تالار هوادارن بازیکن متعصب و با اخلاق داماش : امین متوسل زاده

[armilad]

آبرا خدایی یکی از بهترین و زیباترین گلهای لیگ برتر امساله.
شک نکن

[asheri]

عاشقتیم امین جان.اخلاق قوربان برار

[mahyarmaya]

[b:7a8be6109c]گـل مـاهـی کـه امـین لوکاتونی به تراکتور زد [/b:7a8be6109c]
[img:7a8be6109c]http://upload7.ir/images/85247003000512874593.jpg[/img:7a8be6109c]

[pouryaR-damash]

[quote:f9cb933e8e="pouryaR-damash"]:P

[img:f9cb933e8e]http://8pic.ir/images/21120376552286051607.jpg[/img:f9cb933e8e]
[img:f9cb933e8e]http://8pic.ir/images/59211140354671329182.jpg[/img:f9cb933e8e]
[/quote:f9cb933e8e]

یه پیشنهادی داشتم :

از این به بعد وقتی امین گل زد هوادارا هماهنگ با امین حرکت دست انجام بدن مثل لوکا تونی به نظرم کار خیلی قشنگی میشه مخصوصا جایگاه های H و تیفوسی ها .

حرکت جالبی میشه ...

[ParhamRashti]

بله... امین متوسل زاده یا همون امین لوکا تونی خودمون.بازیکنی که پارسال جزه 5 بازیکن برتر تیممون بود,البته امسال هم همینطور.امین طی دوران بازیگریش فقط یه اشتباه کرد اونم این بود که زیاد تیم عوض کرد که همین باعث افت کیفیت بازیش شد امین حتی اگه تو زمان پگاه تو همین تیم میموند الان شاید به تیم ملی هم میرسید و الان از کاپیتانای تیم ما بود.


دنیا فقط سه کلمه گیلان/رشت/داماش.

[ParhamRashti]

این امین عزیزمون اگه همینجوری ادامه بده میتونه اقای گل امسال لیگ برتر بشه.

[MEHRDAD]

[align=center:dcd24d6832][img:dcd24d6832]http://8pic.ir/images/41876839763541598647.png[/img:dcd24d6832][/align:dcd24d6832]

[color=black:dcd24d6832][b:dcd24d6832]مصاحبه متفاوت امین متوسل زاده با ایران ورزشی[/b:dcd24d6832]

با امين متوسل‌زاده، از دو فاجعه تا دو بار تصميم خداحافظي
اين غم بزرگ من است فقـــر وحشتناك

در فوتبال از يك زندان حرف مي‌زند، آزادي‌اش را طلب مي‌كند، 2 بار تصميم به ترك فوتبال گرفته اما برگشته و جنگيده،‌جنگي با ذهن مشغولش.
مسئوليت‌پذيري كار دستش داده،‌ آخرين نمونه از اين مسئوليت‌پذيري در فوتبالش هم پيداست، وقتي همين چند روز پيش گلي فوق‌العاده به تراكتورسازي زد و در دقايق پاياني بازي براي دفاع از ‌آن گل در خط دفاع تيمش پي‌درپي ضربه سر مي‌زد.
او عاشق فوتبال است و عاشق يعني دچار. وقتي از فوتبال حرف مي‌زند، آنقدر هنر دارد كه با فوتبال حرف‌هايش را بزند. اين ويژگي اوست، همان ويژگي‌ كه دوستش دارد اما فروتنانه از فقر در همين ويژگي‌اش مي‌گويد. پي هنري مي‌گردد كه آرام‌اش كند، موسيقي را پيدا مي‌كند. فلسفه هم مي‌خواند، وقتي از مرگ حرف مي‌زند، به مرگ در فوتبال مي‌رسد، ‌وابستگي به نتيجه فوتبال را مرگبار توصيف مي‌كند و آنقدر سخنور هست كه كار را به خواندن شعر شاملو بكشاند:
بايد استـــاد فـــرود آمد
بر آستان دري كه كوبه ندارد...
او از دو فاجعه حرف مي‌زند، از مرگ پدر و از آن فيرپلي معروف.
امين متوسل‌زاده، برق، آدميرا واكر،‌ پگاه،‌ فجر سپاسي، راه‌آهن، فولاد، پاس همدان، داماش. البته شايد اين حيرت‌آور باشد كه او 2 بار به پيشنهاد استقلال پاسخ منفي داده است.
امين داستان فوتبالش را تعريف نمي‌كند. از هر ماجرايي حس خود را مي‌گويد. با امين و هوايش يك ساعتي خوش گذرانده‌ام.

