50 بازیکن برتر خارجی تاریخ سری آ ایتالیا
قسمت چهارم شماره: 31 تا 40
31- پائولو مونترو:
او یکی بهترین خارجی های سری آ به شما می رود. این مدافع مرکزی که ملیتی اروگوئه ای دارد در مدت حضورش در یووه تنها 3 بار در فتح اسکودتو ناکام ماند.
اما نباید تنها به قهرمانی او نگریست. در کنار چیریو فرارا در یوونتوس یکی از بهترین زوج های خط دفاعی در 15 سال گذشته ایتالیا را ایجاد کرد. تصمیم گیری او هماهنگ با تواناییش در خواند بازی بود.
32- آلن بوکسیچ:
هرگز نتوانست در مدت هفت ساله حضور خود در ایتابیا بیش از 10 گل در یک فصل به ثمر برساند. اما با این وجود مهاجم لاتزیو و یوونتوس یک هیولا در خط حمله به شمار می رفت. هیکل یک کشتی گیر را داشت و سرعت او همانند قهرمانان دو بود. این کرواتی نتنها ابزاری ارزشمند برای پیروزی در مقابل رقبا بود بلکه یکی از عوامل فتح اسکودتو چه در بیانکونری و چه در بیانکوسلستی بود علارغم اینکه گل های انگشت شماری را در طول یک فصل به ثمر می رساند.
33- روبن سوسا:
او هفت سال در فوتبال ایتالیا به بازی پرداخت و دلیل بسیار خوبی برای این کارش داشت. بازیکنان اندکی در آن زمان چپ با بودند و سوسا نیز یک بازیکن چپ پا به شمار می رفت. او از سلاحش به خوبی در زدن ضربات آزاد از فواصل مختلف استفاده می کرد. هنگامی که به توپ ضربه میزد مثل این بود که یک موشک را از فواصل مختلف زمین به سمت دروازه پرتاب می کند. او پس از چهار فصل حضور در لاتزیو زدن 40 گل، از این تیم جدا شد و به اینتر پیوست. وی در فصل 92-93 توانست 20 گل در سری آ برای اینتر بزند و با اینتر در آن فصل نائب قهرمان شود. او در فصل بعد 16 گل برای اینتر به ثمر رساند و اینتر تنها با 1 اختلاف امتیاز قهرمانی را از دست داد.
34- سینسا میهایلویچ:
او همانند نوری بود که از ستاره سرخ بلگراد تابیده شد. وی در ستاره سرخ بلگراد بشدت درخشید و در اولیل سال 1990 در رقابت های اروپایی طوفان به پا کرد و بعد از آن مورد توجه باشگاه رم قرار گرفت و در نهایت به این باشگاه پیوست. با این وجود زمانی که در سمپتوریا بازی می کرد توسط سرمربی وقت آن باشگاه یعنی سر گوران اریکسون پست وی از هافبک چپ به دفاع مرکزی تغییر یافت. اوتوانست قهرمانی در سری آ را بم تیم هایی چون لاتزیو و اینتر جشن بگیرد. احتمالا او یکی از بهترین بازیکنانی بود که از نظر کارشناسان ایتالیایی نتوانست توپ طلا را کسب کند. او در زدن ضربات آزاد شهرت داشت و در یک مسابقه توانست در سه گل از طریق ضربات ایستگاهی وارد دروازه حریف کند.
اطلاعات اضافی: او همچنین در جام جهانی 1998 فرانسه با تیم یوگوسلاویی در برابر ایران حاضر شد و توانست با یک ضربه آزاد سه امتیاز را برای تیمش به ارمغان بیاورد.
35- توماس اسکوهراویی:
یکی از بهترین مهاجمان تازیخ باشگاه جنوا به شمار می رود. این بازیکن که اهل کشور جمهوری چک می باشد در کل شش فصل در جنوا بازی کرد که توانست در سه فصل ابتدایی دو برابر سه فصل بعدی گل زنی کند. او با آمدن به جنوا به افسانه این باشگاه تبدیل شد و کمک زیادی به چهارم شدن جنوا درسری آ سال 1991کرد. آن سال برای جنوا سالی فراموش نشدنی بود. او اکنون به وسیله شراکت با کارلوس پاتو آگویلیرا به زندگی ادامه می دهد.
36- آندرس برهمه:
بدون شک در مدت چهار فصل حضورش در اینتر یکی از بهترین مدافعان چپ جهان به شمار می رفت البته قبل از ظهور بازیکن بزرگی چون پائولو مالدینی. وی در سال 1988 در بایرن مونیخ در کنار لوتار ماتئوس بازی می کرد و این دو با هم به اینتر پیوستند و آندرس توانست در سال 1989 مرد سال فوتبال ایتالیا لقب بگیرد. با وجودی که او یک مدافع به شمار می رفت اما در گلزنی نیز موفق بود و توانست در 116 بازی در سری آ 11 گل به ثمر برساند.
37- یورگن کولر:
یورگن در پست مدافع مرکزی بازی می کرد و یک من مارکر فوق العاده بود. در مدت چهار سال حضورش در یووه همانند صخره ای سخت و محکم از دروازه تیمش محافظت می کرد. وی هم در برخورد های هوایی و هم در برخورد های زمین بسیار محکم بود و همواره مانع عبور بازیکنان از خط دفاعی یووه میشد و در سال 1993 زیر نظر جیوانی توانست با یووه قهرمان جام یوفا شود و یکی از عوامل اصلی قهرمانی یووه در آن سال به شمار می رفت. او در موفقیت مارچلو لیپی در یووه تاثیر زیادی داشت حتی در فصلی که تنها در 19 بازی لیگ به میدان رفت بازهم جزو بهترین ها بود.
38- یوری دروکایف:
گل آکروباتیکی که در دیدار برابر رم به ثمر رساند باعث شده تا اکنون یکی از افسانه های سرای آ به شمار رود. دی جی در سال 1996 از باریسنت ژمن به اینتر پیوست و در اولین فصل حضورش توانست با 14 گل بهترین گلزن باشگاهش در آن فصل لقب گیرد. بسیار باکلاس، تاکتیکی و مبتکر بود اما متاسفانه این فرانسویی نتوانست آنطور که در شأنش بود در تیم ملی فرانسه خود را نشان دهد چرا که در پستی بازی می کرد که رقیب او زیدان بود. این بازیکن در فصل 1998-99 به خاطر مشکلات مالی اینتر زود تر از قرادادش از این تیم جدا شد و به کایسرزلاترن فروخته شد.
39- آلدایر:
لقب او پلو تو بود. او 13 سال برای رم بازی کرد و البته آث رمی ها به افتخار او پیراهن شماره 6 را به بایگانی فرستاند. یکی از بهترین مدافعانی بوده که تا کنون برزیل پرورش داده و در سال 1990 توسط رئیس افسانه ای رم یعنی دینو ویولا از باشگاه بنفیکا به رم انتقال یافت. و با تصمیم رومانیستا، آلدیر تا قبل از ظهور فرانچسکو توتی بازوبند کاپیتانی رم را بر بازو می بست.
40- یورگن کلینزمن:
اینتر با او قرارداد بست تا در راه کسب جام در سال 1989 کار آسانی داشته باشد، اما او در نمایش استعداد خود در جلوی دروازه برای اینتر ناموفق بود ولی در کل یک جام یوفا و یک * کاپ ایتالیا را برد که حقش هم بود. در یکی دو فصل اول بازی های کمی را انجام داد همانطور که در 64 بازی تنها 27 بار به میدان رفت. دوره کوتاهش در سامپدوریا را نیز فراموش کنید.