یادداشت روز:چگونه شوالیه سیاه و ژنرال قلعه در برابر سربازان میرزا زانو زدند/جهنم عضدی همچنان تسخیر
ارسال شده در: چهارشنبه دسامبر 05, 2012 11:02 amیادداشت روز:چگونه شوالیه سیاه و ژنرال قلعه در برابر سربازان میرزا زانو زدند/جهنم عضدی همچنان تسخیر ناپذیر...
سرانجام جنجالي ترين و خاص ترين مسابقه هفته هفدهم و به طبع آن نيم فصل به پايان رسيد...
براي پي بردن به واقعيت و ماهيت جنجال هاي پيرامون اين مسابقه قرار نبود فشار ذهني خاصي به خود بياوريم...باند مافيايي و البته آشناي چند سال اخير فوتبال ايران,قلعه نوعي-فتح الله زاده (همان شواليه اين روزهاي خودمان), با چراغ سبزی که از فدراسیون گرفته بودند,دست به دست هم دادند تا به هر لطايف الحيلي که شده از جهنم عضدي دست پر برگردند و کاري بکنند کارستان!!!
ابتدا داور مسابقه به صورت کاملا اتفاقي جناب محسن ترکي (داور محبوب سوگولی های پایتخت!) انتخاب مي شود!!!در مرحله بعد با اعمال فشار از مکان های
نامعلوم بازي به سردار جنگل مي افتد تا با اين حربه و سردر گم کردن هوادران و نيز با توجه به ساعت نامناسب بازي,به خيال خام خود با عدم استقبال هوادران مواجه شده و اينگونه از جو مهلک و مرگ آساي ورزشگاه رشت فرار کنند!!!
اما ضلع سوم اين سناريوي شوم درست روز قبل از بازي شکل می گیرد!!!آنجا که آبي پوشان پايتخت با بهانه اي که حتي مرغ مرده را هم به خنده وادار مي کند,از سفر به رشت سر باز زدند تا با به تعويق انداختن يک روزه بازي ِ خود هم نتیجه بازی رقیبان خود را داشته و خیالشان از این جهت راحت ِ راحت باشد و هم بازیکنان و هوادران داماشی را سر در گم تر از هر زمان دیگری کرده باشند و اینگونه به اصطلاح خودمانی به رشتی ها,کلک رشتی بزنند!!!
اما غافل از اینکه فنی که آنها زده بودند بدلش نزد رشتی ها بود...
آتش خشم رشتی ها از همان ساعات اولیه زبانه می کشد ...ابتدا مصاحبه های هوشمندانه و به جای ِ مسئولین فوتبالی استان و باشگاه در خروجی سایتها قرار میگیرد و با دخالت مستقیم استاندار ِ بومی,بازی به ورزشگاه عضدی منتقل میشود,سپس هوادارن متعصب و موقعیت شناس داماشی در مقابل دوربینهای تلوزیونی ظاهر می شوند و با بیان نکات کلیدی پرده از رازهای نهفته این سناریوی از پیش تعیین شده بر میدارند ...در نهایت هم ضربه آخر را امیر ارتش داماش در گفتگوی تلفنی با شوالیه بی ادب ِ این روزهای فوتبال ما بر پیکره آنها وارد می کند و اینگونه داماش فاتح جنگ روانی خارج از زمین و قبل از مسابقه می شود...
حالا نوبت به جنگ درون زمین می رسد...
روز سه شنبه کذا فرا می رسد...عقربه های ساعت کم کم به 15:15 نزدیک میشوند...جوانان گیلانی آرام آرام به سمت یکی از مخوف ترین ورزشگاه های
ایران روانه می شوند....هیاهوی هوادارن پورشور و متعصب داماشی سکوت حاکم بر شهر را میشکند و کم کم کل رشت ِ مقدس را فرامی گیرد....صدای
رعب آور هوادارن از فرسنگها دور تر به گوش میرسد و به سان ِ آهن ربا مشتاقان داماش را به سمت خود جذب میکند...
حالا دیگر عضدی به مانند [b:64249d2d31]کولوسئوم رم[/b:64249d2d31] باستان شده است,جایی که نبرد مرگ و زندگی گلادیاتورهای آن زمان در آن شکل می گرفت...