براي فردا نقشه‌اي داري؟
نقشه؟ نه. ديگر مثل قديم نمي‌توانم خودم را گول بزنم. متوجه ذهن و افكارم هستم. هنوز آزاد نشدم، هنوز بيمار فوتبالم اما بدون خود فريبي.
آزادي از فوتبال؟ فوتبال را زندان مي‌بيني؟
دنبال آزادي‌ام. آزادي از تلاطم فوتبال، از هيجانش.
از فوتبال بدون هيجان چيزي باقي مي‌ماند؟
تجربه‌اش را دارم. بارها شده كه فارغ از نتيجه بازي كرده‌ام. راحت زندگي كردن در فوتبال.
زندگي بدون نتيجه، اين ممكن به نظر نمي‌رسد.
نه كاملاً‌ آرماني، نه مطلق. اما اينكه به نتيجه وابسته نباشي.
حوزه مطالعه‌ات چيست؟ ولنگار مي‌خواني يا روي حوزه‌اي زوم كرده‌اي؟
ولنگار كه هست. به فلسفه اما گرايش بيشتري دارم، گرايش ناخودآگاه. اما بدون تعارف هنوز سطحي واردش شده‌ام. اين غم بزرگ من است. فقر دانش و فرهنگ در محيط كاري، عشق ما فوتبال بود اما حالا احساس فقر مي‌كنم، فقر وحشتناك.
در فوتبال جمعي براي خودت پيدا كرده‌اي؟ گروهي كه با‌ آنها سازگار باشي؟
فرد پيدا كرده‌ام. پارسال حسن رودباريان بي‌نظير بود. افتخار مي‌كنم كه دوستي مثل رودباريان پيدا كردم. يك هنرمند است، به اين معني كه درك خوبي از هنر دارد و كاربرد هنرها را در زندگي‌اش درك مي‌كند. فيزيوتراپ تيم ما هم آدم باسوادي است،‌ مجيد ريخته‌گران كه خوشحالم از بودنش در داماش. حرف مي‌زنيم، حرف‌هايي كه به درد مي‌خورد.
از پاسخت به اين سؤال كه نقشه آينده‌ات چيست، قانع نشدم.
نيازم پاكسازي ذهني است. نكته ديگر هم اينكه شرمنده‌ام از خودم، بابت همان فقر دانش و فرهنگ. خيلي خودم را نيازمند حس مي‌كنم،‌هم نيازمند و هم تشنه. بايد ياد بگيرم، وگرنه انگار هيچ‌كاري براي زندگي‌ام نكرده‌ام.
مي‌گويند در فوتبال، هميشه فاجعه در يك قدمي است. فاجعه‌اي را حس كرده‌اي؟
در زندگي هم فاجعه در يك قدمي است. 2 اتفاق براي من تلخ‌ترين‌ها بودند. اولي مرگ پدرم و دوم آن حركت فيرپلي.
اول برويم سراغ مرگ پدر اما تلخي آن حركت فيرپلي تعجب‌آور است.
بله از مرگ پدرم ديگر امين قبل از آن اتفاق نبودم. ناباورانه بود. به پدرم وابستگي شديد داشتم. پدرم يك انسان قوي بود و اين قدرت وابستگي اطرافيان به او را زياد مي‌كرد. بعد از مرگ پدرم از محيط رويايي كودكانه بيرون پريدم. شاد و خندان بودم، غمي نداشتم اما در يك لحظه همه چيز برايم تمام شد. برادر بزرگم نبود، من پسر دوم خانواده بودم. مسووليتي را حس مي‌كردم كه شايد بخشي از ‌آن كاذب بود، يعني خودم اين مسووليت را سنگين مي‌دانستم.
برسيم به فيرپلي، عنوان جهاني فيرپلي را بردن تلخي‌اش كجا بود؟
