . برای این بازی ، چون مهم بود و سرنوشت‌ساز ، باشگاه برای هواداران ماشین گذاشته بود تا خودشان را به ورزشگاه برسانند . اتفاقاً جایگاه هواداران تیم میهمان که هواداران ما بودند ، پر شده بود . چیزی حدود 1000 تا 1500 نفر آمده بودند تا از نایمخن حمایت کنند . از شانس بدمان ، اصلاً سرحال نبودیم و این بازی مهم را باختیم و هواداران به همین خاطر خیلی عصبی شدند .
سمت اتوبوس تیم هم آمدند ؟
همیشه و بعد از بازی‌های خارج از خانه ، با اتوبوس می‌آییم ورزشگاه خودمان تا به رختکن برویم و وسایل‌مان را آن جا بگذاریم . بعد از این بازی وقتی جلوی ورزشگاه رسیدیم ، دیدیم 300-200 هوادار ایستاده‌اند و خیلی هم ناراحت هستند . آن ها شعار می‌دادند که راننده هم اتوبوس را نگه داشت . همه آمدند نزدیک و چند بازیکن ما هم سمت آن ها رفتند تا آرام‌شان کنند . آن ها حق داشتند که ناراحت باشند ، چون خیلی زیاد به نایمخن تعصب دارند . از نتیجه نگرفتن تیم شاکی بودند .
به تو که اعتراضی نکردند ؟
ناراحتی آن ها از نتیجه تیم بود . البته راستش را بخواهید من هم مثل بازی‌های قبل نبودم و درخشش گذشته را نداشتم .
چرا ؟ دلیلش می‌تواند خستگی‌ات باشد ؟
قطعاً . بعد از بازی با گینه ، من پنج‌شنبه به هلند برگشتم . جمعه یک تمرین سبک انجام دادم و شنبه هم بازی کردم . چون در رفت و آمد بودم ، خستگی سفر در تنم مانده بود و به همین خاطر زیاد سرحال نبودم . البته 2 ، 3 بازیکن ملی‌پوش دیگر داشتیم که آن ها هم مثل همیشه بازی نکردند . کلاً یک مقدار شرایط تیم خوب نبود و به همین خاطر هواداران از کل تیم ناراحت بودند .
تو از بین دو گزینه ی پیشرفت و شهرت ، اولی را انتخاب کردی . در لیگ ایران نماندی و به نایمخن رفتی . دلیل این انتخاب تو ، فقط حضور در تیم ملی بود یا اهداف دیگری در سر داشتی ؟
این را منکر نمی‌شوم که یکی از دلایل حضورم در اروپا ، بازی برای تیم ملی بود . از طرفی می‌خواستم در جوانی ، آینده‌ام را بسازم . متاسفانه در اروپا ، دیدگاه خوبی نسبت به فوتبال ایران ندارند . فکر می‌کنند نه استعدادی داریم و نه فوتبالی بلدیم . من این را می‌دانستم و از این دیدگاه خبر داشتم . می‌خواستم ثابت کنم که در ایران هم استعدادهایی هستند که می‌توانند در سطح فوتبال اروپا درخشان ظاهر شوند . هم‌نسل‌های من و حتی نسل‌های قبل‌تر از من . خوشبختانه حالا نظرات کمی مثبت‌تر شده و روی جوان‌های ایرانی ، حساب دیگری می‌کنند .
قطعا یکی از دلایل مثبت شدن این دیدگاه خودت بودی و عملکرد درخشانت در لیگ هلند . واقعاً دلیل حضورت در اروپا ، تغییر دیدگاه آن ها نسبت به جوان‌های ایرانی بود یا پیشرفت خودت ؟