جالب است...در یکی از روزهای وسط هفته و در بدترین ساعت ممکن اینچنین ورزشگاه به رنگ داماش در میاید و جمعیت پور شور یک صدا و 90 دقیقه نام داماش را فریاد می زنند...این کاری هست که فقط از دست رشتی ها بر میاید....اینجا اصفهان و شیراز و کرمان و قم و..نیست که نصف ورزشگاه دست قرمز و آبی های آن شهرها باشد...اینجا رشت ِ مقدس است...اینجا هواداران رویای دیگر در سر دارند.
بالاخره عقربه های ساعت به 15:15 میرسند و داور سوت آغاز بازی را میزند...
داماشی ها بسیار هارمونیک و چشم نواز بازی می کنند...موقعیت ها یکی پس از دیگری خلق می شوند و با درخشش رحمتی ,تک ستاره استقلالی ها در این بازی,از دست می روند...حلقه محاصره داماشی ها مدام تنگ تر و تنگ تر می شود و به موازت آن آتش جهنم عضدی هم شعله ور تر میشود...
بازیکنان استقلالی,مستاصل و درمانده,مدام توپ را این طرف و آن طرف میزنند و رسما رحمتی را همه کاره تیمشان در این مسابقه میکنند!!
آبی های پایتخت کم کم به این نتیجه میرسند که کندن یک مو از خرس هم برای آنها غنیمتیست و به گرفتن تک امتیاز از این بازی هم قانع میشوند....
بازی با همین سبک و سیاق در نیمه اول رو به پایان بود که ناگهان پاس زیبای هادی سهرابی,حسین ابراهیمی,بازیکن تیز پای داماشی ها(به قول خیابانی غزال تیز پای داماشی ها)را در موقعیت تک به تک قرار می دهد و راهی را برای مدافع استقلالی ها نمی گذارد جز خطا کردن و گرفتن کارت زرد دوم و اخراج....
حالا قیافه ژنرال قلعه دیدنی تر از هر زمان دیگری شده است...او آب دهانی قورت میدهد و دستی به زیر چانه میکشد...ترس تمام وجود ژنرال را در بر گرفته...او حالا به این فکر میکند که چگونه تیمش با اختلاف گل بالا نبازد!!!آری بازی برای ژنرال قلعه همان جا به پایان رسیده بود!!مگر میشود ده نفره و در مقابل این داماش آماده و آن هم در برابر این همه هوادار مشتاق حتی یک امتیاز هم گرفت!!!!
نیمه دوم شروع میشود اما خبری از حملات دامنه دار نیمه اول نیست...آبی های پایتخت بازی را بدجوری بسته بودند...نگاه ها به سمت درخشان هست که چگونه می خواهد گره این بازی بسته را باز کند...درخشان دست به تعویض می شود و برگهای برنده خودش را رو می کند...ابتدا بازیکن سیه چرده و تازه وارد داماشی ها وارد می شود و سپس نوبت به آبشک,بازیکن خلاق و فانتزی داماشی ها میرسد...ورزشگاه یک صدا او را تشویق میکنند,تو گویی که ماموریت ویژه ای به او داده باشند...داماشی ها کم کم عنان ِ بازی را در دست میگیرند و دوباره مسلط بر بازی می شوند...موقعیتها دوباره خلق می شوند وهمان داستان نیمه اول دوباره تکرار میشود...
نیمه دوم هم رو به پایان هست...هوادارن ملتهبانه به هم نگاه میکنند,حق هم دارند,این بازی زیبا و بدون نقص داماشی ها یک چیز کم داشت و آن هم یک گل زیبا و وبدون نقص بود...به دقیقه 85 ام می رسیم...توپ به آبشک میرسد و او هم کاری میکند که همگان از او انتظار داشتند,با یک پاس بی نقص و آبشکی توپ را به فرشته نجات داماشی ها میر ساند...او استپی میکند و در حالی که توپ اندکی از زمین فاصله گرفت بدون درنگ آن را به جایی از دروازه می فرستد که ایندفعه نه از دست رحمتی کاری بر آمد و نه از دست وردها و دعاهایی که او می خواند!!!ورزشگاه منفجر میشود و هیجان در عضدی به نقطه اوج خود میرسد....هواداران مشتهای گره کرده خود را روانه آسمان میکنند و فریاد شادی سر می دهند و سر از پا نمی شناسند....کمی آن طرف تر ژنرال شکست خورده آبی ها را می بینیم...او که دست به جیب و در حال تنظیم کردن جملات پایانی مصاحبه مطبوعاتی بعد بازی و آوردن بهانه های بنی اسرائیلی خود می باشد سری به نشانه افسوس تکان می دهد,قبول کنیم که از دست دادن ِقهرمانی آن هم در دقایق پایانی واقعا دردناک هست...نتیجه آن همه هیاهوی ِ استقلالی ها هیچ بود.