آن حركت آتشم زد. تلخ بود. سلامت رواني‌ام را انگار از دست دادم. درس‌هايي پس از آن حركت گرفتم كه رنج‌آور بود. از شهرت دروغين و يك شبه‌اش بدم آمد. يك حركت انجام دادم و با تختي مقايسه شدم. پس از آن مصاحبه‌اي كردم كه سوالاتش تكانم داد، ‌مصاحبه‌اي با ابراهيم افشار كه هرگز متن چاپ شده‌اش را پيدا نكردم و نخواندم اما سوالاتش تكان دهنده بود. درباره مرگ آن روز حرف زديم. به مرگ عميق شدم و درباره‌اش ديدگاه‌هاي تازه پيدا كردم. خلأ زندگي من با مرگ پديد آمده بود، با مرگ پدرم. وقتي به هرچيزي وابسته باشي، مرگ نابودت مي‌كند. فوتبال هم همين است. وقتي به فوتبال وابسته باشي، مصدوميت مرگ است، ‌نيمكت‌نشيني مرگ است، گل نزدن مرگ است. كاش هنري داشتم كه مي‌توانستم مرگ را ‌آنطور كه احساسش مي‌كنم، بيان كنم، با واژه‌اي كه تعريف مرا برساند. هنر اينجاست كه به درد آدم مي‌خورد. حق ندارم احساس فقر كنم؟
به كدام هنر گرايش بيشتري داري؟
اينجا هم آن ولنگاري هست. اما گرايشم به موسيقي پس از مرگ پدرم شروع شد. گرايش به عنوان يك مخاطب. اما مدتي فراموشش كردم. حالا دوباره برگشته‌ام. واقعاً‌ اشتياق دارم. چشمم باز شده و مي‌دانم كه چقدر نياز دارم.
برگرديم به موضوع مرگ. اتفاقات فوتبال را چگونه به مرگ تشبيه مي‌كني؟
آنجا كه گفتم مي‌خواهم آزاد باشم، اشاره‌ام به همين نكته بود. آزاد يعني فوتبال بدون نتيجه، بدون وابستگي به نتيجه. در اين آزادي ديگر مصدوميت مرگ نيست.
اين نگاه‌ها به فوتبالت آسيب نرسانده؟
ذهن مشغولي دارم. ذهنم انزلیچی‌هايي توليد مي‌كند.
تأثير اين انزلیچی‌ها را در فوتبالت احساس مي‌كني؟
از زبان مولانا بگويم بهتر است:
«اول اي جان دفع شر موش كن
وانگهان در جمع گندم جوش كن»
من دفع شر موش نكردم. تمركز روي فوتبال، علاقه به فوتبال، ‌انگيزه فوتبال بدون دفع شر موش. گندم جمع كردم اما حواسم به دفع شر موش نبود.
بزرگ‌ترين آسيب از اين انزلیچی‌ها را كي احساس كردي؟
يك مثال مي‌زنم. 22-21 ساله بودم. شروع فصل بود. پاك پاك آمده بودم سر تمرين برق شيراز. برادر برانكو ايوانكوويچ مربي برق شده بود. يك مربي خوب كه رفتار درستي داشت، فني بود، استرس هم نداشت،‌ آمده بود كه كار كند. درباره‌اش بعدها گفتند كه مربي نبوده اما به نظرم كارش را بلد بود. زلاتكو ايوانكوويچ همان روزهاي اول رفت پيش مديرعامل،‌گفت 3 ماه ديگر امين متوسل‌زاده در تيم ملي ايران فيكس بازي مي‌كند. برانكو سرمربي تيم ملي بود و اين حرف برادر برانكو مي‌توانست اميدوارم كند. من طراوت ذهني داشتم،‌ بدون ذهنيت،‌ بدون ترس با بدني شاداب. برادر برانكو هم مي‌گفت به‌به چه فوتبالي. اما باز هم نشد. همان انزلیچی‌ها كار خودشان را كردند. به هم ريختم و حالا اگر حسرت بخورم،‌ حماقت است..