واقعیتش را بخواهید به فکر پیشرفت خودم هم بودم ولی می‌خواستم نشان بدهم که جوان‌های ایرانی هم چیزی کم ندارند . سختی را به جان خریدم تا نماینده ی خوبی برای فوتبال ایران باشم و راه را برای جوان‌های دیگر باز کنم . خواستم تا همه بدانند حضور در اروپا شدنی است که خوشبختانه همین طور هم شد .
در تیم ملی هم تو نماینده‌یی از نسل جوان هستی . حضور تو و بازی در ترکیب تیم ملی می‌تواند انگیزه ی جوان‌های دیگر را چند برابر کند .
قطعاً . کی روش نشان داده که به بازیکنان جوان اهمیت ویژه‌یی می‌دهد . الان بازیکنان جوان زیادی در تیم ملی حضور دارند . کریم انصاری‌فرد ، احسان حاج‌صفی ، حامد لک ، یعقوب کریمی ، محمدرضا خانزاده و علی کریمی از سپاهان . این ها بازیکنان 3 ، 4 سال اخیر فوتبال ایران هستند که نشان داده‌اند پتانسیل بالایی دارند . من هم تلاش می‌کنم تا نماینده ی خوبی برای جوان‌ها باشم .
تو پرچمدار نسل جوان فوتبال ایران در تیم ملی هستی . در این بازی‌های گذشته نشان داده‌یی که می‌توانی حتی در جام جهانی کارساز باشی . کی روش هم ثابت کرده که حساب ویژه‌یی روی توانایی‌ها و آمادگی‌ات باز کرده . حتی می‌گویند از تو به عنوان یار دوازدهم و تعویضی اول تیم ملی یاد کرده . می‌خواهم بدانم خودت هم روی یار دوازدهم بودن تمرکز کرده‌یی یا اهداف بالاتری داری ؟
در این مورد حرف نزنم بهتر است . فقط تلاش می‌کنم تا عملکرد مثبتی داشته باشم . چه به‌عنوان بازیکن فیکس و چه به‌عنوان یک ذخیره . حتی حضور در جام جهانی هم می‌تواند برای من افتخار بزرگی باشد .
از این بحث هم نباید به راحتی بگذریم که تیم ملی در فاز تهاجمی با ترافیک شدیدی رو به رو است . دژاگه ، قوچان‌نژاد ، کریم انصاری‌فرد ، خلعتبری ، شجاعی و حتی سردار آزمون .
این ترافیک چیزی شبیه به ترافیک تهران است که راه فرار ندارد . خیلی شدید و غیرقابل وصف . ترافیک تهران یک نکته ی منفی دارد که ترافیک خط حمله تیم ملی ندارد . در ترافیک تهران همه عصبی می‌شوند اما ترافیک خط حمله تیم ملی هیچ‌کس را عصبانی و ناراحت نمی‌کند . بلکه رقابتی است که به تیم ملی کمک می‌کند . با این رقابت می‌توانیم تیم ملی قوی‌تری داشته باشیم و در جام جهانی برای رقبای بزرگ دردسرساز شویم .
در تیم ملی از بازیکنان چیزی یاد گرفته‌یی ؟ نکته‌یی بوده که قبلاً نمی‌دانستی اما حالا می‌دانی ؟
بله ، قطعاً . هم از بازیکنان داخلی و هم از لژیونرها نکات ارزشمندی آموختم . در تیم ملی فقط یادگیری فوتبال مهم نیست . از نوع برخورد بازیکنان باتجربه‌تر با مردم و با هم‌تیمی‌ها نکات خیلی خوبی یاد گرفتم . فهمیدم که چه گونه با مردم رفتار کنم و از نظر شخصیتی چه طور باشم . حتی این که چه طور حرف بزنم و چه طور با سختی‌ها برخورد کنم ... این نکات مثبت را در کنار برخی مسایل فنی آموختم که قطعاً در آینده به کارم خواهد آمد .

* امیر اسدی _ روزنامه ی ایران ورزشی _ 92.12.19

[MAZIYAR]

تعریف کاس نژاد از نقش عابدینی در پیشرفت جهانبخش!