آری سرانجام ماموریت انجام شد و بازی خوب داماشی ها با این گل دیدنی تکمیل شد ...بازی ای که اگر مهاجمان ِ داماشی کمی بیشتر دقت را چاشنی ضربات آخرخود میکردند الان شاهد تکرار حماسه چهار تایی ها(بلکه هم شش تایی ها!),این بار نه در آزادی و برابر تماشاگران حریف,بلکه در جهنم عضدی و در برابر چشمان
خودی ها,بودیم...
اما این بازی پیامی فراتر از این حرفها هم داشت...
[b:64249d2d31]اول[/b:64249d2d31]: بازشگت آبشک ِ بچه رشتی به ترکیب تیم و رها شدن از بند مصدومیت بود...او که با پاسهای منحصر به فرد خودش در این بازی از یک طرف به لیگ و کیروش اعلام حضور کرد و نشان داد قبراق تر از هر زمان دیگری ای هست و از طرف دیگر حسرت نبودنش در یک نیم فصل را به دل هوادار های داماشی گذاشت...
[b:64249d2d31]دوم [/b:64249d2d31]: حضور موثر بوبکر کبه هستش...کسی که با گل استثنائی خودش به مهاجمهان ِ دیگر داماش نشان داد که چگونه باید از موقعیتهای حتی نصف و نیمه گل
ساخت...او حالا نوید روزهای خوش را در خط حمله داماش می دهد...بازی خوب ِ بوبکر یک پیام دیگر هم داشت و آن اینکه نشان میدهد که کادر فنی در گرفتن بازیکنهای جدید حساسیت خاصی دارند و نوعی فیلترینگ رادر به خدمت گرفت بازیکنهای جدید به اجرا گذاشته اند...اگر سایر بازیکنهای جذب شده هم به این خوبی باشند,باید به کادر فنی بابت این انتخابها تبریک ویژه گفت...
[b:64249d2d31]سوم [/b:64249d2d31]و مهم ترین نکته اتحاد مثال زدنی و حضور پورشور و بی نظیر هواداران بود ....این برد را باید در اصل به نام هواداران نوشت...هوادارانی که هر وقت
سالم,بی حاشیه و متحد تشویق کردند موتور محرک بازیکنها شدند و تیم داماش بعضا حتی توانست ده نفره هم بازیهای خودش را ببرد و بازی زیبای را به نمایش بگذارد...در یک کلام باید گفت این هواداران بودند که باعث شده اند جهنم عضدی همچنان تسخیر ناپذیر بماند...آنها بارها و بارها نشان دادند که چرا همگان از جو مهلک و مرگ آسای ِ عضدی گریزانند....
رشتی ها و گیلانی ها نشان دادند که هر وقت متحد شوند کمتر نیرویی توانسته در مقابل آنها قد علم کند,نه استقلال با آن همه ستاره های ریز و درشتش که کمترین باخت خارج از خانه را دارد و برای قهرمانی می جنگد و نه آن فدراسیون معلوم الحال یارای مقابله با ما را نداشتند....امیدواریم که این اتحاد بیشتر از پیش در سایر زمینه ها هم به وجود بیاید...
در پایان هم باید گفت مشتاقانه منتظر شروع نیم فصل ِ دومی رویایی برای داماشی ها هستیم...شما تصور کنید که نقایص این تیم بومی,جوان و با انگیزه بر طرف شود و بازیکنها در پستهای مورد نظر جذب شوند آن وقت هست که کمتر تیمی توان ِ مقابله با ما را خواهد داشت...