چه اتفاقي رخ داد؟
شايد يك روانشناس بايد واكاوي كند. اين مسئوليت‌پذيري پس از مرگ پدرم و بزرگنمايي اين حس در خودم، شايد نشانه‌اي است از همان مشكلاتي كه در فوتبال پيدا مي‌كنم.
حالا در فوتبال دنبال چيزي مي‌گردي؟
فوتبال ابزار خودشناسي من شده. بعدهاي زيادي از شخصيت خودم را در فوتبال پيدا مي‌كنم.
فوتبال براي اينكه خودت را بشناسي ابزار خوبي است اما براي اينكه خودت را تمام قد معرفي كني هم ابزار كاملي است؟
از دو زاويه بايد نگاه كرد. اينكه مي‌خواهي خودي كه دوست داري را نشان بدهي يا آنچه هستي. در فوتبال همه لو مي‌روند. اين ويژگي فوتبال است، البته اين مطلق نيست. قضاوت‌كننده هم مهم است،‌ صلاحيت قضاوت‌كننده، آگاهي و شناخت او .
دوباره انگار بايد بحث فيرپلي را پيش كشيد. در آن صحنه چه چيزي در ذهنت بود؟
يك حركت روي فطرت يا رياكاري و خودشيريني. هرچه بود من انجامش دادم. اما بازتاب‌هايش سرگردانم كرد. تماشاچي، باشگاه، رسانه، مردم، قضاوت‌ها، بازتاب‌ها و حرف‌ها سرگردانم مي‌كرد.
اين سرگرداني را تشريح مي‌كني؟
بعد از فيرپلي، تصميم گرفتم ديگر فوتبال بازي نكنم،‌يك روز رفتم باشگاه، زار مي‌زدم. اختلاف سليقه‌هايم زياد شده بود. من آدم عصيانگري بودم و ديگر نمي‌توانستم در جو فجر زندگي كنم. فشار رواني زياد بود. روزهايم بحراني مي‌گذشت.
چه شد كه ادامه دادي؟
ادامه دادم. واقعيتش اينكه فوتبال حرفه من است. مسائل مالي باعث شد فوتبال را رها نكنم. در راه‌آهن هم عاصي شدم. باز هم مي‌خواستم فوتبال را رها كنم، تا اينكه پيشنهاد مجيد جلالي رسيد. در بدترين شرايط روحي به فولاد رفتم، اما يك حسي به من مي‌گفت كه در فولاد موفق مي‌شوي چون هميشه خيال مي‌كردم اگر در تيم مجيد جلالي كار كنم،‌اتفاقات خوبي برايم مي‌افتد. ولي متأسفانه يك بار روي دوش من بودكه نتوانستم موفق شوم. باز هم دفع شر موش نكرده بودم. اين بار انبار گندم هم خالي بود. يك انبار بود پر از موش و از گندم خبري نبود.
امروز چقدر با آن امين متوسل‌زاده‌اي كه سال‌ها پيش در تصورت مي‌ساختي، فاصله داري؟
بحث استعداد نيست. در عالم رويا و هدفگذاري، هيچ وقت امين متوسل‌زاده اين شكلي را تصور نمي‌كردم. آرماني‌تر و رويايي‌تر بود. اما ذهن مشغول، نوع نگاهم به زندگي و فوتبال و آن انزلیچی‌ها بودند و هستند.
پسرت بهراد كه قرار نيست فوتباليست شود؟
آنها بايد اسارت‌هاي تازه‌اي را تجربه كنند،‌ آزادي‌هاي تازه‌اي هم ‌بخواهند و‌ راه‌هاي تازه‌اي هم براي فرار از آن اسارت‌هاي تازه پيدا كنند.
سوال زياد دارم اما به جريان اين مصاحبه مربوط نيست.
چقدر از خودم انتقاد كردم. (مي‌خندد.)