طرفدار داماشیم/تا آخرش باهاشیم
((از طرف سرباز کوچک داماشی ها : امیررضا نیازمهر))
سرانجام جنجالي ترين و خاص ترين مسابقه هفته هفدهم و به طبع آن نيم فصل به پايان رسيد...
براي پي بردن به واقعيت و ماهيت جنجال هاي پيرامون اين مسابقه قرار نبود فشار ذهني خاصي به خود بياوريم...باند مافيايي و البته آشناي چند سال اخير فوتبال ايران,قلعه نوعي-فتح الله زاده (همان شواليه اين روزهاي خودمان), با چراغ سبزی که از فدراسیون گرفته بودند,دست به دست هم دادند تا به هر لطايف الحيلي که شده از جهنم عضدي دست پر برگردند و کاري بکنند کارستان!!!
ابتدا داور مسابقه به صورت کاملا اتفاقي جناب محسن ترکي (داور محبوب سوگولی های پایتخت!) انتخاب مي شود!!!در مرحله بعد با اعمال فشار از مکان های
نامعلوم بازي به سردار جنگل مي افتد تا با اين حربه و سردر گم کردن هوادران و نيز با توجه به ساعت نامناسب بازي,به خيال خام خود با عدم استقبال هوادران مواجه شده و اينگونه از جو مهلک و مرگ آساي ورزشگاه رشت فرار کنند!!!
اما ضلع سوم اين سناريوي شوم درست روز قبل از بازي شکل می گیرد!!!آنجا که آبي پوشان پايتخت با بهانه اي که حتي مرغ مرده را هم به خنده وادار مي کند,از سفر به رشت سر باز زدند تا با به تعويق انداختن يک روزه بازي ِ خود هم نتیجه بازی رقیبان خود را داشته و خیالشان از این جهت راحت ِ راحت باشد و هم بازیکنان و هوادران داماشی را سر در گم تر از هر زمان دیگری کرده باشند و اینگونه به اصطلاح خودمانی به رشتی ها,کلک رشتی بزنند!!!
اما غافل از اینکه فنی که آنها زده بودند بدلش نزد رشتی ها بود...
آتش خشم رشتی ها از همان ساعات اولیه زبانه می کشد ...ابتدا مصاحبه های هوشمندانه و به جای ِ مسئولین فوتبالی استان و باشگاه در خروجی سایتها قرار میگیرد و با دخالت مستقیم استاندار ِ بومی,بازی به ورزشگاه عضدی منتقل میشود,سپس هوادارن متعصب و موقعیت شناس داماشی در مقابل دوربینهای تلوزیونی ظاهر می شوند و با بیان نکات کلیدی پرده از رازهای نهفته این سناریوی از پیش تعیین شده بر میدارند ...در نهایت هم ضربه آخر را امیر ارتش داماش در گفتگوی تلفنی با شوالیه بی ادب ِ این روزهای فوتبال ما بر پیکره آنها وارد می کند و اینگونه داماش فاتح جنگ روانی خارج از زمین و قبل از مسابقه می شود...
حالا نوبت به جنگ درون زمین می رسد...
روز سه شنبه کذا فرا می رسد...عقربه های ساعت کم کم به 15:15 نزدیک میشوند...جوانان گیلانی آرام آرام به سمت یکی از مخوف ترین ورزشگاه های
ایران روانه می شوند....هیاهوی هوادارن پورشور و متعصب داماشی سکوت حاکم بر شهر را میشکند و کم کم کل رشت ِ مقدس را فرامی گیرد....صدای
رعب آور هوادارن از فرسنگها دور تر به گوش میرسد و به سان ِ آهن ربا مشتاقان داماش را به سمت خود جذب میکند...
حالا دیگر عضدی به مانند [b:64249d2d31]کولوسئوم رم[/b:64249d2d31] باستان شده است,جایی که نبرد مرگ و زندگی گلادیاتورهای آن زمان در آن شکل می گرفت...
جالب است...در یکی از روزهای وسط هفته و در بدترین ساعت ممکن اینچنین ورزشگاه به رنگ داماش در میاید و جمعیت پور شور یک صدا و 90 دقیقه نام داماش را فریاد می زنند...این کاری هست که فقط از دست رشتی ها بر میاید....اینجا اصفهان و شیراز و کرمان و قم و..نیست که نصف ورزشگاه دست قرمز و آبی های آن شهرها باشد...اینجا رشت ِ مقدس است...اینجا هواداران رویای دیگر در سر دارند.
بالاخره عقربه های ساعت به 15:15 میرسند و داور سوت آغاز بازی را میزند...
داماشی ها بسیار هارمونیک و چشم نواز بازی می کنند...موقعیت ها یکی پس از دیگری خلق می شوند و با درخشش رحمتی ,تک ستاره استقلالی ها در این بازی,از دست می روند...حلقه محاصره داماشی ها مدام تنگ تر و تنگ تر می شود و به موازت آن آتش جهنم عضدی هم شعله ور تر میشود...
بازیکنان استقلالی,مستاصل و درمانده,مدام توپ را این طرف و آن طرف میزنند و رسما رحمتی را همه کاره تیمشان در این مسابقه میکنند!!
آبی های پایتخت کم کم به این نتیجه میرسند که کندن یک مو از خرس هم برای آنها غنیمتیست و به گرفتن تک امتیاز از این بازی هم قانع میشوند....
بازی با همین سبک و سیاق در نیمه اول رو به پایان بود که ناگهان پاس زیبای هادی سهرابی,حسین ابراهیمی,بازیکن تیز پای داماشی ها(به قول خیابانی غزال تیز پای داماشی ها)را در موقعیت تک به تک قرار می دهد و راهی را برای مدافع استقلالی ها نمی گذارد جز خطا کردن و گرفتن کارت زرد دوم و اخراج....
حالا قیافه ژنرال قلعه دیدنی تر از هر زمان دیگری شده است...او آب دهانی قورت میدهد و دستی به زیر چانه میکشد...ترس تمام وجود ژنرال را در بر گرفته...او حالا به این فکر میکند که چگونه تیمش با اختلاف گل بالا نبازد!!!آری بازی برای ژنرال قلعه همان جا به پایان رسیده بود!!مگر میشود ده نفره و در مقابل این داماش آماده و آن هم در برابر این همه هوادار مشتاق حتی یک امتیاز هم گرفت!!!!
نیمه دوم شروع میشود اما خبری از حملات دامنه دار نیمه اول نیست...آبی های پایتخت بازی را بدجوری بسته بودند...نگاه ها به سمت درخشان هست که چگونه می خواهد گره این بازی بسته را باز کند...درخشان دست به تعویض می شود و برگهای برنده خودش را رو می کند...ابتدا بازیکن سیه چرده و تازه وارد داماشی ها وارد می شود و سپس نوبت به آبشک,بازیکن خلاق و فانتزی داماشی ها میرسد...ورزشگاه یک صدا او را تشویق میکنند,تو گویی که ماموریت ویژه ای به او داده باشند...داماشی ها کم کم عنان ِ بازی را در دست میگیرند و دوباره مسلط بر بازی می شوند...موقعیتها دوباره خلق می شوند وهمان داستان نیمه اول دوباره تکرار میشود...
نیمه دوم هم رو به پایان هست...هوادارن ملتهبانه به هم نگاه میکنند,حق هم دارند,این بازی زیبا و بدون نقص داماشی ها یک چیز کم داشت و آن هم یک گل زیبا و وبدون نقص بود...به دقیقه 85 ام می رسیم...توپ به آبشک میرسد و او هم کاری میکند که همگان از او انتظار داشتند,با یک پاس بی نقص و آبشکی توپ را به فرشته نجات داماشی ها میر ساند...او استپی میکند و در حالی که توپ اندکی از زمین فاصله گرفت بدون درنگ آن را به جایی از دروازه می فرستد که ایندفعه نه از دست رحمتی کاری بر آمد و نه از دست وردها و دعاهایی که او می خواند!!!ورزشگاه منفجر میشود و هیجان در عضدی به نقطه اوج خود میرسد....هواداران مشتهای گره کرده خود را روانه آسمان میکنند و فریاد شادی سر می دهند و سر از پا نمی شناسند....کمی آن طرف تر ژنرال شکست خورده آبی ها را می بینیم...او که دست به جیب و در حال تنظیم کردن جملات پایانی مصاحبه مطبوعاتی بعد بازی و آوردن بهانه های بنی اسرائیلی خود می باشد سری به نشانه افسوس تکان می دهد,قبول کنیم که از دست دادن ِقهرمانی آن هم در دقایق پایانی واقعا دردناک هست...نتیجه آن همه هیاهوی ِ استقلالی ها هیچ بود.