به اتريش رفتي، به آدميرا واكر، چرا رفتي؟ چرا برگشتي؟
در برق به بن بست رسيده بودم. در اتريش هم موقعيت خوبي پيدا شده بود،‌ تيمي بود كه مالكي ايراني داشت،‌ مهدي پاشازاده آنجا بود، خداداد به آن تيم رفته بود، حشمت مهاجراني آنجا كار كرده بود. اينها حس غريبه بودن را كم مي‌كرد. رفتم و خيلي راحت قرارداد بستم. يادم مي‌آيد يك بار آقاي كلانتري در برق گفته بود كه امين اگر به تمرين‌هاي منچستر هم برود، انتخابش مي‌كنند. در تمرين هميشه فوق‌العاده‌ام. در اتريش اما روند خوبي داشتم. تازه با فرهنگ فوتبال آنجا آشنا شدم اما دوام نياوردم. همان حس مسئوليت‌پذيري دوباره مرا برگرداند به ايران.
[/color:dcd24d6832]

[baran007]

[baran007]

عالی‌ عالی‌ واقعا ممنون

[amirdamashcity]

امین با اخلاق و با تعصب دوست داریم

[mojtaba24]

متوسل زاده بازیکن حرفه ای و با تعصبی یه تو هر تیمی که بود این رو ثابت کرد

[hamed-rashti]

امین لوکا تونی

[asheri]

امین جان=

[morteza-chamani]

امین خان

[MAZIYAR]

[color=black:7fd17c93dc]متوسل زاده:داماش عشق مردم گیلان است
شخصیت این تیم با پشتوانه حمایت مردم شکل گرفته و مشکلات مالی به راحتی نمی توانند ما را از پا دربیاورند.
امین متوسل زاده در گفت و گو با خبرنگار اوج، درخصوص پیروزی تیمش مقابل ذوب آهن اظهارداشت: خیلی عالی بازی کردیم و شایسته کسب این برد بودیم. با بارانی که باریده بود خودمان هم فکر نمی کردیم مردم استقبال خوبی از این بازی داشته باشند اما خوشبختانه حمایت آنها از تیم، به بازیکنان روحیه و انگیزه دوچندان داد.
وی افزود: خوشحالم که توانستیم با برد پر گل و بازی زیبا جواب حمایت مردم را بدهیم. خودمان هم فکر نمی کردیم 5 گل به ذوب آهن بزنیم چون این تیم باشخصیت و قدرتمند است و بازیکنان بزرگی دارد. در مجموع شایسته پیروزی بودیم و خوشحالم که به حقمان رسیدیم.
مهاجم داماش درباره اینکه چرا باز هم در ترکیب اصلی قرار نگرفت، گفت: مهم این است که تیم نتیجه بگیرد. من هم هروقت به زمین بیایم تلاش می کنم با کمک همبازیانم بازی خوبی ارایه دهم. فکر می کنم دلیل اصلی بازی نکردن من مصدومیت های جزیی ام است که باعث می شود در تمرینات نتوانم برخی حرکات را انجام دهم و شاید همین موضوع کادرفنی را به شک می اندازد.
متوسل زاده خاطرنشان کرد: داماش عشق مردم گیلان است. شخصیت این تیم با پشتوانه حمایت مردم شکل گرفته و مشکلات مالی به راحتی نمی توانند ما را از پا دربیاورند. ما با تمرکز و آرامش کارمان را انجام می دهیم. بهتر است که مشکلات مالی زودتر حل شوند تا تمرکز بازیکنان و کادر فنی به هم نریزد.[/color:7fd17c93dc]