آری سرانجام ماموریت انجام شد و بازی خوب داماشی ها با این گل دیدنی تکمیل شد ...بازی ای که اگر مهاجمان ِ داماشی کمی بیشتر دقت را چاشنی ضربات آخرخود میکردند الان شاهد تکرار حماسه چهار تایی ها(بلکه هم شش تایی ها!),این بار نه در آزادی و برابر تماشاگران حریف,بلکه در جهنم عضدی و در برابر چشمان
خودی ها,بودیم...
اما این بازی پیامی فراتر از این حرفها هم داشت...
[b:64249d2d31]اول[/b:64249d2d31]: بازشگت آبشک ِ بچه رشتی به ترکیب تیم و رها شدن از بند مصدومیت بود...او که با پاسهای منحصر به فرد خودش در این بازی از یک طرف به لیگ و کیروش اعلام حضور کرد و نشان داد قبراق تر از هر زمان دیگری ای هست و از طرف دیگر حسرت نبودنش در یک نیم فصل را به دل هوادار های داماشی گذاشت...
[b:64249d2d31]دوم [/b:64249d2d31]: حضور موثر بوبکر کبه هستش...کسی که با گل استثنائی خودش به مهاجمهان ِ دیگر داماش نشان داد که چگونه باید از موقعیتهای حتی نصف و نیمه گل
ساخت...او حالا نوید روزهای خوش را در خط حمله داماش می دهد...بازی خوب ِ بوبکر یک پیام دیگر هم داشت و آن اینکه نشان میدهد که کادر فنی در گرفتن بازیکنهای جدید حساسیت خاصی دارند و نوعی فیلترینگ رادر به خدمت گرفت بازیکنهای جدید به اجرا گذاشته اند...اگر سایر بازیکنهای جذب شده هم به این خوبی باشند,باید به کادر فنی بابت این انتخابها تبریک ویژه گفت...
[b:64249d2d31]سوم [/b:64249d2d31]و مهم ترین نکته اتحاد مثال زدنی و حضور پورشور و بی نظیر هواداران بود ....این برد را باید در اصل به نام هواداران نوشت...هوادارانی که هر وقت
سالم,بی حاشیه و متحد تشویق کردند موتور محرک بازیکنها شدند و تیم داماش بعضا حتی توانست ده نفره هم بازیهای خودش را ببرد و بازی زیبای را به نمایش بگذارد...در یک کلام باید گفت این هواداران بودند که باعث شده اند جهنم عضدی همچنان تسخیر ناپذیر بماند...آنها بارها و بارها نشان دادند که چرا همگان از جو مهلک و مرگ آسای ِ عضدی گریزانند....
رشتی ها و گیلانی ها نشان دادند که هر وقت متحد شوند کمتر نیرویی توانسته در مقابل آنها قد علم کند,نه استقلال با آن همه ستاره های ریز و درشتش که کمترین باخت خارج از خانه را دارد و برای قهرمانی می جنگد و نه آن فدراسیون معلوم الحال یارای مقابله با ما را نداشتند....امیدواریم که این اتحاد بیشتر از پیش در سایر زمینه ها هم به وجود بیاید...
در پایان هم باید گفت مشتاقانه منتظر شروع نیم فصل ِ دومی رویایی برای داماشی ها هستیم...شما تصور کنید که نقایص این تیم بومی,جوان و با انگیزه بر طرف شود و بازیکنها در پستهای مورد نظر جذب شوند آن وقت هست که کمتر تیمی توان ِ مقابله با ما را خواهد داشت...
طرفدار داماشیم/تا آخرش باهاشیم
((از طرف سرباز کوچک داماشی ها : امیررضا نیازمهر))
